Νομίζω πως δε χρειάζονται ούτε ιδιαίτερες συστάσεις ούτε περιγραφές για την υπόθεση. Οι περισσότεροι Έλληνες είχαν συντονισμένους τους δέκτες τους στη συχνότητα του Mega Channel και παρακολούθησαν αυτή την εντυπωσιακή πρεμιέρα.
Στη συντριπτική πλειοψηφία σιγουρα άρεσε και λίγα λέω. Από τα πρωτόγνωρα επίπεδα για τα ελληνικά δεδομένα παραγωγής, στην ατμοσφαιρική διεύθυνση φωτογραφίας, στη σπουδαία δουλειά του Μίνου Μάτσα για τη μουσική υπόκρουση της σειράς ως την πιο ώριμη ερμηνεία της Κατερίνας Λέχου και τη σύγχρονη σκηνοθετική ματιά του Θοδωρή Παπαδουλάκη. Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω; Και είναι από τις λίγες φορές. Ενστάσεις, όμως, υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν, γιατί ονειρεύομαι μια σπουδαία σειρά και όχι μια συγκλονιστική πρεμιέρα που δε θα έχει ανάλογη συνέχεια.
Και να εξηγηθώ. Δε θα σταθώ ούτε σε κάποια λάθη στο μοντάζ (όπως στη σκηνή με τη φωτογραφία στην Πλάκα), ούτε στο ασυγκράτητα άτσαλο ξεκίνημα του επεισοδίου μετά τους τίτλους έναρξης, ούτε στην άψογη καλλιτεχνικά μεν, υπερβολική σε διάρκεια δε, τελευταία σκηνή με τη Λέχου να αναχωρεί για τη Σπιναλόγκα ούτε σε διάφορα άλλα μικροπράγματα.
Η πολιτική των καναλιών είναι να μαζέψουν κόσμο για την πρεμιέρα και να τον διατηρήσουν (ή και να τον αυξήσουν χάρη στο feedback) μετά από αυτή. Δεν έχω πρόβλημα με αυτή τη λογική, αλλά το άγχος των δημιουργών για τα νούμερα, στερεί στοιχεία από την ομαλή ανάπτυξη του προγράμματος και το μέλλον του, κυρίως. Εγώ δε θα ήθελα από το πρώτο κιόλας επεισόδιο να δω ότι η Λέχου προσβάλεται από το βακτήριο του Hanson, κοινώς λέπρα. Ήθελα για δύο - τρία επεισόδια να γνωρίσω καλύτερα το σήμερα και το τότε του σύμπαντος της σειράς. Να γνωρίσω καλύτερα τους χαρακτήρες και να δεθώ μαζί τους. Να μη συγκινηθώ με το ίδιο καθαυτό το γεγονός, αλλά να συμπάσχω με τους ήρωες. Κοινώς, όταν μου τα δίνεις όλα από την αρχή, μου δημιουργείς μεγάλες προσδοκίες στις οποίες πιθανόν με το πέρας των επεισοδίων να μη μπορέσεις να ανταπεξέλθεις.
Επίσης, θα ήθελα να δω στο πρώτο επεισόδιο τη ζωή και την κατάσταση των λεπρών στο νησί. Να το γνωρίσω σαν τόπο και να έχω μια ιδέα του τι πρόκειται να αντιμετωπίσουν οι ήρωες που θα μεταβούν σε αυτό. Όχι να αποτελέσει το βασικό τοπίο της υπόλοιπης σειράς, χωρίς να πάρω μυρωδιά από αυτό στο πιλοτικό επεισόδιο.
Το βρίσκω πάρα πολύ δύσκολο η σειρά να παραμείνει σε αυτά τα ποιοτικά standards κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης season, αλλά εύχομαι να διαψευσθώ. Αλήθεια, το "Ουκ αν λάβεις" πότε κάνει πρεμιέρα; Γιατί μάλλον θα έχουμε να κάνουμε με δύο σπουδαίες ελληνικές δουλειές φέτος..."
Και τώρα η συνέχεια... Η σειρά δεν παύει να είναι εντυπωσιακή στα επίπεδα παραγωγής, αλλά ας πούμε την αλήθεια. Είναι ψυχαναγκαστική και μελό. Και γι'αυτό ευθύνεται κυρίως το σενάριο. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο και δε με ενδιαφέρει η πιστότητα της σειράς απέναντι του. Το θέμα είναι πως εκλαμβάνεις το δράμα μέσα από τη συναίσθηση των καταστάσεων κι όχι γιατί γνώρισες κι ένιωσες τους ήρωες. Όταν η ιστορία είναι πάνω από τους χαρακτήρες τότε αυτό ονομάζεται μελό και μοιρολατρικό. Κι αυτό δε μου αρέσει. Είναι μια διαφορά μεταξύ της "Φθιονοπωρινής σονάτας" του Μπέργκμαν και του "Δαμάζοντας τα κύματα" του Τρίερ. Η σειρλά είναι ψυχαναγκαστική γιατί εκβιάζει το συναίσθημα σου από το δεύτερο κιόλας επεισόδιο.
Εδώ που τα λέμε το σενάριο είναι στον αυτόματο πιλότο. Το να θες να είσαι ατμοσφαιρικός είναι καταπληκτικό. Αλλά δε γίνεται να είσαι μόνο αυτό. Πρέπει να υπάρχει και δύναμη στο λόγο και στην εξέλιξη των γεγονότων.
Η αφήγηση στο σήμερα είναι ΑΔΙΑΦΟΡΗ. Δε γίνεται να διηγηθεί μια γυναίκα σε μια κοπέλα όλη την ιστορία των προγόνων της έτσι απλά. Να αρχίσει και να αραδιάζει γεγονότα σα να μην είχε τι άλλο να κάνει στη ζωή της. Σα να είχε συσσωρευμένη όλη της την ενέργεια για να την εξαπολύσει στη νεαρή ηρωίδα.
Ήμουν σίγουρος ότι σε σημαντικές συνιστώσες θα με απογοήτευε η σειρά στην εξέλιξή της, παρότι η συνισταμένη για τα ελληνικά δεδομένα διατηρεί το θετικό της πρόσημο.
σχόλια