«Από πού είσαστε κορίτσια;» μας ρώτησε η κομψή υπάλληλος του τμήματος καλλυντικών του υπέρκομψου πολυκαταστήματος στο Orange County της Καλιφόρνια. Από την Ελλάδα, της λέμε. «Ελλάδα! Υπέροχο μέρος, καταπληκτική χώρα!» απάντησε. Έχετε πάει; «Όχι, χρόνια θέλω να πάω.» Τότε πώς ξέρετε ότι είναι ωραία; «Μα, τόση ιστορία, τόσες παραλίες, ωραίος καιρός, ωραίο φαγητό! Σίγουρα είναι ωραία.» Και γιατί δεν έχετε πάει ακόμα; «Ήθελα να πάω φέτος με τον άντρα μου αλλά μας προειδοποίησαν να μην πάμε.» Γιατί όχι; «Γιατί μας είπαν ότι δεν υπάρχουν ξενοδοχεία, δεν υπάρχουν εστιατόρια, δεν λειτουργεί τίποτα.»
Μάλιστα.
Δεν λέω για τις παραλίες και για τα αρχαία, εκτός αν κυκλοφορεί και καμία φήμη ότι τις κάψάμε και τα θάψαμε. Αν κάτι εξακολουθούμε να έχουμε, είναι τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια. Η καλή φήμη για την ομορφιά της Ελλάδας ισχύει αλλά φαίνεται ότι για μερικούς η εικόνα που έχουν για τα υπόλοιπα κυμαίνεται μεταξύ Κούβας και Αφγανιστάν. Πώς κατάφέραμε να καταργήσουμε και το βασικό μας εξαγώγιμο προϊόν;
Όποιος έχει κυκλοφορήσει έστω και λίγο, ξέρει πόσο ξεχωριστή είναι η Αθήνα στο θέμα της διασκέδασης. Φημισμένες και ξακουστές μεγαλουπόλεις ερημώνουν μετά τις δέκα το βράδι ενώ για την Αθήνα αυτή είναι η ώρα που βγαίνεις από το σπίτι. Άνθρωποι δακρύζουν από συγκίνηση όταν τους λες ότι μπορείς να φας και να πιεις μέχρι το πρωί. Αυτή η δυναμική της Ελλάδας είναι άγνωστη σε πάρα πολύ κόσμο και αντί να την προωθούμε, την κρύβουμε με τύψεις. Μεταξύ μας λέμε ότι ξέρουμε να διασκεδάζουμε, αλλά μην τυχόν το μάθει κανείς παραέξω, γιατί θα μας πουν τεμπέληδες. Πρώτον, αυτό ήδη έχει γίνει, και δεύτερον, όλο αυτό το ξενύχτι προϋποθέτει πολύ κόσμο που επενδύει και δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα, και μάλιστα σκληρά. Γιατί τόσο ντροπή;
«Πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα;» μας ρώτησε λίγο πιο μετά, με κάπως χαμηλωμένη φωνή. Δύσκολα, της είπαμε, αλλά επιβιώνουμε. Κυρίως, δεν έχουμε σταματήσει να βγαίνουμε έξω. «Είσαστε δυνατή χώρα, θα τα καταφέρετε» απάντησε. Μακάρι, αλλά εσείς ελάτε το καλοκαίρι! «Θα προσπαθήσω να πείσω τον άντρα μου σήμερα κι όλας», είπε, λες και έπρεπε να τον πείσει να πάνε για διακοπές στη Λωρίδα της Γάζας.
Θα ήθελα πολύ να μάθω τι κάνει το Υπουργείο Τουρισμού. Φαντάζομαι ότι εξετάζει μακέτες με τον Άντονι Κουίν να χορεύει συρτάκι στην Κρήτη. Ήταν πάντα μερικές δεκαετίες πίσω η διαφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό, αλλά τώρα πρέπει να επανεφευρεθεί ένα εντελώς νέο μήνυμα. Δεν είμαστε απλώς εδώ, περιμένοντάς σας με τζατζίκι – είμαστε ακόμα εδώ και δεν έχουμε σταματήσει να πίνουμε και να τρώμε ούτε ένα δευτερόλεπτο. Ελάτε για να δείτε με τα μάτια σας.
σχόλια