Σπάνιες φωτογραφίες από τον καταστρεπτικό σεισμό των 6,5 Ρίχτερ που συγκλόνισε τη Θεσσαλονίκη, στις 20 Ιουνίου 1978, στις 11:00 το βράδυ, τραβήχτηκαν από τον αείμνηστο καθηγητή του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνο Σολδάτο. Είχε προηγηθεί μία περίοδος έντονης προσεισμικής δραστηριότητας με μεγαλύτερους προσεισμούς 5,8 Ρίχτερ (24/5/78) και 5,3 Ρίχτερ (19/6/78).
Ο καταστροφικός απολογισμός ήταν 49 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, χιλιάδες άστεγοι και εκατοντάδες κτίρια που κατέρρευσαν ή που πληγώθηκαν ανεπανόρθωτα. Τα περισσότερα θύματα προκάλεσε η κατάρρευση της πολυκατοικίας στην Πλατεία Ιπποδρομίου, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης.
FacebookTwitter Τα ερείπια της μοιραίας πολυκατοικίας στην Πλατεία Ιπποδρομίου (το σημερινό Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης). Οδός Γ. Θεοχάρη. FacebookTwitter Τα ερείπια της μοιραίας πολυκατοικίας στην Πλατεία Ιπποδρομίου (το σημερινό Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης). Οδός Γ. Θεοχάρη. FacebookTwitter Ζημιές σε σπίτια. Περιοχή λίμνης Βόλβης. FacebookTwitter Ζημιές στα Παλαιά Δικαστήρια. FacebookTwitter Τα ερείπια της μοιραίας πολυκατοικίας στην Πλατεία Ιπποδρομίου (το σημερινό Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης). Οδός Νικηφόρου Φωκά. FacebookTwitter Ζημιές στα Παλαιά Δικαστήρια. Διασταύρωση Μητροπόλεως και Εθνικής Αμύνης. FacebookTwitter Σεισμόπληκτοι στον χώρο της Πανεπιστημιούπολης. FacebookTwitter Ζημιές στα Παλαιά Δικαστήρια. Οδός Μητροπόλεως. FacebookTwitterFacebookTwitter Πλατεία Ναυαρίνου σκηνές σεισμοπαθών μετά το σεισμό της 21ης Ιουνίου 1978 FacebookTwitter Φωτογραφία από την είσοδο της οκταώροφης πολυκατοικίας προς την οδό Νικηφόρου Φωκά ελάχιστη ώρα μετά τη κατάρρευση της. Από αυτή τη πλευρά ανασύρονται οι περισσότεροι νεκροί. FacebookTwitter Το εξώφυλλο της εφημερίδας Ελληνικός Βορράς, 21/6/1978.
Φοιτητής τότε στο ΑΠΘ, κυκλοφορούσε τότε η φήμη ότι για την πτώση της πολυκατοικία της ιπποδρομιου, έφταιγε ότι ο γνωστός ζαχαροπλάστης που είχε το υπόγειο, για να χωρέσει ο εξοπλισμός του είχε κόψει την αντισεισμική δοκό! Τι απέγινε τελικά;
Τίποτα δεν έγινε με αυτή την υπόθεση, ξεχάστηκε στη λήθη, κανείς δεν ασχολήθηκε παρόλο που ήταν εμφανές πως είχε γίνει κατασκευαστική παρέμβαση. Εξάλλου ήταν η μοναδική πολυκατοικία που έπεσε έτσι, σαν χάρτινη.Στην πόλη, κυρίως στο κέντρο, πολλά κτίρια πλαγίως ξε-κοκκινίστηκαν και υπάρχουν ακόμα, αναμένοντας τον επόμενο σεισμό.
Ενδιαφέρουσα πληροφορία καθώς όπως παρατηρούσα τις φωτογραφίες αναρωτιόμουν πως γίνεται να καταστράφηκε η συγκεκριμένη πολυκατοικία ενώ οι διπλανές να μην έχουν πάθει το παραμικρό. Μετά, στο σημείο εκείνο τι κτίστηκε;Μια παρατήρηση, εκτός του τραγικού θέματος (και ζητάω συγνώμη). Μέσω των πολύ καλών φωτογραφιών του Κωνσταντίνου Σολδάτου (σαν να έχουν τραβηχτεί εχθές), αναδεικνύεται η τόσο κακή, διαχρονική σχεδόν, αισθητική των τότε αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών που λόγω της αντιπαροχής, μη αντιλαμβανόμενοι πως το τσιμέντο μένει για πάντα, έκτισαν πολυόροφα, τετράγωνα εκτρώματα. Μπαλκονιών τιγκαρισμένων στο σιδεροκάγκελο ίσα-ίσα για να απλώνεται μια μπουγάδα, των σαγρέ προσόψεων που εγκλωβίζουν όλη τη μαυρίλα του καυσαερίου και της βρωμιάς, με προσθήκες ελάχιστου μάρμαρου που και που, έτσι για μια κάποια υπόνοια «πολυτέλειας» και «καλογουστιάς» με όλο αυτό (την κακή αισθητική), όσο περνούσαν τα χρόνια να γιγαντώνεται και να καθιερώνεται ως δεδομένο και συνηθισμένο που δεν μπορεί να αλλάξει.Άξεστοι, αμόρφωτοι μουστακαλίδες εργολάβοι που με τις κατοχικές λίρες τους, εν μέσω του οργασμού της αντιπαροχής, αγόραζαν από οικόπεδα, χαμόσπιτα έως και όμορφα (λειτουργικά) νεοκλασικά, πλήρωναν όσο, όσο κάποιον νέο πολιτικό μηχανικό για την υπογραφή του και τα επίσημα, πολεοδομικά-νομότυπα σχέδια. «Αρχιτεκτονικά σχέδια»-σκαριφήματα των ίδιων των μουστακαλίδων-«λιράτων» μολύβοσχεδιασμένα επάνω σε λαδόκολλες (που λίγο πριν μπορεί και να περιείχαν και παστές ρέγκες...) η πακέτων άφιλτρων τσιγάρων. «Κολλυβογραμμένα» σχέδια που επέβαλαν στους πολιτικούς μηχανικούς (να μετατρέψουν σε επίσημα αρχιτεκτονικά σχέδια) με όσο το δυνατό περισσότερα διαμερίσματα-κλουβιά προς πώληση, ανύπαρκτης αισθητικής, εξωτερικής και εσωτερικής (και λειτουργικότητας, π.χ. ανύπαρκτη ηχομόνωση).Μοναδικός σκοπός οι λίρες τους να αυγατίζονται!... Οικοδομικά εκτρώματα που από τότε στέκουν στο σήμερα, χωρίς την τόλμη ούτε το χρώμα τους να αλλαχθεί από όλες τις αποχρώσεις του μαυρο-γκρίζου σε κάτι διαφορετικό!...Το μόνο που έχει αλλάξει σήμερα είναι οι υπόγειες γραμμές των καλωδίων ρευματοδότης, το κάπως περισσότερο πράσινο στα μπαλκόνια με τις εξωτερικές μονάδες των κλιματιστικών να στάζουν στα υποτυπώδη πεζοδρόμια, οι ταμπέλες και οι βιτρίνες των καταστημάτων που έχουν την δυνατότητα, λόγω μάρκετινγκ, να προσαρμόζονται στην εποχή τους με λίγο, περισσότερο χρώμα!...
Στο σημείο αυτό χτίστηκε με δωρεά του ζεύγους Μπίλλη,το Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, σημαντικό ίδρυμα με πολιτιστική δράση, την οποία αγνοούν πολλοί Θεσσαλονικείς.Για τα υπόλοιπα, δυστυχώς θα συμφωνήσω.
σχόλια