Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών κατηγορεί την Τουρκία για αναθεωρητισμό, και δημοσιεύει χάρτες που, σύμφωνα με την ελληνική διπλωματία «απεικονίζουν, με παραστατικό και αδιάψευστο τρόπο, τις τουρκικές παράνομες, μονομερείς ενέργειες και αιτιάσεις.»
Οι χάρτες ξεκινούν από το status quo που είχε κατοχυρωθεί με τις Συνθήκες της Λωζάννης (1923) και των Παρισίων (1947).
Στη συνέχεια προβάλλονται οι τουρκικές αξιώσεις, όπως αυτές ξεκίνησαν με τις παράνομες αδειοδοτήσεις της κρατικής τουρκικής εταιρίας πετρελαίου (ΤΡΑΟ) για εξερεύνηση κοιτασμάτων πετρελαίου σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Βόρειο Αιγαίο το 1973, συμπεριλαμβάνουν την προσπάθεια υφαρπαγής από την Ελλάδα της ευθύνης για έρευνα και διάσωση στο μισό Αιγαίο τη δεκαετία του ‘80, τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» τη δεκαετία του ‘90, την κλιμάκωση με νέες άδειες στην Ανατολική Μεσόγειο, την αποδοχή ως επισήμου δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», το «τουρκο-λιβυκό μνημόνιο» και φθάνουν μέχρι την τουρκική θεωρία περί του καθεστώτος αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου.
Οι «χάρτες τεκμηριώνουν την έκταση του τουρκικού αναθεωρητισμού με σκοπό την ανατροπή του status quo, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, απειλώντας την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή μας.»