Η Alexandra Schulman έφυγε από τη διεύθυνση της βρετανικής Vogue εν μέσω κατηγοριών για ρατσισμό και νεποτισμό, και όχι αδίκως. Κατά τη διάρκεια των 25 ετών που κατείχε τα ηνία ενός από τα επιδραστικότερα έντυπα στον κόσμο της μόδας, —το οποίο εδρεύει στην κατεξοχήν μητρόπολη της γηραιάς ηπείρου όπου ο δήμαρχος είναι πακιστανικής καταγωγής και το 36,7% του πληθυσμού έχει γεννηθεί εκτός Ηνωμένου Βασιλείου— η Schulman επέλεξε μόνο δύο φορές μη λευκό μοντέλο ώστε να κοσμήσει το εξώφυλλο του περιοδικού μόνο του.
Για να διευκολύνω όσους δεν τα πάνε καλά με τα μαθηματικά, η αναλογία είναι 2 προς 300 εξώφυλλα, χώρια τις επετειακές/ειδικές εκδόσεις.
Πέραν του ότι προφανώς δεν ένιωθε καμία ανάγκη να ταυτιστούν τα κορίτσια, οι νεαρές κοπέλες και οι ώριμες γυναίκες της διπλανής πόρτας με τα πρόσωπα που θαυμάζουν στο εξώφυλλο της Vogue, δεν τους έδινε και ιδιαίτερες, έως καθόλου ευκαιρίες να εργαστούν στο έντυπο.
Η διευθύντρια του περιοδικού πίστευε ακράδαντα στην αρχή «το ένα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο» και ήταν κοινό μυστικό πως αν δεν είχες σχέσεις συγγένειας ή φιλικές με κάποιον που «ήταν κάποιος» στον κόσμο της μόδας ήταν εξαιρετικά δύσκολο να σου δώσει δουλειά.
Οι νοοτροπίες δεκαετιών δεν αλλάζουν εν μία νυκτί. Ούτε είναι εύκολο να παρακάμψει κανείς τις επιταγές της τεράστιας βιομηχανίας της ομορφιάς και της μόδας που γνωρίζει πολύ καλά πως τα γεμάτα πορτοφόλια βρίσκονται συνηθέστερα σε τσάντες λευκών γυναικών.
Όταν τον περασμένο Απρίλιο ανακοινώθηκε πως σύντομα τη Schulman θα διαδεχόταν ο Edward Enninful, οι ελπίδες όσων επιθυμούσαν διακαώς να ανατείλει μία νέα, πιο πλουραλιστική εποχή στη Vogue αναπτερώθηκαν. Ο νέος διευθυντής είναι γνωστός στυλίστας, έχει γεννηθεί στην Γκάνα και είναι μαύρος ενώ δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι ομοφυλόφιλος.
Χαιρετίζοντας αυτή τη νέα εποχή μάλιστα, η Naomi Campbell ανάρτησε στον λογαριασμό Instagram της την αποχαιρετιστήρια φωτογραφία από το τελευταίο τεύχος επί Schulman, με το λευκό σαν χιόνι επιτελείο, σχολιάζοντας πως περιμένει να αλλάξουν τα πράγματα τώρα που τις αποφάσεις θα παίρνει ένας μαύρος ομοφυλόφιλος.
Το τεύχος Δεκεμβρίου 2017, το πρώτο τεύχος που ετοίμασε η ομάδα του Enninful, φάνηκε να δικαιώνει τις προσδοκίες όσων κούνησαν με ανακούφιση το μαντήλι στην Alexandra. Εξώφυλλο ήταν το μαύρο μοντέλο Adwoa Aboah, ενώ τα ονόματα που διαβάζει κανείς πράγματι αντανακλούν μια πλουραλιστική ματιά που επιθυμεί να φέρει στο προσκήνιο τις ιστορίες, τις ιδέες και την αισθητική ανθρώπων που δεν ανήκουν αποκλειστικά στην posh, λευκή, ισχυρή και πλούσια μειονότητα της χώρας όπου εκδίδεται το περιοδικό.
Εδώ οφείλουμε να πούμε βέβαια ότι διατυπώθηκαν και κάποιες ενστάσεις που αφορούσαν το εμφανές photoshop στο πρόσωπο της Aboah, ώστε το δέρμα της να φαίνεται εμφανώς ανοιχτότερης απόχρωσης, και να εξαφανιστούν σχεδόν οι φακίδες που την κάνουν να ξεχωρίζει.
Προσωπικά θυμάμαι να σκέφτομαι πως και το μαντήλι που έκρυβε τα κοντοκουρεμένα μεν, αλλά προφανώς σγουρά μαλλιά της, λειτουργούσε κάπως σαν το photoshop στα άφρο μαλλιά της Lupita Nyong'o από το επίσης βρετανικό περιοδικό Grazia, παρέμβαση για την οποία η ηθοποιός είχε αστράψει και βροντήξει, έξαλλη που τα αφαίρεσαν, θεωρώντας πως θέλησαν να κρύψουν την ταυτότητα της φυλής της.
Το δεύτερο τεύχος φάνηκε να ακολουθεί λίγο περισσότερο την πεπατημένη, με εξώφυλλο την Taylor Swift και θέματα που αφορούσαν σχεδόν αποκλειστικά ηχηρά ονόματα που ανήκαν σε λευκά πρόσωπα, αλλά σίγουρα θα ήταν υπερβολικό να αρχίσει κανείς να αμφισβητεί από τόσο νωρίς αυτή την εξαγγελθείσα μετά βαΐων και κλάδων νέα εποχή ή #NewVogue όπως επέλεξε να διαφημίσει τα νέα ήθη ο εκδοτικός κολοσσός Condé Nast International.
Το επόμενο τεύχος όμως περιείχε ένα faux pas που έκανε τους περισσότερους να γελάσουν, πολλούς να αναρωτηθούν και αρκετούς να θυμώσουν. Η Vogue της «νέας εποχής» αφιέρωνε το εξώφυλλό της στη «νέα εποχή του Χόλιγουντ», όπως την αποκαλεί, και τα ονόματα των σπουδαιότερων ηθοποιών της χρονιάς που αναφέρει είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία λευκές συλφίδες οι οποίες έχουν ως φόντο τις απαστράπτουσες —και πιο λευκές εξαϋλώνεσαι— Nicole Kidman και Margot Robbie που αγκαλιάζονται, ενώ δίπλα ακριβώς υπάρχει το «χτύπημα» ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΛΕΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ.
Κάποιοι μίλησαν ευθέως για υποκρισία, οι πιο καλοπροαίρετοι και ευγενικοί επέλεξαν να θεωρήσουν πως επρόκειτο για ατυχές στήσιμο του εξωφύλλου, ωστόσο η ουσία παραμένει ίδια. Ο Edward Enninful δεν φαίνεται να ταράζει στ' αλήθεια τα λιμνάζοντα τοξικά νερά του υφέρποντος ρατσισμού στον κόσμο των περιοδικών μόδας, όπως είχε υποσχεθεί, και αυτό φαίνεται και στο περιεχόμενο του τεύχους Φεβρουαρίου 2018.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter Παρότι εντός του τεύχους υπάρχουν δύο θέματα-πορτρέτα μαύρων γυναικών, ο πλουραλισμός εξαντλείται και πάλι στη νέα στήλη που έχει αναλάβει η Adwoa Aboah και τη συμμετοχή της Naomi Campbell. Ουσιαστικές αναφορές σε γυναίκες που ανήκουν σε άλλες φυλές, πλην από την συμπερίληψη μοντέλων με ασιατικά χαρακτηριστικά σε κάποια φωτογράφιση, δεν υπάρχουν και το γεγονός αυτό δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Επιπλέον το θέμα του νεποτισμού, που υποτίθεται θα εξοβελιζόταν στο πυρ το εξώτερο με την αποχώρηση της κακιάς προκατόχου του, αναδύεται ξανά. Βλέπετε, η Adwoa, το μοντέλο στο πρώτο εξώφυλλό του που επίσης απέκτησε μια νέα στήλη στο περιοδικό ώστε να εκφράσει τη φωνή των νέων κοριτσιών που έχουν βρεθεί στο περιθώριο από τον λευκασμένο κόσμο της μόδας, είναι επίσης η βαφτιστήρα του Enninful και κόρη της μάνατζερ Camilla Lowther.
H Lowther, για όσους δεν τη γνωρίζουν, είναι η ιδιοκτήτρια του πρακτορείου CLM που εκπροσωπεί εδώ και τριάντα χρόνια κάποιους από τους σημαντικότερους στυλίστες και φωτογράφους της βιομηχανίας της μόδας, όπως τον Juergen Teller και την Kate Phelan.
Υπό το πρίσμα αυτό σχολιάστηκε και η επιλογή της επί δεκαετίες ισχυρής φιγούρας της μόδας και κολλητής του Naomi Campbell, ως νέας συντάκτριας.
Η νέα διευθύντρια μόδας Venetia Scott, οι φωτογράφοι Craig Mcdean και Alastair McKimm, η θρυλική στυλίστρια Grace Coddington που ξεκίνησε μια νέα σταθερή συνεργασία με το περιοδικό, ο νέος διευθυντής δημιουργικού Johan Svensson, η σπουδαία make up artist Pat McGrath είναι όλοι συνεργάτες που επέλεξε ο Enninful για την #NewVogue. Και αν εξαιρέσεις την τελευταία της λίστας, είναι όλοι λευκοί.
Οι νοοτροπίες δεκαετιών δεν αλλάζουν εν μία νυκτί. Ούτε είναι εύκολο να παρακάμψει κανείς τις επιταγές της τεράστιας βιομηχανίας της ομορφιάς και της μόδας που γνωρίζει πολύ καλά πως τα γεμάτα πορτοφόλια βρίσκονται συνηθέστερα σε τσάντες λευκών γυναικών που επιθυμούν να δουν τον εαυτό τους στις σελίδες των περιοδικών που φυλλομετρούν για να ενημερωθούν για το πώς θα μείνουν για πάντα νέες, αδύνατες και κομψές.
Προφανώς και για να καταστεί πραγματικότητα ο πλουραλισμός που ευαγγελίστηκε στο πρώτο του σημείωμα με το οποίο συστήθηκε ο νέος διευθυντής της στις αναγνώστριες και τους αναγνώστες του (ναι, πολλοί άνδρες διαβάζουν τη Vogue, επαγγελματίες του χώρου και μη), πρέπει να αλλάξουν πολλά κακώς κείμενα στη σύγχρονη κοινωνία γενικότερα.
Προφανώς και ο Enninful δεν ευθύνεται συνολικά για όλα αυτά, αλλά σίγουρα δεν γύρισε μια νέα σελίδα, όπως υποσχόταν κι όπως πολλοί πίστεψαν. Απ' ό,τι φαίνεται «you can't teach an old Vogue new tricks», αλλά ούτε και τη #NewVogue.
