Είχα και άλλες σαύρες πριν τον Boris. Λόγω αρρώστιας, όμως, έχασα την μία μετά την άλλη. Ο Boris ήταν ήδη τριών-τεσσάρων μηνών, όταν πήγα πέρσι τον Δεκέμβρη να διαλέξω ένα δρακάκι. Στο μαγαζί που πήγα τα παιδιά, γνώστες και εξυπηρετικότατοι, έβγαλαν δρακάκια για να αποφασίσω. Φυσικά διάλεξα το ζωηρότερο, αυτό που έδειχνε να έχει περισσότερο ταμπεραμέντο. Μεγαλώνοντας, με συνήθισε και ηρέμησε, έγινε φιλικός, ακόμα και με τον Rory, τον σκύλο της οικογένειας. Με τους άγνωστους δεν τα πάει πολύ καλά.
Το καλοκαίρι που πέρασε πήγαμε στην Αστυπάλαια. Μέναμε τέσσερις φίλοι σε ένα σπίτι. Μαζί μου είχα φυσικά και τα δυο μου ζώα. Τον Boris τον μετέφερα σε κλουβάκι μεταφοράς για γάτες, λόγω μεγέθους. Μείναμε όλοι μαζί εκεί για περίπου ένα μήνα.
Το καλοκαίρι που πέρασε πήγαμε στην Αστυπάλαια. Μέναμε τέσσερις φίλοι σε ένα σπίτι. Μαζί μου είχα φυσικά και τα δυο μου ζώα. Τον Boris τον μετέφερα σε κλουβάκι μεταφοράς για γάτες, λόγω μεγέθους. Μείναμε όλοι μαζί εκεί για περίπου ένα μήνα.
Ο Boris τριγυρνούσε χύμα στο σπίτι γιατί δεν του άρεσε η diy εγκατάσταση που του είχαμε φτιάξει. Το βράδυ κοιμόταν κάτω από ένα σκαμπό και το πρωί λιαζόταν στον ήλιο. Έκοβε βόλτες, ανέβαινε στο ψυγείο, βούταγε στο πάτωμα και καθόταν κοντά στον σκύλο. Είχα παραγγείλει έντομα από την Αθήνα για να τρώει, βρίσκαμε και ρόκα από εκεί και έτσι, κύλησαν όμορφα και ήσυχα οι διακοπές μας.
Έκτοτε, είναι και αυτός βουτηγμένος στην ρουτίνα της Αθήνας. Το πρωί που ανάβουν τα λαμπάκια του, γρατζουνάει ό,τι βρει για να σε ξυπνήσει και να τον ταΐσεις. Και ναι, με ξυπνάει ο θόρυβος. Όλη την υπόλοιπη μέρα κάθεται χαλαρός στο basking spot ή γαντζωμένος στο background του terrarium. Όταν ανοίξει ο καιρός, θα αρχίσει και πάλι τις βόλτες στο σπίτι. Είναι ήρεμος, όπως θα έπρεπε να είμαστε και εμείς.
Όσο για τον Rory, ανέκαθεν ήθελα ένα σκύλο. Τον πήρα από την Luna, την σκύλα μιας φίλης που γέννησε το 2009 και από τότε είμαστε αχώριστοι. Νομίζω πως είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει.
σχόλια