Αναδημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες, κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο και προκάλεσαν, κατά το γνωστό κλισέ, «αίσθηση»: Δύο άρθρα του γερμανικού Τύπου για το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα, το ένα επικεντρωμένο στα «άκρα» και το δεύτερο στο ένα «άκρο», την αριστερά.
Πρώτα λοιπόν η γερμανική “Bild”, όχι και τόσο γνωστή για την εγκυρότητά της, είχε την περασμένη εβδομάδα κομμάτι με τίτλο: «Κομμουνιστές, αντισημίτες, ημι-εγκληματίες: Θα κυβερνήσουν σύντομα την Ελλάδα αυτοί οι ακραίοι;»1. Δεν θέλει πολύ φαντασία: Αυτοί οι ακραίοι είναι ο Αλ. Τσίπρας που «στηρίζει ανοιχτά τους βίαιους αναρχικούς» και που, χοντρά χοντρά, τύλιξε -την Κυριακή της ψηφοφορίας- την Αθήνα στις φλόγες. Είναι η «ακόμη πιο ακραία» Αλ. Παπαρήγα αλλά και οι Γ. Καρατζαφέρης του ΛΑΟΣ και Ν. Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής.
Λίγες μέρες αργότερα, τη σκυτάλη παίρνει το «έγκυρο» περιοδικό Der Spiegel. Σε κείμενό του με τίτλο: «Η Ελλάδα παραπαίει προς τα αριστερά εν μέσω της ριζοσπαστικής λιτότητας»2, επιχειρείται μια πιο «νηφάλια» και «αντικειμενική» σκιαγράφηση.
Πρώτο ρόλο έχει ο Αλ. Τσίπρας που σαν... άλλος Έλβις ανεβαίνει στη σκηνή και ενθουσιάζει το κοινό. Η δημοσιογράφος, μάλλον με ένα αίσθημα ανακούφισης, γράφει πως ο βαθύτατος διχασμός της ελληνικής αριστεράς φράζει το δρόμο προς την εκλογική νίκη της, παρά τα εντυπωσιακά δημοσκοπικά ποσοστά που καταγράφει αθροιστικά. Αιτία του διχασμού είναι το ΚΚΕ που παραμένει πιστό στις σταλινικές παραδόσεις και θέλει έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε. Αντίθετα με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον «άξεστο εκβιαστή» αρχηγό του που επιδιώκει να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ ώστε «να αποτελέσει συστημικό πρόβλημα για την Ευρώπη». Δεύτερη αιτία είναι «το πείσμα, η προτίμηση για την πολεμική ρητορεία και η έλλειψη αυτοκριτικής διάθεσης» του Αλ. Τσίπρα που μπορεί «να ερμηνεύουν τη δημοτικότητά του», μα τον κάνουν την ίδια ώρα «μη αποδεκτό ως σύμμαχο από τον άλλο ηγέτη της αριστεράς», «τον νέο βασιλιά του λόφου» τον Φώτη τον Κουβέλη.
Αυτά σαν μια εισαγωγή- ενημέρωση για το πώς μας βλέπει ο ξένος Τύπος.
Απαπά. Ούτε καν. Αυτά σαν μια εισαγωγή για κάτι τελείως διαφορετικό.
Δύο Ευρώπες σε σύγκρουση
Γιατί δεν είμαστε «εμείς» και δεν είναι ο «ξένος Τύπος». Όπως αντίστοιχα, δεν είναι από τη μια μεριά η Ευρώπη και από την άλλη η Ελλάδα. Γιατί υπάρχουν δύο Ευρώπες σε μετωπική σύγκρουση. Και το καλό που κάνουν οι κρίσεις του συστήματος που ζούμε -καπιταλισμός το όνομα αυτού- είναι ότι ξεδιαλύνουν το τοπίο. Το κάνουν όσο πιο ξεκάθαρο μπορεί ποτέ να είναι: «Τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες» που λέει και το σύνθημα. Κάτι που ισχύει για όλους και για όλα, προφανώς και για τον Τύπο.Άλλωστε ανάλογα με τα «γερμανικά» επιχειρήματα, έχουμε διαβάσει και διαβάζουμε συχνά σε ελληνικές φυλλάδες που δεν φημίζονται για την εγκυρότητά τους, όπως και σε «νηφάλιες», «σοβαρές» εφημερίδες. Π.χ. η Ελλάδα «παραπαίει» στην αριστερά: Μια ματιά στην «Καθημερινή» μας εξηγεί το αίσθημα «ρε κάπου το έχω ξαναδιαβάσει αυτό».
Αντίστοιχα η αντίληψη των άκρων -κομμουνιστές και Ναζί όλοι μαζί- δεν είναι εφεύρημα της “Bild”. Για να μην πάμε πιο πίσω ιστορικά, μια μικρή μόνο ματιά στους λόγους των Ελλήνων πολιτικών, με πρώτους και καλύτερους τους πολιτευτές του ΠΑΣΟΚ, επίσης μας θυμίζει πού την ξανασυναντήσαμε. Δεν ‘πα οι μεν να παλεύουν πλάι με τους μετανάστες και οι δε να τους σφάζουν στο γόνα, όλοι ακραίοι είναι (αν και ο Καρατζαφέρης δεν ήταν και τόσο άκρο όταν στήριζε την κυβέρνηση Παπαδήμου αλλά πάμε παρακάτω).
Δημοσιογράφοι και Μέσα που μπορεί να μην έχουν κοινή καταγωγή, έχουν όμως άλλα κοινά: Υπερασπίζονται τα Μνημόνια και τις «λύσεις» που προωθούνται στην Ελλάδα ως μονόδρομο.
Πειραματόζωο η Ελλάδα
Γιατί όπως έχουμε καταλάβει για τα καλά πια, τα Μνημόνια δεν αποτελούν ελληνική ιδιαιτερότητα. Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο, και ο μονόδρομος (σ..σ.: η βίαιη φτωχοποίηση των Ευρωπαίων εργαζόμενων, η μετατροπή τους σε φθηνούς εργάτες) επιχειρεί με γοργό βήμα να κατακτήσει ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο.)
Εξού και η πρεμούρα των Γερμανών νεοφιλελεύθερων να δώσουν τη δική τους αφήγηση για την Ελλάδα. Στρώνουν πριν να κοιμηθούν.
Για να εξυπηρετηθούν βέβαια και οι ιδιαίτερες επιδιώξεις στο εσωτερικό των χωρών, ο εκάστοτε «κίτρινος» ή «νηφάλιος» γραφιάς δίνει περισσότερη ή λιγότερη βαρύτητα σε κάποια επιμέρους: Όπως εύκολα διαπιστώνει ο αναγνώστης, στα δύο «γερμανικά» κείμενα προβάλλονται οι δήθεν «αντιγερμανικές» αφορισμοί των αρχηγών της ελληνικής αριστεράς. Πουλάνε και λίγο όπιο εθνικισμού για να συνεγείρουν τον Γερμανό αναγνώστη. Να τον πείσουν για την αφήγησή τους, ενεργοποιώντας τα συντηρητικά αντανακλαστικά του.
Βρε τι μου θυμίζει...
Ευτυχώς όμως και στον Τύπο, τόσο στην Ελλάδα όσο συνολικά και στην Ευρώπη, δεν υπάρχουν μόνο «νηφάλιοι».
Π.χ. πριν λίγες μέρες ήταν μια άλλη εφημερίδα από τις Ευρώπες, η γαλλική “Humanite”3 που αναφωνούσε «λαοί της Ευρώπης ενωθείτε», ξεκινώντας έτσι τη συλλογή υπογραφών αλληλεγγύης με την ελληνική αντίσταση.
Πριν λίγες μέρες ήταν η Liberation4 που δημοσίευσε κείμενο αλληλεγγύης: «Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους σωτήρες του» με σημαντικές υπογραφές, ανάμεσά τους ο Μπαντιού, ο Μπαλιμπάρ, ο Νανσύ, ο Ρανσιέρ, η Μπάρμπαρα Κασσέν κι άλλοι διανοούμενοι.
Όπως κι άλλες εφημερίδες κι άλλοι αριστεροί, Έλληνες και Ευρωπαίοι, που τολμούν να σκέφτονται δυνατά ότι ίσως ρε παιδιά, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η εκμετάλλευση των πολλών για το συμφέρον λίγων να μην είναι και ο μόνος δρόμος για να ζούμε.
Ακραίο; Δεν νομίζω.
Υ.Γ. Την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου βρέθηκε στην Ελλάδα μία ευρωβουλευτίνα της γερμανικής αριστεράς (Die Linke). “Ε, βέβαια, τι θα έλεγαν. Τα ίδια λένε και για την ηγεσία του Die Linke, ότι είναι ο καταστροφέας της κοινωνίας” απάντησε σε σχετικό ερώτημα για τα δύο Μέσα...
1 Το κείμενο της Bild μεταφρασμένο στα ελληνικά εδώ: http://rednotebook.gr/details.php?id=4873
2 Το κείμενο του Der Spiegel στα αγγλικά εδώ: http://www.spiegel.de/international/world/0,1518,816598,00.html
3 http://www.humanite.fr/monde/non-aux-traites-europeens-la-sauce-grecque-signez-notre-petition-490786
4 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=671551
Η Δάφνη Σφέτσα είναι δημοσιογράφος στην Αυγή.
σχόλια