Την έντονη αντίδραση του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ προκάλεσε το θρησκευτικού περιεχομένου ντοκιμαντέρ που μετέδωσε ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς εξέδωσε σκληρή ανακοίνωση και σε έντονο ύφος επιτίθεται στον σταθμό, τους εργαζόμενους και τον Γιάννη Αλαφούζο. Χαρακτηριστικό απόσπασμα της μακράς επιστολής είναι το σημείο όπου αναφέρει: "Στο ερώτημα, μόνο ο κ. Γιάννης Αλαφούζος έχει την ευθύνη της ανασταυρώσεως του Χριστού κάθε Πάσχα ή και οι καθ' οιονδήποτε τρόπον εργαζόμενοι στον ειδησεογραφικό όμιλο ΣΚΑΙ η απάντησις είναι σαφεστάτη: όλοι όσοι αδιαμαρτύρητα συνευδοκούν η σιωπούν σε αυτήν την πρόδηλη κατά του ζώντος Θεού επίθεση, επισύρουν επί τας κεφαλάς των την αιώνια καταδίκη και προγεύονται από τώρα της αιωνίου κολάσεως."
Aναλυτικά η ανακοίνωση του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ:
Συγκεκριμένα αναφέρει: «Έγινε πλέον έθος του τηλεοπτικού διαύλου ΣΚΑΙ η κατά την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα κάθε έτους, ανασταύρωσις του Ενσαρκωθέντος Θεού Λόγου με την τηλεοπτική αναπαραγωγή δήθεν επιστημονικών ντοκυμαντέρς που όλως περιέργως άρχονται και τελειούνται με Εβραίους συνεντευξιαζομένους, που σκοπόν έχουν την απομείωσιν και την κατασπίλωσι του Παναγίου Προσώπου του Σωτήρος και Λυτρωτού Κυρίου και είναι ενδεικτικόν το γεγονός ότι επιλέγονται οι ιερότερες μέρες της Χριστιανωσύνης για την δαιμονική επίθεση κατά του «Έσφαγμένου Αμνού του Θεού», κατά της «Οδυνωμένης Αγάπης» που έτεμε την ιστορία και που με το Αίμα Της υπέγραψε το «Σύνταγμα της Χάριτος», την Καινή Διαθήκη.
Απευθυνθήκαμε ως επιχώριος Επίσκοπος της περιοχής που δραστηριοποιείται ο ΣΚΑΙ, στον κ. Γιάννη Αλαφούζο, με την παράκληση να σεβασθεί ο τηλεοπτικός του Δίαυλος, το Πανάγιον και Λατρευτόν Πρόσωπον του Σωτήρος με την υπ' αριθ. 425/7-4-2015 επιστολή μας, επειδή είχαν προγραμμματισθεί τα επαίσχυντα και βορβορώδη τερατουργήματα του Σιωνιστικού Εβραικού λόμπυ και η απάντησις μας εδόθη λίαν ευγενώς με την αναμετάδοσι των αισχρουργημάτων. Τόσον πολύ σέβεται την Εκκλησία, ο κ. Γιάννης Αλαφούζος. Βέβαια και στον κ. Αλαφούζο και στους Σιωνιστάς κατασκευαστάς των ντοκυμαντέρς απαντά η Αγία μας Εκκλησία διά της υμνολογίας της: «Μάτην φυλάττεις τον τάφον, κουστωδία. Ου γαρ καθέξει τύμβος αυτοζωΐαν.» (Συναξάριον Μεγάλου Σαββάτου) και όσα αίσχιστα και βορβορώδη ψεύδη και γελοιότητες και αν εκμέσουν οι Εβραίοι Σιωνιστές Ραββίνοι στην Αγία μας Χώρα, την αίματοπότιστη από το αίμα των Μαρτύρων, την απάντησιν δίδουν τα εκατομμύρια των πιστών που κατακλύζουν τους πανίερους ναούς μας και οι χιλιάδες των νέων ανθρώπων που μεταλαμβάνουν μετά ζέσεως και λατρείας του Δεσποτικού Σώματος και Αίματος του Ενσαρκωθέντος Θεού Λόγου. Άλλωστε αναιρούνται οι φαιδρότητες και γελοιότητες των Εβραίων Ταλμουδιστών από το γεγονός ότι ενώ ευτελίζουν το Πανάγιον Πρόσωπον του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού, χαρακτηρίζοντάς Τον ως «τίποτα», την ιδία στιγμή επί 2.015 χρόνια ασχολούνται μετά ανειπώτου μανίας, μίσους και εμπαθείας με Αυτό το δήθεν «Τίποτα».
Στο ερώτημα, μόνο ο κ. Γιάννης Αλαφούζος έχει την ευθύνη της ανασταυρώσεως του Χριστού κάθε Πάσχα ή και οι καθ' οιονδήποτε τρόπον εργαζόμενοι στον ειδησεογραφικό όμιλο ΣΚΑΙ η απάντησις είναι σαφεστάτη: όλοι όσοι αδιαμαρτύρητα συνευδοκούν η σιωπούν σε αυτήν την πρόδηλη κατά του ζώντος Θεού επίθεση, επισύρουν επί τας κεφαλάς των την αιώνια καταδίκη και προγεύονται από τώρα της αιωνίου κολάσεως. Καί μην ακούνε τους «χρήσιμους ηλίθιους» του δαιμονικού περιπαίγματος που μπορεί να είναι και μεγαλόσχημοι «ρασοφόροι» ότι ο Θεός είναι μόνο αγαπολογία και παραμυθία, διότι είναι ασφαλώς αγάπη αβόλιστος αλλά και δικαιοσύνη και αλήθεια που διασάλπισε «Λέγω, δε υμίν · πας ος αν ομολογήση εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, και ο υιός του ανθρώπου ομολογήσει εν αυτώ έμπροσθεν των αγγέλων του Θεού· ο δε αρνησάμενός με ενώπιον των ανθρώπων απαρνηθήσεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού.» (Λουκ. ιβ΄, 8-9).
Απαντώντες τώρα στους Σιωνιστάς Ραββίνους και τους συνεργούς τους, που στα εργοστάσια υποδημάτων τους στην Κίνα, χαράσσουν το σύμβολο της Χριστιανοσύνης τον Τίμιον και Ζωοποιόν Σταυρόν για να ποδοπατείται ασεβώς και που συγγράφουν και διαδίδουν τα δήθεν αποκαλυπτικά ντοκυμαντέρς, τους λέμε ότι διασαλπίζοντες την τήρηση των 613 κανόνων της Τορά (Νόμου) αλλοιώνουν, διαστρέφουν και παρερμηνεύουν πλήρως την Τορά και βέβαια τον προφητισμό της Παλαιάς Διαθήκης με την Καμπαλά που ισχυρίζονται ότι αποτελεί την εσωτερική γνώσι της Τορά. Η Καμπαλά όμως, όπως οι ίδιοι οι Ραββίνοι αναφέρουν στα κείμενά τους (Scholem, Εισαγωγή στην Καμπάλα, Roihlini, Η τέχνη της Καμπαλά, Waite AE The Doctrine and Literature of the Kabalah, Hall MP The secret teaching of all ages), δεν αποτελεί την εσωτερική γνώση της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά την απόλυτη διαστροφή της σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρείται ότι ο Θεός είναι μια απρόσωπη θεότητα το Εin Sof «το απόλυτο τίποτα». Η δημιουργία θεωρείται ως μια συνεχής εξέλιξη-εκδήλωση του «Θεού τίποτα», την οποία οι μυστικιστές Ραββίνοι προβάλλουν με τον άκρατο αποφατισμό μέσω της αποκρυφιστικής τεχνικής του διαλογισμού, ως δήθεν προορισμένη να αναγεννηθή την εποχή της έλευσης του δήθεν Μεσσία, ενούμενη με τον Εωσφόρο. Η Καμπαλά είναι ο δρόμος της ενώσεως των ανθρώπων με τους δαίμονες.
Επομένως και οι Ραββίνοι του Ισραήλ ως λ. χ. ο κ. Μαρδοχαίος Φριζής με αναφορές τους επιμαρτυρούν και επιβεβαιώνουν ότι ο θεισμός της Παλαιάς Διαθήκης των Δικαίων και των Προφητών μετεβλήθη από το Ραββινικό κατεστημένο του Ιουδαικού έθνους σε φρικώδη Εωσφορισμό και σατανολατρεία. Δι' αυτόν ακριβώς τον λόγο οι Ραββίνοι συνέγραψαν το φρικιαστικό Ταλμούδ με το οποίο αλλοίωσαν πλήρως όλο το πνευματικό και οντολογικό μέγεθος του Νόμου και των Προφητών αρνούμενοι μετά μανίας και τρομακτικής εμπαθείας τον μόνο αληθή Μεσσία, τον ενσαρκωθέντα Υιόν και Λόγον του Θεού Πατέρα, Ιησούν Χριστόν.
Αδαμάντινον επιστέγασμα της φύσει και ουσία θεότητος του αληθούς Μεσσίου Κυρίου Ιησού Χριστού αποτελεί ο Προφητισμός, τον οποίον εσκεμένως θέλει να αγνοεί κατόπιν των ανωτέρω ο Ιουδαισμός. Ο προφητάναξ Δαυιδ εις τον ΡΘ΄ Ψαλμόν γράφει: «Είπεν ο Κύριος τω Κυρίω μου κάθου εκ δεξιών μου έως αν θω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου». Ο μεγαλοφωνότατος Ησαίας Ζ΄14 «διά τούτο δώσει Κύριος αυτώ σημείον: Ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ», Θ΄6 «Ότι παιδίον εγεννήθη ημίν υιός και εδόθη ημίν, ου η αρχή εγεννήθη επί του ώμου αυτού και καλείται το όνομα αυτού μεγάλης βουλής άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος», ΛΕ΄3-10 «Ιδού ο Θεός ημών κρίσιν ανταποδίδωσι και ανταποδώσει, αυτός ήξει και σώσει ημάς». ΝΒ΄ 13-14, «Ιδού συνήσει ο παίς μου και υψωθήσεται και δοξασθήσεται και μετεωρισθήσεται σφόδρα. ον τρόπον εκστήσονται επί σε πολλοί ούτως αδοξήσει από των ανθρώπων το είδός σου και η δόξα σου από υιών ανθρώπων» ΝΓ΄1-12 «Κύριε, τις επίστευσε τη ακοή ημών; και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη; ανηγγείλαμεν ως παιδίον εναντίον αυτού, ως ρίζα εν γη διψώση. ουκ έστιν είδος αυτώ ουδέ δόξα· και είδομεν αυτόν, και ουκ είχεν είδος ουδέ κάλλος· αλλά το είδος αυτού άτιμον και εκλείπον παρά πάντας τους υιούς των ανθρώπων· άνθρωπος εν πληγή ων και ειδώς φέρειν μαλακίαν, ότι απέστραπται το πρόσωπον αυτού, ητιμάσθη και ουκ ελογίσθη. ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται, και ημείς ελογισάμεθα αυτόν είναι εν πόνω και εν πληγή υπό Θεού και εν κακώσει. αυτός δε ετραυματίσθη διά τας αμαρτίας ημών και μεμαλάκισται διά τας ανομίας ημών· παιδεία ειρήνης ημών επ' αυτόν. τω μώλωπι αυτού ημείς ιάθημεν. πάντες ως πρόβατα επλανήθημεν, άνθρωπος τη οδώ αυτού επλανήθη· και Κύριος παρέδωκεν αυτόν ταίς αμαρτίαις ημών. και αυτός διά το κεκακώσθαι ουκ ανοίγει το στόμα αυτού· ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη και ως αμνός εναντίον του κείροντος αυτόν άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει το στόμα. εν τη ταπεινώσει η κρίσις αυτού ήρθη· την δε γενεάν αυτού τις διηγήσεται; ότι αίρεται από της γης η ζωή αυτού, από των ανομιών του λαού μου ήχθη εις θάνατον. και δώσω τους πονηρούς αντί της ταφής αυτού και τους πλουσίους αντί του θανάτου αυτού· ότι ανομίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού. και Κύριος βούλεται καθαρίσαι αυτόν από της πληγής. εάν δώτε περί αμαρτίας, η ψυχή υμών όψεται σπέρμα μακρόβιον· και βούλεται Κύριος αφελείν από του πόνου της ψυχής αυτού, δείξαι αυτώ φως και πλάσαι τη συνέσει, δικαιώσαι δίκαιον ευ δουλεύοντα πολλοίς, και τας αμαρτίας αυτών αυτός ανοίσει. διά τούτο αυτός κληρονομήσει πολλούς και των ισχυρών μεριεί σκύλα, ανθ΄ ων παρεδόθη εις θάνατον η ψυχή αυτού, και εν τοις ανόμοις ελογίσθη· και αυτός αμαρτίας πολλών ανήνεγκε και διά τας αμαρτίας αυτών παρεδόθη».
Πρέπει να επισημειωθή ενταύθα ότι τα φληναφήματα των Ραββίνων ότι δήθεν το κείμενο αυτό αναφέρεται εις τον Ιουδαικό λαό είναι καταγέλαστα διότι εκ των συμφραζομένων παρουσιάζεται ο Μεσσίας ως άτομον διακρινόμενον του λαού, διά τας αμαρτίας του οποίου και αποθνήσκει. Είναι σαφής και αναντίρρητος η προφητική ρήσις του Ησαίου διά την επί γης πορείαν και το ιερόν έργον του αληθούς Μεσσίου που διιστορικώς εφαρμόζεται μόνον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν.
Ωσαύτως ογκόλιθος συντριπτικός διά τας ψευδολογίας των ραββίνων του εβραικού έθνους αποτελεί η Προφητεία του Δανιήλ Θ΄ 21-27 «και έτι εμού λαλούντος εν τη προσευχή και ιδού ανήρ Γαβριήλ, ον είδον εν τη οράσει εν τη αρχή, πετόμενος και ήψατό μου ωσεί ώραν θυσίας εσπερινής. και συνέτισέ με και ελάλησε μετ" εμού και είπε· Δανιήλ, νυν εξήλθον συμβιβάσαι σε σύνεσιν· εν αρχή της δεήσεώς σου εξήλθε λόγος, και εγώ ήλθον του αναγγείλαί σοι. ότι ανήρ επιθυμιών ει συ· και εννοήθητι εν τω ρήματι και σύνες εν τη οπτασία. εβδομήκοντα εβδομάδες συνετμήθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου του συντελεσθήναι αμαρτίαν και του σφραγίσαι αμαρτίας και απαλείψαι τας ανομίας και του εξιλάσασθαι αδικίας και του αγαγείν δικαιοσύνην αιώνιον και του σφραγίσαι όρασιν και προφήτην και του χρίσαι άγιον αγίων. και γνώση και συνήσεις· από εξόδου λόγου του αποκριθήναι και του οικοδομήσαι Ιερουσαλήμ έως χριστού ηγουμένου εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξηκονταδύο· και επιστρέψει και οικοδομηθήσεται πλατεία και τείχος,και εκκενωθήσονται οι καιροί. και μετά τας εβδομάδας τας εξηκονταδύο εξολοθρευθήσεται χρίσμα, και κρίμα ουκ έστιν εν αυτώ· και την πόλιν και το άγιον διαφθερεί συν τω ηγουμένω τω ερχομένω και εκκοπήσονται εν κατακλυσμώ, και έως τέλους πολέμου συντετμημένου τάξει αφανισμοίς. και δυναμώσει διαθήκην πολλοίς, εβδομάς μία· και εν τω ημίσει της εβδομάδος αρθήσεταί μου θυσία και σπονδή, και επί το ιερόν βδέλυγμα των ερημώσεων, και έως της συντελείας καιρού συντέλεια δοθήσεται επί την ερήμωσιν». Ο πρ. Δανιήλ ομιλεί ότι ο Θεός ευσπαγχνίσθη τον λαόν Του και την αγίαν πόλιν Του και δεν απομένουν παρά 70 εβδομάδες για να καταλυθή το κράτος της αμαρτίας, να παύσουν οι προφητείες και οι οράσεις και να χρισθή ο άγιος των αγίων. Καί βέβαια δεν αναφέρεται σε εβδομάδες ημερών αλλά σε εβδομάδες ετών, όπως και οι ίδιοι οι Ραββίνοι Saabia Gaon και Aben Esra αποδέχονται. Ο πρ. Δανιήλ ομιλεί περί 70 εβδομάδων που υποδιαιρεί εις τρεις περιόδους. (στ. 25), επτά εβδομάδες αποτελούν την πρώτη περίοδο που αρχίζει από του χρόνου εκδόσεως διατάγματος προς ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ, η δευτέρα περίοδος αποτελείται από 62 εβδομάδες και η τρίτη περίοδος είναι μία εβδομάς, κατά την οποία θα ενεφανίζετο ο Μεσσίας. Επτά εβδομάδες εκπροσωπούν 49 χρόνια και 70 εβδομάδες 490 χρόνια, τα οποία θα παρήρχοντο από την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ μέχρι της ελεύσεως του Μεσσία. Η ανοικοδόμησις της Ιερουσαλήμ μετά των τειχών αυτής άρχισε από το διάταγμα του Αρταξέρξου Μακρόχειρος (455 π.Χ.) και συνεπώς αι εβδομήκοντα εβδομάδες ετών έληξαν το έτος 34 μ.Χ. Η τελευταία εβδομάς άρχεται από του έτους 28 π.Χ. και κατά το ήμισυ της κατά το 31 μ.Χ. αναπέμπεται προς τον ουρανό θυσία και σπονδή διά του σταυρικού θανάτου του Υιού του Θεού και αληθούς Μεσσία Ιησού Χριστού, μετά την αναφορά της οποία, βεβηλώνεται ερημούμενον τον ιερόν του Θεού και δεν παρέρχονται παρά ολίγα χρόνια διά και καταστροφήν των Ιεροσολύμων από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τίτο το 70 μ.Χ.
Η πολύκροτη αυτή προφητεία του Δανιήλ που με ιστορική ακρίβεια καθορίζει και τον χρόνο της επιφανείας και τον θάνατον του αληθούς Μεσσίου αποτελεί αιώνιον κόλαφον κατά της διαστροφικής μανίας κατά της αληθείας των Ραββίνων του εβραικού έθνους.
Δεν είναι όμως μόνο, οι Προφητείες αυτές που προαναγγέλουν την ενανθρώπιση του αιωνίου Λόγου – Υιού εν τω Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ. Υπάρχουν και άλλες εξαιρετικώς πολλές προκαθορίσασαι σαφώς και εν άκρα λεπτομερεία:
Α. Το άχρονον του Λόγου Υιού. Ψαλμ. Β:1-10
Β. Την προσκύνησιν των μάγων. Ψαλμ. ΟΑ(ΟΒ):10-11
Γ. Την διδασκαλία και το απολυτρωτικό και κοσμοσωτήριο έργο Του Γεν. ΜΘ:10, Ψαλμ. Β:1-10, ΟΑ(ΟΒ):6-18, Μιχ. Δ:2-3, Ησ. Θ:1-8, ΝΒ:13-15, ΝΓ:4, ΝΕ:13, Ξ:1-7, Ζαχ. ΙΓ:1-7.
Δ. Τα θαύματά Του Ησ. ΛΕ:1-6.
Ε. Την εις Ιεροσόλυμα είσοδόν Του επί πώλου όνου Ζαχ. Θ:9.
Στ. Την προδοσία του Ιούδα και τα τριάκοντα αργύρια και την δι' αυτών την αγορά του αγρού του κεραμέως Ζαχ. ΙΑ:12-13.
Ζ. Την εγκατάλειψή Του υπό των μαθητών Του Ψαλμ. ΛΖ(ΛΗ):12-15, Ζαχ. ΙΓ:6-7
Η. Τούς εμπαιγμούς, τα ραπίσματα, τον στέφανον εξ ακανθών, τον διαμερισμόν των ενδυμάτων Του διά κλήρου, τον κάλαμον με την χολήν και το όξος Ησ. Ν:6, ΝΓ:4-7, Ψαλμ. ΚΑ(ΚΒ):17-19, Ψαλμ. ΞΗ(ΞΘ):22
Θ. Την σταύρωσή Του μεταξύ δύο κακούργων και τον σκοτισμό του ηλίου Ησ. ΝΓ:12, Δαν. Θ:26, Ζαχ. ΙΓ:6
ΙΑ. Την εν θριάμβω κάθοδον εις τον άδην Ιώβ ΛΗ:17
ΙΒ. Την εκ νεκρών ανάστασιν Ψαλμ. ΙΕ(Ις):9-10, Νς, ΞΗ:19
ΙΓ. Την διάδοσιν της διδασκαλίας Του εις όλον τον κόσμον Ησ. ΜΒ:1-5, ΝΒ:13-15, ΝΕ:4-5, ΞΑ:4-14 κλπ.
Υπό των θεοεικέλων προφητών του Ισραήλ προεφητεύθη σαφώς η ενανθρώπησις του αιωνίου Θεού Λόγου, προανηγγέλθη η μετά την ενανθρώπισι θεανδρική Του δράσις, η σταύρωσίς Του και η ανάστασίς Του εκ νεκρών και η διάδοσις της διδασκαλίας Του εις πάντα τα έθνη. Θα ηδυνάμεθα να γράφωμεν επί ημέρας διά την ανατροπήν των κακοδοξιών και της αναληθείας των ραββίνων του Ισραήλ αλλά εμποδιζόμεθα από τον χώρον. Κατακλείομεν όμως με την κυρίαν επισήμανσι του μακαριστού πρώην ραβίνου Δαυίδ Κούπερ, προσελθόντος εις την Ορθοδοξίαν, ο οποίος εις το πολυσήμαντον βιβλίον του «Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ» που «εξηφανίσθη» διά παρεμβάσεως του διεθνούς Σιωνισμού απέδειξε ότι ο αληθής Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο Τρισυπόστατος ένας και μοναδικός Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Πανάγιο Πνεύμα.
Η δήθεν τρομερά ομολογία του Ισραήλ που επικαλούνται μετ'επιτάσεως οι ραββίνοι αυτού ότι ο Θεός είναι «εις» Δευτ. ΣΤ:4 που εις την μετάφρασιν των Ο΄ έχει ως εξής: «Άκουε Ισραήλ Κύριος ο Θεός ημών Κύριος εις εστίν» αποτελεί την πλέον εύγλωττον διακήρυξιν του θεόπτου Μωϋσέα διά το Τριαδικόν δόγμα διότι εις το Μασσοριτικό κείμενο η λέξι ο Θεός ημών αναγράφεται διά της συνθέτου λέξεως «ελωέ» η οποία είναι συνεζευγμένη κατάσταση της λέξεως «ελωίμ» και σημαίνει πάλι «οι Θεοί» και της λέξεως «νού» που σημαίνει «ημών». Επομένως το χωρίο σε ακριβή μετάφραση έχει ως εξής: «Άκουε Ισραήλ Κύριος οι Θεοί ημών, Κύριος εις εστί».
Η λέξις όμως «εις» του ιερού κειμένου είναι η λέξις «εχάδ» που έχει σύνθετη έννοια και σημαίνει μονάδα σύνθετον (Πρβλ. Γεν. Α:5, Β:24, Ιεζ. ΛΖ:17 κα) και δεν εννοείται συνεπώς η απόλυτος μονάς διά της λέξεως αυτής, διότι τότε θα εγράφετο αντ' αυτής η λέξις «γιαχίδ». Συνεπώς ο θεόπτης Μωϋσής διακηρύσσει ότι ο Θεός κατά την ουσία και την φύση αυτού είναι εις αλλά υποστατικώς είναι Τριάς. Είς Θεός εν τρισί υποστάσεσι.
Ας μην ενοχλούνται λοιπόν οι Ραββίνοι του Εβραικού Έθνους, όταν σύμφωνα με τις διακηρύξεις των Γραφών η Εκκλησία διαχρονικώς διασαλπίζει ότι ο αναμενόμενος από αυτούς Μεσσίας είναι ο φρικτός Αντίχριστος. Άλλωστε η ενασχόλησις με την Καμπάλα και τον αποκρυφισμόν της, τις επικλήσεις δαιμόνων και την μαύρη μαγεία, την χρήσι της Σολωμονικής τους «προευπρεπίζει» ικανώς.
Σε αυτό το έργο εδούλευσε και φέτος ο τηλεοπτικός ΣΚΑΙ, δι' αυτό και δικαιωνόμεθα πλήρως που ως Μητρόπολις Πειραιώς έχουμε διακόψει κάθε συνεργασία μαζί του.
