Η καριέρα του «King Kazu» είναι ένα θέμα που συναρπάζει τους φαν του ποδοσφαίρου σε όλο τον κόσμο. Γιατί ο Καζουγιόσι Μιούρα, στα 53 του, παραμένει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Ο δεύτερος γύρος του League Cup Ιαπωνίας δεν είναι σε καμία περίπτωση είδηση που κάνει τον γύρο του κόσμου. Κι όμως, τον προηγούμενο μήνα, πολλά διεθνή ΜΜΕ ασχολήθηκαν με την αναμέτρηση της Yokohama FC με την Sagan Tosu. Λογικό, καθώς αρχηγός της πρώτης ομάδας ήταν ένας 53χρονος, ο Μιούρα.
Ήδη κατέχει το ρεκόρ Γκίνες για τον γηραιότερο σκόρερ. Όμως δεν φαίνεται διατεθειμένος να κρεμάσει τα παπούτσια του και να βάλει τέλος σε μια καριέρα που ξεκίνησε «χάρη» στο Μουντιάλ του 1970.
Ο Μιούρα είναι παιδί «ποδοσφαιρικής» οικογένειας. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Γιασουτόσι, επίσης έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ο πατέρας τους παρακολουθούσε φανατικά ποδόσφαιρο.
«Ο πατέρας μου πήγε στο Μεξικό το 1970, για να παρακολουθήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Βιντεοσκόπησε τα ματς με μια κάμερα. Εκείνη την εποχή έπαιζε ο Πελέ και μεγάλωσα παρακολουθώντας τα βίντεο του πατέρα μου», εξηγεί στο BBC ο Μιούρα.
«Έγινα φαν του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Από μικρό παιδί ήθελα να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής», συμπληρώνει. Χάρη στις σχέσεις που είχε ο πατέρας του με τη Βραζιλία, ο Μιούρα στα 15 του εγκαταστάθηκε εκεί.
Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η επαγγελματική λίγκα ποδοσφαίρου στην πατρίδα του (η J-League ιδρύθηκε το 1993). «Οπότε δεν υπήρχε τρόπος να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Ιαπωνία», εξηγεί.
Υπέγραψε συμβόλαιο με τη Juventus του Σάο Πάολο, αλλά στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Ζούσε σε εστία με άλλους νεαρούς παίκτες και μιλούσε ελάχιστα πορτογαλικά. «Δεν μπορούσα να καταλάβω τη γλώσσα, τα έθιμα ήταν διαφορετικά, οπότε- όπως είναι φυσικό- ένιωθα μοναξιά. Οι πρώτοι τρεις μήνες ήταν πραγματικά δύσκολοι», θυμάται.
Ήταν όμως αποφασισμένος να ζήσει το όνειρό του. Έκανε εντατικές προπονήσεις, έμαθε πορτογαλικά, απέκτησε φίλους. Έπρεπε να πετύχει στη Βραζιλία, γιατί δεν υπήρχε εναλλακτικό πλάνο. Σε ερώτηση του BBC για το τι θα έκανε σε περίπτωση που δεν τα κατάφερνε στο ποδόσφαιρο, κάνει μια παύση.
«Δεν έχω ιδέα. Το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω ποδοσφαιριστής. Οπότε αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση».
Το 1986 πήρε μεταγραφή στη Σάντος, τη φανέλα της οποίας φορούσε ο Πελέ στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του. Έμεινε άλλα τέσσερα χρόνια στη Βραζιλία, αλλάζοντας ομάδες.
Η επιστροφή στην Ιαπωνία και η Ιταλία
Επέστρεψε στην Ιαπωνία το 1990, ως αληθινός σταρ. Το 1993, στην πρώτη σεζόν της J-League, αναδείχθηκε MVP ξεπερνώντας μεταξύ άλλων και τον Γκάρι Λίνεκερ.
Το 1994 πήγε δανεικός στην Τζένοα και έγινε ο πρώτος Γιαπωνέζος που έπαιξε στη Serie A. Τα πράγματα δεν πήγαν πολύ καλά: υποβλήθηκε σε επέμβαση έπειτα από το πρώτο ματς, πέτυχε μόνο ένα γκολ και έμεινε στην Ιταλία μόνο για μία σεζόν. Αλλά το πέρασμά του από τη Serie A τον έκανε ακόμη πιο διάσημο στην Ιαπωνία.
«Είναι συνδεδεμένος με τη γέννηση και την ανάπτυξη του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ιαπωνία... είναι σαν θεός, κατά κάποιο τρόπο σαν τον Ντιέγκο Μαραντόνα στην Αργεντινή. Υπάρχει μια ολόκληρη γενιά επαγγελματιών ποδοσφαιριστών- ίσως και δύο γενιές τώρα- που τον αναφέρουν ως το πρότυπο με το οποίο μεγάλωσαν», εξηγεί ο Σον Κάρολ, αθλητικός συντάκτης στην Ιαπωνία.
Γιατί παίζει ακόμη
Το 2005, στα 38 του, ο Μιούρα υπέγραψε συμβόλαιο με Yokohama FC, στη δεύτερη κατηγορία. Με συμμετοχή σε 39 ματς, οδήγησε την ομάδα του στην κορυφαία κατηγορία του πρωταθλήματος το 2006.
Αν και υποβιβάστηκαν έπειτα από μία σεζόν, παρέμεινε βασικός. Το 2016 έπαιξε 20 φορές και σκόραρε δύο γκολ, στα 49 του. Ίσως η παρατεταμένη καριέρα του να οφείλεται στο γεγονός ότι έχει λίγους τραυματισμούς, ενώ είναι γνωστός για το πρόγραμμα προπόνησης που ακολουθεί.
«Σίγουρα χρειάζομαι περισσότερο χρόνο ανάκαμψης σε σύγκριση με τους νεαρότερους παίκτες. Παρότι όμως είναι δύσκολο, έχω πάθος για το παιχνίδι, οπότε αυτό με κρατά», λέει ο ίδιος. Φέτος έχει αγωνιστεί σε δύο ματς στο League Cup, ενώ πέρυσι είχε τρεις συμμετοχές στο πρωτάθλημα.
Ποιο είναι το μυστικό του; Ο ίδιος επιμένει ότι δεν υπάρχει κανένα μυστικό πέρα από τη σκληρή δουλειά και την αφοσίωση. Ίσως όμως αυτό να κρύβεται στην απάντηση που έδωσε στην τελευταία ερώτηση που του έκανε το ΒΒC. Απολαμβάνει να κλωτσά μια μπάλα τόσο πολύ όσο εκείνος ο 15χρονος που έφυγε από την Ιαπωνία για τη Βραζιλία;
«Ναι, ακόμη απολαμβάνω να παίζω ποδόσφαιρο. Κάθε στιγμή. Πραγματικά, το απολαμβάνω ακόμη περισσότερο από τότε που ήμουν στη Βραζιλία», απαντά ο Μιούρα.
