Πλέοντας με τον Λεβιάθαν στον Νότιο Ειρηνικό

Πλέοντας με τον Λεβιάθαν στον νότιο Ειρηνικό

Στην Τόνγκα,εκεί που συγκεντρώνονται οι φάλαινες για να φέρουν στον κόσμο τα μικρά τους

Φωτογραφίες: Klaus Thymann

Φωτογράφος
Klaus Thymann

Τόπος Διαμονής
Λονδίνο

Προρισμός
Vava'u, Τόνγκα

Πληροφορίες
Το αρχιπέλαγος του Vava'u στο Νότιο Ειρηνικό αποτελεί την ετήσια στάση για τις φάλαινες που πρόκειται να φέρουν στον κόσμο τα μικρά τους.

«Τις πρώτες μέρες δεν είδαμε ούτε μία φάλαινα, όμως, ήμασταν αποφασισμένοι. Είδαμε μία ομάδα δελφινιδών – κάτι που είναι εξίσου σπάνιο. Είναι γρήγορες και σχεδόν διπλάσιες σε μήκος από έναν μέσο άνθρωπο. Την επόμενη μέρα είδαμε μερικές μεγάπτερες φάλαινες. Έκαναν μια βουτιά που σε πραγματικό χρόνο δεν κρατά παραπάνω από ένα λεπτό, ωστόσο κάτω από το νερό νομίζεις ότι διαρκεί μια αιωνιότητα. Αργότερα, την ίδια μέρα, είδα μια μητέρα και το μωρό της, μόλις 4 ή 5 εβδομάδων. Έμοιαζε σα να με κοιτούσε ο μικρός. Ήταν πραγματικά περίεργος και ήρθε τόσο κοντά, που δεν μπορούσα να τον κρατήσω μόνο σε ένα πλάνο. Η μητέρα του έμεινε έξω από αυτό, αν και δεν νομίζω ότι με θεώρησε και τρομερή απειλή.

Είχαμε μία πραγματικά μαγική στιγμή, όταν την επόμενη μέρα ένα κοπάδι εννέα φαλαινών μας προσπέρασε με ταχύτητα. Πολλές από τις αρσενικές έκαναν επίδειξη, δημιουργώντας τεράστιες φουσκάλες με τους φυσητήρες τους. Όταν συμβαίνει αυτό το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κρατήσεις την ανάσα σου. Ευτυχώς, είχα κάνει μαθήματα ελεύθερης κατάδυσης για να αντέξω όλο αυτό. Σε κάποια φάση, ήταν εννέα αρσενικοί που έκαναν επίδειξη, προσπαθώντας να εντυπωσιάσουν μία θηλυκή φάλαινα. Αν έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς μπορεί να νιώθει ένα κουνούπι –τόσο μικρός, ανάμεσα σε τέτοια μεγέθη- ρωτήστε εμένα. Ξαφνικά, φάλαινες άρχισαν να καταφθάνουν τόσο από τα αριστερά μου όσο κι από τα δεξιά μου. Αποφασίσαμε ότι θα συνεχίσουμε να φωτογραφίζουμε, ενώ η συνεργάτις μου Falanisi Tongia, θα με καθοδηγούσε προς την κατεύθυνση που κάθε φορά ήθελα να οδηγηθώ. Οι φάλαινες συνεχώς μας προσπερνούσαν με τις ουρές τους να χαστουκίζουν το νερό και τις ουρές των άλλων της ομάδας. Η δύναμη που κρύβεται στην ουρά μιας φάλαινας είναι τέτοια που γι’ αυτόν τον λόγο φορούσα ειδική ολόσωμη φόρμα κολύμβησης: αν ένα τέτοιο χαστούκι με έριχνε αναίσθητο, τουλάχιστον κάπως να μπορούσα να επιπλεύσω.

Τα στοιχεία από τους New York Times

“Σ’ αυτό το σπήλαιο ζήτησα από τον συνεργάτη μου να δώσει μία αίσθηση προοπτικής.Χρησιμοποίησα φλας και μπορείτε να δείτε το φως να αντανακλά πάνω στα ψάρια.’’

‘‘Έστησα μια σκηνή για έναν μόνο άνθρωπο σ’ αυτό το νησάκι. Όταν έφυγα πια από εκεί, δεν υπήρχε απολύτως τίποτα. Το πρώτο φύσημα του ανέμου πήρε ακόμη και τα χνάρια των βημάτων μου εκεί.’’

“Συγκρίνοντας μεγάπτερες φάλαινες με δελφινίδες, οι δεύτερες είναι μικρότερες. Κολύμπησα όσο πιο γρήγορα γινόταν, για να προλάβω να τραβήξω ένα πλάνο τους.”

“Αυτό που κανονικά συμβαίνει όταν σε προσπερνά με ταχύτητα ένα κοπάδι αρσενικών φαλαινών είναι ότι μόλις που προλαβαίνεις να τους φωτογραφήσεις. Αυτές οι φάλαινες συνήθως κάνουν μία στάση κάθε 20 λεπτά και ακόμη και αυτό είναι σπάνιο.”

“Στον ρηχό ύφαλο γύρω από το νησί πήγα για μερικές βουτιές και εκεί είδα μερικούς μικρούς καρχαρίες και άλλα είδη ψαριών. Υπάρχει ισχυρό ρεύμα σ’ εκείνο το σημείο.”

“Προσπαθούσα να μην κινούμαι σχεδόν καθόλου όσο φωτογράφιζα το μωρό μιας φάλαινας. Αν επιχειρούσα να κινηθώ για να εξασφαλίσω τρισδιάστατες φωτογραφίες και ενώ το μωρό κολυμπούσε, η κατάσταση θα περιπλεκόταν πολύ.”

“Ήταν ωραία να βολτάρεις βράδυ στο νησί Fonuafo’ou, όταν έβγαιναν για τη δική τους βόλτα τα καβούρια. Περπατούσα, φορώντας κάσκα με φακό και παίζαμε κρυφτό. Πίστευα ότι θα ήταν μία ιδιαίτερα χαλαρωτική βόλτα, αλλά έχεις τη θάλασσα να σκάει από παντού και μετά όλους αυτούς τους ήχους που κάνουν τα πουλιά. Δεν ένιωσα στιγμή μόνος. Ήμουν περιτριγυρισμένος από τα στοιχεία της φύσης”