«Η σχέση Ελλάδας-Τουρκίας δεν ήταν ποτέ εύκολη» γράφει σήμερα το Foreign Policy σε άρθρο για το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με τον τίτλο να προειδοποιεί πως ίσως η σύγκρουση να είναι αναπόφευκτη.
Κάνοντας αναφορά στην κρίση των Ιμίων το 1996 και στο πώς οι ΗΠΑ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να μην υπάρξει όξυνση τότε, το περιοδικό γράφει πως «Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ τώρα είναι και πάλι αντιμέτωποι, καθοδηγούμενοι από λαϊκιστές και στις δύο πλευρές, ενώ αυτή τη φορά η Ουάσιγκτον απουσιάζει».
Μια αναδρομή στα γεγονότα των τελευταίων ημερών με τη σημαία και τις δηλώσεις του Μπιναλί Γιλντιρίμ, ο οποίος υποστήριξε ότι η τουρκική ακτοφυλακή κατέβασε ελληνική σημαία από τη βραχονησίδα Μικρός Ανθρωποφάς, κάνει στη συνέχεια το Foreign Policy και συγκεκριμένα ο αρθρογράφος Γιάννης Μπαμπούλιας.
Το δημοσίευμα υπογραμμίζει ότι το περιστατικό αυτό ήρθε μετά την τραγωδία με το Μιράζ και τον θάνατο του σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου. «Αυτό δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τα τουρκικά μαχητικά έχουν παραβιάσει τον ελληνικό εναέριο χώρο πάνω από 30 φορές μόνο τον Απρίλιο. Ενώ ο Γιλντιρίμ και ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκαναν γρήγορες διπλωματικές κινήσεις για να στείλουν συλλυπητήρια στον Έλληνα Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, η ελληνική κοινή γνώμη κατηγορεί για τον θάνατο του 34χρονου πιλότου για την Τουρκία. Η σύλληψη δύο αξιωματικών του ελληνικού στρατού τον περασμένο μήνα και η φυλάκισή τους στην Τουρκία, όπου μπορεί να αντιμετωπίσουν κατηγορίες κατασκοπείας, τροφοδοτεί περαιτέρω την οργή μεταξύ των Ελλήνων» γράφει το FP.
«Την ίδια ώρα η βραχονησίδα που ενεπλάκη στην αντιπαράθεση αυτή της εβδομάδας είναι μέρος των τουρκικών διεκδικήσεων που χαρακτηρίζονται "γκρίζες" ζώνες στο Αιγαίο. Η Ελλάδα δεν τις αναγνωρίζει από την πλευρά της, βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης, αλλά και του διεθνούς δικαίου. Τη θέση της Άγκυρας επανέλαβε ο Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα. Ισχυρίστηκε πως η Συνθήκη θα πρέπει να αναθεωρηθεί και αναφέρθηκε ως δικαιολογία στην τουρκική μειονότητα στη Θράκη», συμπληρώνει το άρθρο.
Στη συνέχεια το FP κάνει αναφορά στον Αλέξη Τσίπρα και την «περίεργη σχέση του», όπως την χαρακτηρίζει, με τους ΑΝΕΛ και τον Πάνο Καμμένο, «έναν μόνιμο πονοκέφαλο για τον πρωθυπουργό». «Το πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα να αντιμετωπίσει την Τουρκία έγκειται περισσότερο στην ίδια του την κυβέρνηση, ειδικά στην συνεργασία του με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ηγέτης των οποίων είναι ο Πάνος Καμμένος, επίσης υπουργός Εθνικής Άμυνας. Η συνεργασία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ υπήρξε πάντα περίεργη. Το μόνο που είχαν ποτέ κοινό τα δύο κόμματα είναι η αντίθεσή τους στη λιτότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από την ριζοσπαστική αριστερά, ενώ ο Καμμένος από τη Νέα Δημοκρατία πριν αποχωρήσει και δημιουργήσει δικό του κόμμα. Τώρα φέρεται να έχει σχέσεις τόσο με τον πρώην σύμβουλο του Ντόναλντ Τραμπ, Τζορτζ Παπαδόπουλο, όσο και με τον Βλαντιμίρ Πούτιν μέσω του Ιβάν Σαββίδη. Παρόλο που έχει βοηθήσει τον Τσίπρα με τις διασυνδέσεις του και τις γνώσεις του για τη λειτουργία του κράτους, υπήρξε πονοκέφαλος στην εξωτερική πολιτική», αναφέρει το άρθρο.
Και συνεχίζει: «Ο Καμμένος και το κόμμα του έχουν επανειλημμένα φέρει τον Τσίπρα σε αμήχανη θέση με επιθετικές δηλώσεις για την Τουρκία ή απλά όντας μπερδεμένος με την πολιτική της ίδιας της κυβέρνησής του ενώ ως υπουργός Άμυνας έχει επανειλημμένα χλευάσει τους Τούρκους». Ο αρθρογράφος κάνει επίσης αναφορά στον Φώτη Κουβέλη, που την Δευτέρα δήλωσε πως η Ελλάδα βρίσκεται «σε ακήρυχτο πόλεμο με την Τουρκία στο Αιγαίο».
Σύμφωνα με το άρθρο, ο Καμμένος δημιουργεί επίσης πρόβλημα στον Τσίπρα στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και τις διαπραγματεύσεις, καθώς όχι μόνο τάχθηκε με το πλευρό των Ελλήνων διαδηλωτών αλλά και εναντίον του ίδιου του του κυβερνητικού εταίρου, απαιτώντας πως το όνομα της γείτονα χώρας δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία», παρόλο που αυτό συμβαίνει ήδη. «Τελικά ο Καμμένος αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει και να "συμφωνήσει πως διαφωνεί" με τον Τσίπρα», σημειώνεται στο άρθρο.
Ωστόσο το πραγματικό πρόβλημα στο Αιγαίο δεν είναι οι υπερβολές του Πάνου Καμμένου, παρατηρεί το Foreign Policy, αλλά η στρατηγική προκλήσεων της Άγκυρας «που υπήρχε πριν τον Ερντογάν και πιθανότατα θα συνεχιστεί και όταν εκείνος θα έχει φύγει». «Απλά την ενίσχυσε τους τελευταίους μήνες, έχοντας προφανώς αποφασίσει πως έχει πλεονέκτημα στην ΕΕ μετά τη συμφωνία να αναλάβει την ευθύνη για τον περιορισμό της προσφυγικής κρίσης».
Το FP εκτιμά πως «στην ελληνική κοινή γνώμη υπάρχει ένας πολύ αληθινός φόβος ότι η χώρα υπνοβατεί προς μια σύγκρουση που δεν επιθυμεί» και πως αυτό αντικατοπτρίζεται στα καθημερινά στα πρωτοσέλιδα του Τύπου και στις δηλώσεις πολιτικών όλων των κομμάτων. «Από την άλλη το ΝΑΤΟ δείχνει απρόθυμο να εμπλακεί σε αυτό τον λεκτικό πόλεμο, καθώς ο γ.γ. Γενς Στόλτενμπεργκ δήλωσε ότι δεν πρόκειται για θέμα της Συμμαχίας», συνεχίζει το άρθρο.
Και καταλήγει: «Θα ήταν εξαιρετικά απερίσκεπτο να πιστεύουμε πως η συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο θα αλλάξει. Δεν άλλαξε στο παρελθόν και οπωσδήποτε δεν θα αλλάξει τώρα που τα νεο-οθωμανικά όνειρα του Ερντογάν είναι σε πλήρη εξέλιξη. Θα χρειαστεί ένας πολύ λεπτός χειρισμός της κατάστασης από όλες τις πλευρές για να αποφευχθεί η κλιμάκωση. Ωστόσο θα έπρεπε επίσης να συνυπολογίσουμε την πιθανότητα τελικά η σύγκρουση να είναι αναπόφευκτη».
σχόλια