Ποιος είναι αρκετά έμπειρος και τολμηρός ώστε να επιχειρήσει ορειβατική αποστολή στην κορυφή που χαρακτηρίζεται «φονικό βουνό»;
Ο Έλληνας ορειβάτης Αντώνης Συκάρης δεν δείχνει να πτοείται από τη φήμη της διαβόητης "Κ2" σε ύψος 8.611 μέτρων και ετοιμάζεται να κάνει Πρωτοχρονιά στα Ιμαλάια.
Ο 58χρονος έχει κατακτήσει τέσσερις από τις υψηλότερες κορυφές του πλανήτη αλλά δεν κρύβει ότι ο επόμενος στόχος του, είναι μακράν ο πιο δύσκολος από όλους. Το «Φονικό Βουνό» πήρε την ονομασία του εξαιτίας των αμέτρητων ορειβατών που προσπάθησαν να ανέβουν αλλά έχασαν τη ζωή τους πριν πατήσουν την κορυφή, την οποία κανείς δεν κατάφερε να κατακτήσει σε χειμερινή περίοδο.
Παρά τις αρνητικές θερμοκρασίες και τις απίστευτα δύσκολες συνθήκες επιβίωσης, η διεθνής ομάδα δέκα ορειβατών που συγκροτήθηκε για αυτόν τον σκοπό είναι αποφασισμένη να πετύχει το ακατόρθωτο. ]Έχει τρομερό αέρα και το βουνό κάνει ένα μικροκλίμα που μειώνει την πίεση. Έτσι είναι σα να ανεβαίνεις σε κορυφή 400 μέτρα πιο ψηλά από αυτό που πραγματικά είναι [...] Όσο ανεβαίνουμε ψηλότερα μειώνεται το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα και αυτό κάνει πάρα πολύ δύσκολη την προσπάθεια. Δεν μπορείς να στήσεις ούτε αντίσκηνο, αφού ο πάγος είναι τσιμέντο εκεί, «καραμέλα» όπως λέμε, και είναι αδύνατον να τον πλησιάσεις».
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Συκάρης αναλύει την πολύ επικίνδυνη αποστολή που θα ξεκινήσει με το ταξίδι στο Ισλαμαμπάντ στις 20 Δεκεμβρίου. Μιλά επίσης για την προετοιμασία του υπό τους περιορισμούς της πανδημίας, που θυμίζει αθλητή σε Ολυμπιακή χρονιά.
Η προηγούμενη αποστολή ακυρώθηκε λόγω Covid-19. Τι έχει αλλάξει στα πρωτόκολλα του δεύτερου κύματος;
«Είναι πιο εύκολο τώρα. Για παράδειγμα την 'Ανοιξη το Νεπάλ είχε κλείσει τις πόρτες του σε ξένους και δεν επέτρεπε κανένας να μπει μέσα όπως είχε συμβεί και σε άλλα κράτη. Τώρα αυτό δεν ισχύει πια. Με μέτρα προφύλαξης, με μάσκες, με ένα πιστοποιητικό ότι είσαι covid free, μπαίνεις μέσα στη χώρα τους.
Μετά από τόσες δεκαετίες ορειβατικών αποστολών, θα λέγατε ότι αυτό είναι το peak τόσο ως κορυφή, αλλά και ως στόχος ζωής;
«Έτσι είναι! Πολλοί διάσημοι ορειβάτες από όλα τα μέρη του κόσμου προσπαθούν να ανέβουν στην κορυφή και δεν τα έχουν καταφέρει, αυτό από μόνο του δείχνει τη σοβαρότητα του εγχειρήματος και τη δυσκολία. Και μόνο που θα προσπαθήσω να ανέβω εγώ σε αυτή την κορυφή είναι πολύ μεγάλη τιμή και ταυτόχρονα και η δυσκολότερη αποστολή της ζωής μου. Εάν μάλιστα τα καταφέρουμε, η χαρά θα είναι απίστευτα μεγάλη και ταυτόχρονα μια πολύ σπουδαία στιγμή για μένα, για την ελληνική ορειβασία και γενικότερα και για την παγκόσμια. Αν κάποιος κατάφερε να ανέβει χειμώνα αυτό το βουνό, γράφεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία της παγκόσμιας ορειβασίας».
Ποιες είναι οι ιδιαίτερες συνθήκες που καθιστούν τόσο δύσκολη την αποστολή;
«Το Κ2 είναι το δυσκολότερο βουνό του κόσμου. Είναι ταυτόχρονα και πολύ ψηλό, 8611 μέτρα. Ακόμα και στις θερινές περιόδους το να καταφέρεις να ανέβεις είναι ένας άθλος διότι έχει πολλές αντικειμενικές δυσκολίες. Πρώτα από όλα, υπάρχουν πάρα πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, έχει καταγραφεί μέτρηση 103 βαθμών υπό το μηδέν (σ.σ Φάρεναϊτ - δηλαδή -75 βαθμούς Κελσίου), σύμφωνα με το National Geographic.
Έχουν δοκιμάσει ανεπιτυχώς σπεσιαλίστες στα χειμερινά βουνά, όπως είναι οι Πολωνοί και οι Ρώσοι. Έχει τρομερό αέρα και το βουνό κάνει ένα μικροκλίμα που μειώνει την πίεση. Έτσι είναι σα να ανεβαίνεις σε κορυφή 400 μέτρα πιο ψηλά από αυτό που πραγματικά είναι. Όπως γνωρίζετε, όσο ανεβαίνουμε ψηλότερα μειώνεται το οξυγόνο στην ατμόσφαιρα και αυτό κάνει πάρα πολύ δύσκολη την προσπάθεια. Δεν μπορείς να στήσεις ούτε αντίσκηνο, αφού ο πάγος είναι τσιμέντο εκεί, καραμέλα όπως λέμε, και είναι αδύνατον να τον πλησιάσεις».
Πώς επιδρά όλη αυτή η κακοκαιρία στην ψυχολογία του ορειβάτη;
«Είναι τόσο μεγάλο ψύχος χωρίς θέρμανση εννοείται και έτσι δημιουργείται μία κακουχία που κουράζει το σώμα και κυρίως το πνεύμα, το μυαλό. Είναι πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθεις σε μία συνθήκη που συνεχώς σε αποθαρρύνει από την προσπάθεια. Ο άνθρωπος είναι προικισμένος με τη λογική και το μυαλό του στέλνει μηνύματα να προστατεύσει το σώμα. Όταν αντιμετωπίζεις τέτοιου είδους κακουχία, ο εγκέφαλος στέλνει μηνύματα και σου λέει «φύγε από εκεί, πήγαινε στην ασφάλεια της κοινωνικής ζωής, πήγαινε στη ζέστη». Συνεπώς για να παραμείνεις πρέπει η θέλησή σου για το στόχο να είναι τόσο ισχυρή που να νικήσεις αυτό το συναίσθημα. Είναι δηλαδή και θέμα ψυχολογίας, πέραν από την ίδια την ταλαιπωρία που υφίστασαι σωματικά.
Ποιοι αποτελούν την ομάδα;
Πρόκειται για πάρα πολύ καλούς ορειβάτες. Θεωρώ ότι όλοι αυτοί είναι καλύτεροι από μένα, με μεγάλες εμπειρίες, με πολλές κορυφές (σσ άνω των 8000μ) . Από έντεκα κορυφές που έχει ο αρχηγός, μέχρι και έξι-επτά κορυφές που έχουν οι υπόλοιποι. Εγώ έχω τέσσερις κορυφές, αλλά έχω προσπαθήσει άλλες επτά φορές. Είναι καλά παιδιά, τους γνωρίζω προσωπικά, είναι δύο Ισπανοί, ένας Δανός, ένας Βούλγαρος, είναι μία Ελβετίδα πάρα πολύ καλή, ένας Ολλανδός, ένας 'Αγγλος. Επίσης θα έχουμε μαζί μας τους Σέρπα από το Νεπάλ που γνωρίζουν τα βουνά και μας βοηθάνε.
Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα της προσπάθειας;
Στις 20 Δεκεμβρίου φεύγω και πάω Ισλαμαμπάντ, όπου μένω μία δύο ημέρες και μετά θα συναντήσω τους υπόλοιπους. Από τότε θα αρχίσει η πορεία μας, αρχικά με τζιπ σε έναν πολύ δύσκολο χωματόδρομο μέχρι να φτάσουμε σε ένα χωριό, από όπου αρχίζουμε πλέον με τα πόδια, με διανυκτέρευση μέσα στον παγετώνα, με σκηνές μέχρι να πάει στην κατασκήνωση βάσης (base camp) που είναι στα 4.900μ. Αυτό υπολογίζουμε ότι θα γίνει γύρω στις 30 του μηνός. Από τότε περίπου και για 50 ημέρες θα προσπαθούμε να χτίσουμε κατασκηνώσεις και να ανεβαίνουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε. Να σκεφτείτε ότι δεν έχει περάσει κανένας όλα αυτά τα χρόνια το ύψος των 7.000 μέτρων, ενώ πολλοί έχουν χάσει τη ζωή τους.
Μετά θα περιμένουμε ένα παράθυρο καλοκαιρίας με την καλή πρόβλεψη που έχουμε και από την Ελλάδα, από το φίλο μου τον Κώστα Γαβριήλ που με έχει βοηθήσει πάρα πολύ με τις σωστές προγνώσεις του. Θέλουμε να βρεθεί ένα 4ημερο, 5ημερο όπου η θερμοκρασία να πέσει για να μπορέσεις να πλησιάσεις την κορυφή. Αυτό είναι το σχέδιο και εάν γίνουν όλα αυτά, τότε στα τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου επιστρέφουμε στην Ελλάδα, πρώτα ο Θεός, να'μαστε καλά».
Οι περιορισμοί λόγω κορονοϊού δυσχεραίνουν την προετοιμασία σας;
«Ναι όσον αφορά την αδυναμία να μετακινηθώ σε άλλο νομό. Όμως, έχω εκπονήσει ειδικό πρόγραμμα με 19 ημιμαραθώνιους και 500χλμ ποδηλασίας από τις 25/10 έως τις 10/12. Έξι ημέρες την εβδομάδα το πρωί κάνω τρέξιμο ή ποδήλατο και το βράδυ cross fit για ενδυνάμωση. Μία μέρα έχω ξεκούραση, αλλά την αφιερώνω στην ψυχολογική προετοιμασία. Τη μέρα εκείνη, κοιτάζω και σκέφτομαι το βουνό. Έχουμε αρκετούς ανθρώπους που μας στηρίζουν. Όπως την εταιρία 'Δημητριάδης' που μου έχει προμηθεύσει από τις ΗΠΑ τον καλύτερο εξοπλισμό από την κορυφή έως τα νύχια. Βοηθάνε κι άλλοι οικονομικά, οι οποίοι θέλουν να συνδυάσουν το όνομα της εταιρίας τους με την επιτυχία της αποστολής. Εμείς από την πλευρά μας θα καλύπτουμε μέσω Internet όλη την προσπάθεια, αφού έχουμε φροντίσει να υπάρχει κατάλληλος εξοπλισμός. Συζητάμε και με κάποιο κανάλι που ενδιαφέρεται να βρεθεί κοντά στην αποστολή».
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
