Warhol(a) Andy (φανταστική συνομιλία του A.W. με τη Θ.Σ.)
Θ.Σ. Να το κάνω εγώ ή θα συστηθείτε μόνος σας;
A.W. Μόνος μου, όπως πάντα. Warhol(a) Andy.Τσέχικη καταγωγή, μαλλιά ξανθά (σχεδόν άσπρα), επιμονή, οξύνοια, αδυναμία στα χρώματα και στα αγόρια. Ζωγράφος - με τον τρόπο που ήξερα. Ίνδαλμα - με τον τρόπο που ήθελε η εποχή. Λάτρης των Velvet Underground - θυμάστε την κίτρινη μπανάνα στο εξώφυλλο του δίσκου τους το 1967; Θαμώνας του studio 54. Celebrity. Σας φαίνονται όλα αυτά περιγραφικά; Λίγα; Ας προσθέσω τότε, ακόμη κάτι, για να ερεθίσω τον διανοουμενισμό σας: Αγωνιών.
Θ.Σ. Ποιο όνομα θα δίνατε στην αγωνία σας;
A.W. Το όνομα της χώρας που με ανέδειξε. Αμερική. Τα ονόματα των προσώπων που εγώ ο ίδιος "έντυσα" με τα χέρια μου (και δεν εννοώ την περίοδο που δούλεψα ως εικονογράφος περιοδικών μόδας). Τα ονόματα των "αντικειμένων" που παράστησα: Coca Cola, Campbell... μαζί με τον Elvis Presley, τη Liz Taylor, τη Marilyn Monroe…
Θ.Σ. Δεν είμαι σίγουρη ότι σας καταλαβαίνω απολύτως.
A.W. Μιλώ για την αγωνία μου να υπάρξω διαδίδοντας όσες εκδοχές του αμερικάνικου ονείρου μπόρεσα να ανιχνεύσω, να συναντηθώ με τους μύθους της μεταπολεμικής Νέας Υόρκης, να τους πείσω να φτάσουν ως το "τελάρο" μου (ενίοτε και ως το atelier μου), γιατί με έθελγαν πάντοτε οι "ακριβές" συντροφιές ή έστω η ίδια η δαιμονική μαεστρία με την οποία μπορούσα να μεταμορφώσω μια εύκολη λεία σε έξοχο πανάκριβο θήραμα.
Θ.Σ. Πανάκριβο για τους λάτρεις της ζωγραφικής σας.
A.W. Δεν το αρνούμαι.
Θ.Σ. Περισσότερο εμπόριο, λιγότερο τέχνη;
A.W. Υπακοή στα σημεία των καιρών. Πειθαρχία σε ό,τι ζητούσε το βλέμμα του κοινού. Ταυτόχρονα διαστροφή αυτού του βλέμματος, ανάδειξη της πρώτης τυχούσας εικόνας σε έργο άξιο...
Θ.Σ. ... να αγαπηθεί, να διαρκέσει ή απλώς να στολίσει, να αποτελέσει το τεκμήριο της όποιας ισχύος, μια αστραπή στο πανηγύρι της ματαιοδοξίας των σας,...
A.W. ...να ανασάνει όπως οι παρατημένες γόβες της Marilyn στα μάρμαρα του μπάνιου μου, ή τα κατεστραμμένα φερμουάρ των παιδιών του Factory. Ο πολλαπλασιασμός της ανάσας των πραγμάτων ήταν πάντα μια εμμονή μου. Σε κάθε τοίχο ήθελα να χτυπάει η καρδιά εκείνου που έπεφτε καθημερινά νεκρό από την αλόγιστη, άσκεφτη χρήση. Αυτούς τους χτύπους τους άκουσα πολύ καθαρά... μερικές φορές.
Θ.Σ. Τις άλλες;
A.W. Τις άλλες έπαιζα κι εγώ την παρτίδα που με τα χρόνια περίμεναν οι άλλοι από μένα.
Θ.Σ. Ακούγεται κυνικό.
A.W. Κι ίσως είναι. Αλλά αποδείχτηκε συμφέρον.
Θ.Σ. Αναρωτιέμαι αν είστε ικανοποιημένος με όσα κάνατε.
A.W. Ειλικρινά δεν ξέρω. Υπάρχει, βλέπετε, σε κάθε καλλιτέχνη ένα εσωτερικό σύνορο... Καμία σχέση με τη φήμη, τους νόμους της αγοράς ή την αναγνώριση. Αυτό το σύνορο ούτε ξέρω, ούτε θα μάθω ποτέ αν το πέρασα. Γι αυτό και μου είναι αδύνατο να το περιγράψω.
Θ.Σ. Κι αν συνεχίζατε; Αν συνεχίζατε σήμερα;
A.W. Δε μου έμεινε άλλος χρόνος. Αυτό είναι προφανές.
Θ.Σ. Υποθετικά μιλάμε. Τι θα ζωγραφίζατε σήμερα;
A.W. Διάφορες Μαντόνες και θα "τελειοποιούσα" εκδοχές της πραγματικής.
σχόλια