Ο Διονύσης Ατζαράκης είναι stand-up κωμικός και παρουσιαστής της τηλεοπτικής εκπομπής «Cineλθετε», που προβάλλεται κάθε Σάββατο στις 19.15 από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ.
—Διονύση γιατί μια κωμική κινηματογραφική εκπομπή;
Γιατί μου αρέσει πολύ η κωμωδία και το σινεμά, και είπα να τα συνδυάσω. Όλο αυτό ξεκίνησε από μια εκπομπή που είχα στο MTV, το «M for Movies», που ουσιαστικά ήταν μια πολύ πιο light εκδοχή του «Cineλθετε», δηλαδή μια κωμική εκπομπή για σινεμά. Αλλά με το «Cineλθετε» προσπάθησα να εφαρμόσω τον κανόνα bigger, better, more που ισχύει στα σίκουελ ταινίων. Και παρότι στο σινεμά σπάνια γίνεται με επιτυχία, εδώ νομίζω το καταφέραμε, μιας και ο βασικός στόχος ήταν να το κάνουμε όσο γίνεται πιο αστείο.
—Ουσιαστικά δηλαδή η εκπομπή σου έχει σημείο αναφοράς την κωμωδία, όχι το σινεμά.
Ναι, είναι μια αμιγώς κωμική εκπομπή. Αν έπρεπε να τα ζυγίσω, υπάρχει περισσότερη κωμωδία, παρά σινεμά. Πρωταρχικός μας στόχος είναι να κάνουμε το κοινό να γελάσει. Και βέβαια να το αντιμετωπίζουμε με σεβασμό. Γιατί υπάρχει μια αντίληψη από μερικούς ανθρώπους στον χώρο της τηλεόρασης ότι το κοινό είναι χαζό, του τύπου «εντάξει μωρέ τώρα, ό,τι τους δώσουμε, θα το καταπιούν». Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι χαζό το κοινό. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη μερίδα του κοινού, που θα αναζητήσει και θα εκτιμήσει μια καλογραμμένη και προσεγμένη δουλειά. Επίσης υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν απογοητευτεί από την τηλεόραση και έχουν σταματήσει να βλέπουν. Είναι σημαντικό να τους φέρεις πίσω. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν τους προσφέρεις ένα καλοδουλεμένο προϊόν σαν επιλογή. Γι' αυτό δίνω μεγάλη έμφαση στο σενάριο.
Θα έλεγα ότι η κωμωδία σπουδάζεται μέσα από την εμπειρία.Υπάρχουν σεμινάρια που μπορείς να παρακολουθήσεις, αλλά θεωρώ ότι πάρα πολύ σημαντικό ρόλο παίζει να ασχολείσαι πολύ με αυτό που θέλεις να κάνεις. Στην προκειμένη περίπτωση, να βλέπεις κωμωδία,να γράφεις όσο μπορείς περισσότερο και να εξελίσσεσαι.
—Νομίζω πως αυτό είναι ένα τυπικό πρόβλημα της κωμικής παραγωγής στην Ελλάδα, είτε μιλάμε για μια κινηματογραφική ταινία, είτε για μια κωμική σειρά, είτε για μια κωμική εκπομπή. Στηρίζεται σε μεγάλο ποσοστό στον αυτοσχεδιασμό και στην κωμική στόφα των ηθοποιών, παρά στο σενάριο.
Ναι, στην Ελλάδα οι κωμωδίες δεν είναι πυκνογραμμένες σε αστεία. Έχουν όλα κι όλα πέντε αστεία και μετά παλεύουν οι ηθοποιοί να το σώσουν με το ταλέντο τους. Και δεν είναι ότι δεν έχουμε καλούς σεναριογράφους. Έχουμε αρκετούς. Στο εξωτερικό όμως για την παραγωγή ενός sitcom έχουν έναν headwriter κι από εκεί και πέρα δουλεύει γύρω του μια ολόκληρη ομάδα από σεναριογράφους, που κατεβάζουν αστεία με το κιλό. Εδώ ένας σεναριογράφος καλείται μόνος του να βγάλει ολόκληρη σεζόν. Όσο ταλέντο και να έχεις, πόσα αστεία να κατεβάσεις μόνος σου σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα; Για να επανέλθω όμως στην εκπομπή, αυτό που θέλω από το «Cineλθετε» είναι το γέλιο να είναι συνεχόμενο, το ένα αστείο να διαδέχεται το άλλο. Δε με πειράζει να χαθούν κάποια αστεία, επειδή ο άλλος γελάει ήδη και τα χάνει. Αλλά για μένα είναι λάθος να πετάς το αστείο και να κάνεις παύση, ώστε να γίνεται αντιληπτό. Ή να σχολιάζεις κάτι πάνω στο αστείο που μόλις είπες. Είναι σα να το υπογραμμίζεις.
—Σαν να σκουντάς τον θεατή στον ώμο και να του λες με νόημα «το κατάλαβες»;
Ακριβώς. Κι αυτό το κάνει λιγότερο αστείο.
—Η εκπομπή είχε ξεκινήσει στην αρχή της χρονιάς κι ενώ πήγαινε καλά, διακόπηκε για ένα χρονικό διάστημα. Τι συνέβη;
Η αρχική συμφωνία ήταν να κάνουμε 13 επεισόδια, τα οποία κάποια στιγμή ολοκληρώθηκαν. Σκοπός μου ήταν να συνεχίσουμε αμέσως μετά με νέο κύκλο επεισοδίων, αλλά υπήρχαν κάποιες καθυστερήσεις σε διαδικαστικό επίπεδο με τις εταιρίες παραγωγής. Για να μη σας τα πολυλογώ, ας δούμε ένα βίντεο που τα εξηγεί αναλυτικότατα. Φανταστείτε ότι το ανθρώπινο χέρι είναι οι εταιρίες παραγωγής, το φρουτάκι που κρατάνε είναι η εκπομπή και το ποντίκι είμαι εγώ.
—Αλλάζει κάτι στη δομή της εκπομπής σε αυτό το «νέο ξεκίνημα»;
Δώσαμε παραπάνω έμφαση στην ενότητα του «Αφιερώματος», που ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στο κοινό, και μεγαλώσαμε λίγο σε συνολική διάρκεια την εκπομπή μιας και μας το είχαν ζητήσει επανειλημμένα στα social media. Γενικά υπάρχει μεγάλη διαδραστικότητα με το κοινό και ακούω τις προτάσεις τους, εκτός από όταν μου λένε να κουρευτώ. Που συμβαίνει συχνά.
—Ρίχνοντας μια ματιά στο βιογραφικό σου, είδα πως έχεις σπουδάσει κινηματογράφο. Κωμωδία; Σπουδάζεται η κωμωδία;
Θα έλεγα ότι η κωμωδία σπουδάζεται μέσα από την εμπειρία.Υπάρχουν σεμινάρια που μπορείς να παρακολουθήσεις, αλλά θεωρώ ότι πάρα πολύ σημαντικό ρόλο παίζει να ασχολείσαι πολύ με αυτό που θέλεις να κάνεις. Στην προκειμένη περίπτωση, να βλέπεις κωμωδία,να γράφεις όσο μπορείς περισσότερο και να εξελίσσεσαι. Με τον Θωμά τον Ζάμπρα, τον συνεργάτη μου στην εκπομπή, περνάμε ατέλειωτες ώρες γράφοντας, σβήνοντας και δοκιμάζοντας πράγματα. Από ένα σημείο και μετά κάθε επεισόδιο το γράφουμε με μεγαλύτερη ευκολία σε σχέση με το προηγούμενο. Ποτέ δεν είναι εύκολο, αλλά το μυαλό αρχίζει να στροφάρει προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Αυτό πιστεύω μετράει πολύ στην κωμωδία, η δουλειά.
—Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σου κωμικοί;
Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς. Θεωρώ πως ήταν ιδιοφυής κωμικός. Η ευστροφία του και η ικανότητα του για αυτοσχεδιασμό δεν συγκρίνεται με κανενός άλλου. Από αμιγώς standup κωμικούς τώρα θα έλεγα τον Louis CK και τoν Bill Burr. Είναι ίσως οι πιο πετυχημένοι κωμικοί αυτή τη στιγμή. Και δικαίως.
—Στην δική σου stand-up ρουτίνα η θεματολογία ποια είναι;
Προσωπικά βιώματα, η σχέση μου με τις γυναίκες, με τους γονείς μου, τα παιδικά μου χρόνια, μπόλικες αναφορές στην ποπ κουλτούρα και παρατηρήσεις για την καθημερινότητα. Αυτό είναι το stand-up comedy βασικά. Ο κόσμος μέσα από τα μάτια του κωμικού. Και τα προσωπικά του βιώματα, αλλά ιδωμένα με ένα κωμικό τρόπο.
—Αν ένα βράδυ δεν λειτουργεί τίποτα, δεν δουλεύουν τα αστεία, δεν σκάνε ούτε χαμόγελο οι θεατές, πώς το αντιμετωπίζεις;
Κοίτα, όταν η βραδιά είναι πεθαμένη, θα προσπαθήσω να κάνω λίγο crowdwork, να παίξω με το κοινό. Χωρίς βέβαια να γίνομαι επιθετικός, ή να τους φέρνω σε δύσκολη θέση. Ούτως ή άλλως πιο πολύ εμένα κοροϊδεύω. Με το crowdwork γενικά χαλαρώνει η ατμόσφαιρα, σπάει ο πάγος, γίνονται όλοι μια παρέα και είναι πιο εύκολο να λειτουργήσει η παράσταση. Από εκεί και πέρα κοιτάς και τι ηλικίες έχεις από κάτω, την σύνθεση του κοινού, αν πχ. έχεις ζευγάρια, περισσότερους άντρες ή γυναίκες. Και αντίστοιχα επιλέγεις κείμενά σου, που λειτουργούν καλύτερα στις συγκεκριμένες μερίδες κοινού.
—Πέρα από την εκπομπή και το stand-up, ασχολείσαι και με τα κόμικς.
Ναι κάνω μια χιουμοριστική σειρά κόμικ, τα Comedics, μαζί με τον Δημήτρη Καμένο, εδώ και τρία χρόνια. Γενικά το κόμικ είναι ένα format, που ευνοεί την κωμική σύμβαση και σου λύνει τα χέρια. Δεν έχεις τους περιορισμούς του μπάτζετ, μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις.Διαβάζω και κόμικς εννοείται, όταν το επιτρέπει ο χρόνος. Δηλαδή σπάνια, δυστυχώς. Μάλλον έχω γράψει περισσότερα κόμικς από όσα έχω διαβάσει. Αλλά υπάρχουν κάποια αριστουργηματικά graphic novel με υπερήρωες. Ειδικά με Μπάτμαν και Σούπερμαν. Οι οποίοι πολλοί συχνά στο Cineλθετε έχουν την τιμητική τους.
—Πρόσφατα ο Μπάτμαν τα έβαλε με τον Σούπερμαν στη μεγάλη οθόνη. Εσύ ήσουν με τον Μπάτμαν ή με τον Σούπερμαν;
Με τον Σούπερμαν. Πολλοί τον βρίσκουν βαρετό επειδή είναι άτρωτος, συχνά έχουν και δίκιο, αλλά για κάποιο λόγο είχα κόλλημα με Σούπερμαν από μικρός, οπότε δεν χρειάζεται να φέρω λογικά επιχειρήματα στο τραπέζι. Πάντως έχουν υπάρξει κάποιες πολύ ωραίες ιστορίες με το συγκεκριμένο χαρακτήρα, όπως το "All-Star Superman", μια σειρά κόμικ δώδεκα τευχών που τον παρουσιάζει στην πιο ανθρώπινη εκδοχή του. Στην εκπομπή έχω ασχοληθεί πολύ περισσότερο με τον Μπάτμαν, και συχνά στα social media με κατηγορούν ως Batman fan, αλλά ήρθε η ώρα να σπάσω τη σιωπή μου: Σούπερμαν. Σούπερμαν δαγκωτό. Κι αυτή ήταν μια αποκλειστική δήλωση για σένα, φίλε Γιάννη.
—Να'σαι καλά Διονύση μου.
σχόλια