Eνώ 112 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ κινδυνεύουν από φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό, κάθε χρόνο ο μέσος Ευρωπαίος πετά στα σκουπίδια 173 κιλά τροφής.
Στην Ευρώπη, 88 τόνοι φαγητού πετιούνται σε ετήσια βάση και αυτή η σπατάλη τροφίμων κοστίζει περίπου 143 δισεκατομμύρια ευρώ στην ευρωπαϊκή οικονομία. Το 10% της απόρριψης τροφής σχετίζεται με την σήμανση ημερομηνίας λήξης.
Παγκοσμίως υπολογίζεται πως ένα στα τρία τρόφιμα καταλήγουν στα σκουπίδια και το 30% των φρούτων και των λαχανικών που παράγονται πετιούνται λόγω «κακής εμφάνισης». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το 28% των αγροτικών περιοχών που καλλιεργείται για την παραγωγή φαγητού, καλλιεργείται «μάταια» αφού το φαγητό πετιέται.
Για την παραγωγή τροφίμων καταστρέφονται σημαντικοί βιότοποι, θέτοντας σε κίνδυνο εξαφάνισης χιλιάδες είδη ζώων σε όλο τον κόσμο. Η τεράστια σπατάλη ευθύνεται για το 15% των εκπομπών αερίου του θερμοκηπίου που σχετίζονται με την εφοδιαστική αλυσίδα επιβαρύνοντας την ατμόσφαιρα. «Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, καθώς έχουμε λιγότερο από 10 χρόνια για να ανατρέψουμε την παρούσα κατάσταση. Η Ελλάδα χρειάζεται να λάβει άμεσα μέτρα και να σταματήσει να δείχνει αδικαιολόγητη αδράνεια» σημειώνει η WWF.
Η παραγωγή τροφής έχει αναδειχθεί σε μία από τις μεγαλύτερες απειλές για το περιβάλλον σήμερα, συμβάλλοντας μεταξύ άλλων και στην κλιματική κρίση. Μέχρι το 2030, η απώλεια και η σπατάλη τροφίμων θα πρέπει να έχει μειωθεί κατά 50%, σύμφωνα με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ.
Η έκθεση του WWF και του WRAP, υπό τον τίτλο «Μειώνοντας στο μισό την απώλεια και τη σπατάλη τροφίμων στην ΕΕ έως το 2030», αξιολογεί προηγούμενες και τρέχουσες δράσεις για τη μείωση της σπατάλης σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού και απευθύνει έκκληση για άμεση εφαρμογή μέτρων στην ΕΕ. Οι τρεις «πυλώνες» για τα κράτη μέλη θα πρέπει να είναι:
-Η εκτίμηση της σπατάλης: Με ευρωπαϊκή Οδηγία (2018/851) έχει θεσπιστεί η υποχρέωση για όλα τα κράτη-μέλη να πραγματοποιούν μετρήσεις με συνέπεια και κοινή μέθοδο, ενώ η πρώτη πανευρωπαϊκή μέτρηση σε εθνικό επίπεδο προγραμματίστηκε για το 2020.
-Αξιοποίηση των υπολειμμάτων τροφίμων: Παροχή χρηματοδοτικής υποστήριξης για έρευνα και καινοτομία όσον αφορά στην ασφαλή και αποτελεσματική αξιοποίηση των υπολειμμάτων τροφίμων για επεξεργασμένα τρόφιμα, ζωοτροφές, χημικά ή άλλα υλικά.
-Αυστηρότερο κανονιστικό πλαίσιο: Συστήνεται η θέσπιση πρόσθετων κανονιστικών ρυθμίσεων υπό τη μορφή νομοθεσίας, που θα καθιστά υποχρεωτική την πρόληψη της σπατάλης τροφίμων σε συγκεκριμένους κλάδους (π.χ. λιανεμπόριο ή φιλοξενία), θα αποτρέπει αθέμιτες εμπορικές πρακτικές που οδηγούν σε σπατάλη σε επίπεδο γεωργικών εκμεταλλεύσεων ή θα επιβάλλει ως υποχρεωτική τη μέτρηση των απορριμμάτων για όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις τροφίμων.
Μάλιστα, η νέα στρατηγική της ΕΕ «Από το αγρόκτημα στο πιάτο», αναμένεται να ενθαρρύνει την ανάληψη περαιτέρω δράσης προς αυτή την κατεύθυνση από τα κράτη μέλη την επόμενη δεκαετία.
«Αδικαιολόγητη αδράνεια από την Ελλάδα»
«Παρότι στην Ελλάδα σημειώνεται εδώ και χρόνια οικονομική και κοινωνική κρίση, με σημαντικό αριθμό πολιτών να μαστίζεται από επισιτιστική ανασφάλεια, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει μέχρι στιγμής η χώρα για τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων (πχ. η απαλλαγή ΦΠΑ για δωρεές τροφίμων με τον ν. 4238/2014) είναι ελάχιστες και δεν επαρκούν», σχολιάζει η WWF.
Κατά το Ταμείο, η Ελλάδα δεν διαθέτει ακόμη στοιχεία για το μέγεθος της σπατάλης ή την ποιοτική σύσταση των υπολειμμάτων τροφίμων, ενώ το νέο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ), που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο, δεν κάνει καμία απολύτως μνεία σε δράσεις περιορισμού της σπατάλης. Βάσει του ΕΣΔΑ, εκτιμάται ότι στην Ελλάδα δεν θα παρατηρηθεί μείωση έως το 2030.
«Η αδράνεια όμως δεν μπορεί να αποτελέσει επιλογή». Σε αυτό το πλαίσιο, το WWF Ελλάς έχει προτείνει στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) την άμεση λήψη των παρακάτω μέτρων:
Ορισμός στόχου: Κατά την ενσωμάτωση της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας, πρέπει να προβλεφθεί συγκεκριμένος στόχος για τη μείωση της σπατάλης τροφίμων – συγκεκριμένα μείωση 50% κατά μήκος της αλυσίδας παραγωγής και εφοδιασμού μέχρι το 2030.
Μέτρηση και αποτύπωση μεγέθους της σπατάλης: Παρότι η ΕΛΣΤΑΤ έχει συμπεριλάβει στον προγραμματισμό της την εκπόνηση μέτρησης της σπατάλης, πρέπει να υπάρξει μέριμνα για την έγκαιρη υλοποίησή της ως τα τέλη 2020, ώστε βάσει των σημαντικών ευρημάτων να αποτυπωθεί η υφιστάμενη κατάσταση.
Θέσπιση υποχρεωτικής καταγραφής απορριμμάτων τροφίμων σε επιχειρήσεις διακίνησης και εμπορίας τροφίμων.
Παροχή κινήτρων για την ενίσχυση της δωρεάς τροφίμων, μέσα από την ανάπτυξη οικονομικών εργαλείων και την αποσαφήνιση των ποινικών ευθυνών στη διαδικασία δωρεάς.
Άμεση εκπόνηση σχεδίου δράσης για την πρόληψη των απωλειών τροφίμων, το οποίο θα περιλαμβάνει μέτρα ανά κλάδο. Μεταξύ άλλων, προτείνεται η διεξαγωγή έρευνας για τον εντοπισμό των αιτιών της σπατάλης και η αναζήτηση λύσεων, η νομοθετική ρύθμιση για τη θέσπιση απλών και κοινών κανόνων σήμανσης προς διευκόλυνση των καταναλωτών, η αλλαγή στα marketing standards με στόχο τη μείωση της ποσότητας των μη επιλέξιμων φρούτων και λαχανικών για αισθητικούς λόγους, καθώς η προώθηση ενεργειών για τα κοντόληκτα προϊόντα προκειμένου να μπορούν να διατεθούν στους καταναλωτές σε χαμηλότερες τιμές.
«Ο χρόνος πιέζει και η Ελλάδα οφείλει να δεσμευτεί εδώ και τώρα για τη μείωση της σπατάλης τροφίμων, μέσα από ένα ξεκάθαρο πλάνο δράσης σε όλους τους τομείς της αλυσίδας εφοδιασμού. Θέτοντας στο επίκεντρο τις μετρήσεις της σπατάλης με συνέπεια και υιοθετώντας καλές πρακτικές με πρωταρχικό στόχο την πρόληψη της σπατάλης τροφίμων, θα καταφέρουμε να κατανοήσουμε τον πραγματικό όγκο του προβλήματος και, ακολούθως, να σχεδιάσουμε ένα πιο βιώσιμο διατροφικό μέλλον», τονίζει η Βίκυ Μπαρμπόκα, Υπεύθυνη Προγραμμάτων Βιώσιμης διατροφής του WWF Ελλάς.
