Πρεμιέρα κάνει σήμερα το παλαιότερο τουρνουά τένις του κόσμου, το θρυλικό Γουίμπλεντον.
Η πρώτη διοργάνωση του βρετανικού Grand Slam ξεκίνησε στις 9 Ιουλίου του 1877.
Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, περισσότεροι από 200 θεατές κατέλαβαν έναν ολόκληρο λόφο για να παρακολουθήσουν τον μεγάλο τελικό και τον θρίαμβο του Σπένσερ Γκορ, του πρώτου νικητή στην ιστορία.
Το 1884 θα συσταθεί και το γυναικείο τουρνουά, με παρθενική νικήτρια τη Μοντ Γουάτσον, η οποία στον τελικό νίκησε την αδελφή της, Λίλιαν.
Την ίδια χρονιά θα μπει στο πρόγραμμα και το διπλό των ανδρών, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα θα αρχίσει και το μεικτό διπλό, μόνο που θα διεξάγεται πότε στο Λίβερπουλ και πότε στο Μάντσεστερ. Στο Γουίμπλεντον θα «μετακομίσει» το 1913 και την ίδια χρόνια θα αρχίσει και το διπλό γυναικών.
Το 1905 η Αμερικανίδα Μέι Σάτον θα γίνει η πρώτη μη Βρετανίδα που θα κατακτήσει το τουρνουά, ενώ την ίδια χρονιά στους άντρες ο Αυστραλός Νόρμαν Μπρουκς θα γίνει ο πρώτος μη Βρετανός που θα φτάσει στον τελικό. Μπορεί τότε να μην νίκησε, αλλά δύο χρόνια αργότερα, το 1907, ο Μπρουκς θα τα καταφέρει και θα γίνει ο πρώτος μη Βρετανός τροπαιούχος.
Το 1922 η ιδρυτική λέσχη μετακόμισε από το Worple Road στη σημερινή θέση της (Church Road), ωστόσο η ονομασία του κεντρικού γηπέδου ως Γουίμπλεντον διατηρήθηκε.
Από το 1915 έως το 1918 το τουρνουά θα διακοπεί λόγω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (κάτι που θα ξανασυμβεί την περίοδο 1940-1945, λόγω του Β΄ΠΠ).
Με την επανέναρξή του, θα «λάμψει» η παρουσία της εκπληκτικής Σουζάν Λενγκλέν.
Η μεγαλύτερη μορφή στην ιστορία του γαλλικού τένις δεν θα ξεκινήσει την πορεία της προς τη δόξα από το Ρολάν Γκαρός, αλλά από το Γουίμπλεντον. Εκεί το 1919 θα κατακτήσει για πρώτη φορά ένα μεγάλο τρόπαιο και θα συνεχίσει να κερδίσει το τουρνουά για μια πενταετία, ενώ συνολικά θα κατακτήσει το τουρνουά 6 φορές μέσα σε 7 χρόνια. Η θριαμβευτική της πορεία στο Ρολάν Γκαρός θα ξεκινήσει το 1920 και την ίδια χρονιά θα στεφθεί και Ολυμπιονίκης.
Όμως, η Λενγκλέν δεν είναι η μόνη γαλλική παρουσία που κυριαρχεί τη δεκαετία του '20 στο Γουίμπλεντον. Είναι και στους άνδρες οι τρεις από τους επονομαζόμενους «τέσσερις σωματοφύλακες» του γαλλικού τένις. Οι Ζαν Μποροτρά, Ρενέ Λακόστ και Ανρί Κοσέ θα μονοπωλήσουν τους τίτλους από το 1924 έως και το 1929, κατακτώντας από δύο ο καθένας.
Aξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι το 1921, ο τροπαιούχος της προηγούμενης χρονιάς έπαιζε απευθείας στον τελικό.
Κοινώς, στο τουρνουά μετείχαν όλοι οι άλλοι, μέχρι να βγει αυτός που θα πήγαινε στον τελικό για να τον αντιμετωπίσει και να διεκδικήσει τον τίτλο του.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί τενίστες να δημιουργήσουν σερί τροπαίων, όντας υποχρεωμένοι να δώσουν μόνο ένα ματς κάθε χρονιά. Κάπως έτσι ο Γουίλιαμ Ρένσοου έφτασε τους 7 τίτλους μέσα σε 9 χρόνια (1881-1889) και ο Λόρενς Ντόχερτι τους 5 τίτλους μέσα σε μια πενταετία (1902-1906).
Η εύνοια των πρωταθλητών σταματάει οριστικά το 1922 και θα αποτελέσει την αρχή για να δημιουργηθούν οι γνήσιοι θρύλοι του Γουίμπλεντον. Ανάμεσά τους θα ξεχωρίσει, προπολεμικά, ο Φρεντ Πέρι.
Δεν είναι μόνο οι τρεις τίτλοι που κατέκτησε από το 1934 έως και το 1936 ο γεννημένος στο Πόρτγουντ Άγγλος τενίστας, ούτε είναι μόνο το ότι την ίδια περίοδο κατέκτησε τον τίτλο και στα άλλα τρία Grand Slam (Αυστραλία, Ρολάν Γκαρός και ΗΠΑ), αλλά κυρίως το παίξιμό του, που θα καθηλώσει και θα γοητεύσει τους πάντες, δημιουργώντας μια ολόκληρη σχολή.
Ο Φρεντ Πέρι θα είναι και ο τελευταίος Βρετανός που θα κατακτήσει το Γουίμπλεντον για σχεδόν 80 χρόνια, μέχρι να έρθει το 2013 ο Σκωτσέζος Άντι Μάρεϊ και να ξαναφέρει το τρόπαιο σε βρετανικά χέρια.
Το χωρητικότητας 15.000 θεατών κεντρικό γήπεδο είναι το μόνο από τα Grand Slam που «επιμένει» στο γρασίδι, καθώς πρώτα το Αμερικανικό Όπεν το 1975 και μετά το Αυστραλιανό Όπεν το 1988 το κατήργησαν, ενώ το Ρολάν Γκαρός ήταν και παραμένει χωμάτινο.
Από το 1980 και μετά άρχισαν να χτίζονται κι άλλα σύγχρονα γήπεδα στην περιοχή για την εξυπηρέτηση του φορτωμένου προγράμματος, όμως το πιο «θρυλικό» θα γίνει το Νο 2 γήπεδο, που θα πάρει και την καθόλου τιμητική ονομασία «νεκροταφείο πρωταθλητών», καθώς εκεί μέσα μεγάλοι «αστέρες» του τένις, όπως οι Ίλιε Ναστάζε, Τζον ΜακΈνρο, Μπόρις Μπέκερ, Αντρέ Αγκάσι, Πιτ Σάμπρας, Μαρτίνα Χίνγκις, Βένους και Σερένα Γουίλιαμς, Μαρία Σαράποβα θα γνωρίσουν οδυνηρούς αποκλεισμούς από τον πρώτο γύρο.
Από το 1887 το ασημένιο κύπελλο που απονέμεται στους άνδρες φέρει την επιγραφή «All England Lawn Tennis Club Single Handed Championship of the World», ενώ το αντίστοιχο τρόπαιο για τις γυναίκες, που είναι ένας ασημένιος δίσκος, φέρει την επωνυμία «Venus Rosewater Dish» και απονεμήθηκε για πρώτη φορά το 1886. Ωστόσο, τα αυθεντικά τρόπαια παραμένουν πάντα στο Μουσείο της Λέσχης και στους νικητές δίνονται αντίγραφα.
Τα χρηματικά έπαθλα εντάχθηκαν το 1968, όταν άνοιξε η «πόρτα» για τους επαγγελματίες. Με τα χρόνια τα ποσά εκτινάχθηκαν στα ύψη και στην εποχή μας ξεπερνούν συνολικά κάθε χρονιά τις 25 εκατομμύρια λίρες.
Τρεις τενίστες έχουν κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο περισσότερες φορές από κάθε άλλον και ο ένας από αυτούς μπορεί φέτος να γράψει ιστορία.
Ο Βρετανός Γουίλιαμ Ρένσοου από το 1881 έως και το 1889, ο Αμερικανός Πιτ Σάμπρας από το 1993 έως και το 2000 και ο Ρότζερ Φέντερερ από το 2003 έως και το 2012 το έχουν κατακτήσει από 7 φορές, με τον Ελβετό τενίστα να αγωνίζεται και φέτος για το 8ο τρόπαιο, με στόχο να γίνει ο «Βασιλιάς του Γουίμπλεντον». Στις γυναίκες το απόλυτο ρεκόρ κατέχει η Μαριτίνα Ναβρατίλοβα με 9 τρόπαια.
Οι φανατικοί του κορυφαίου τουρνουά τένις αναμένουν με μεγάλη αγωνία την μάχη των 4 κορυφαίων αθλητών στους άνδρες τις επόμενες δύο εβδομάδες
Μετά το 2014, Μάρεϊ, Τζόκοβιτς, Φέντερερ και Ναδάλ είναι και πάλι στις 4 πρώτες θέσεις του ranking δίνοντας υπόσχεση για ένα σπουδαίο τουρνουά.
Όσο αφορά τις γυναίκες, εξαιτίας της απουσίας των Σερένα Γουίλιαμς και Μαρίας Σαράποβα, η μάχη είναι ανοιχτή. Κέρμπερ, Χάλεπ, Πλισκόβα, Σβιτολίνα και Βοσνιάκι συμπληρώνουν την 5άδα των διεκδικητριών.
σχόλια