Το πρώτο καλοκαίρι της πανδημίας στο βόρειο ημισφαίριο σημαδεύτηκε από κατάρρευση του τουρισμού αλλά ο κίνδυνος του κορωνοϊού δεν στάθηκε αρκετός για να κατασβέσει την επιθυμία ορισμένων για κολύμπι, που επιλέγουν τα πιο απίθανα σημεία για να αποφύγουν τον συνωστισμό.
«Τι κάνεις όταν είσαι αποκλεισμένος σε ένα μέρος, σε μία ατέλειωτη παύση των μετακινήσεων; Όταν οι κοντινές και οικείες πισίνες με χλωριωμένο νερό είναι κλειστές;» αναρωτιέται η συγγραφέας Bonnie Tsui και θιασώτρια του άτυπου κινήματος "Wild Swimming" («Άγρια Κολύμβηση»).
«Όλο και πιο απεγνωσμένος κάτω από τον αυγουστιάτικο ήλιο, αρχίζεις να βλέπεις τους ωκεανούς, τα ποτάμια, τις λίμνες και τα κοντινά ρεύματα με άλλο μάτι [...] Δεν μπορείς να πάρεις αυτό που θες αμέσως ή το ίδιο εύκολα και προσαρμόζεσαι», λέει η Tsui που έγινε γνωστή με το βιβλίο της Why We Swim (Γιατί Κολυμπάμε).
Σε πολλές ανοργάνωτες παραλίες, οι κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης δεν τηρούνται και άνθρωποι σε όλον τον κόσμο στρέφονται σε εναλλακτικούς προορισμούς, όπου μπορούν να κολυμπήσουν μόνοι τους ή με ελάχιστο κόσμο, αψηφώντας πολλές φορές τον όποιο κίνδυνο.
Η Tsui δέχεται μηνύματα από «ομοϊδεάτες» της που βουτούν κάτω από γέφυρες, σε ποτάμια και σε ωκεάνιες παραλίες που συχνάζουν ορισμένες φορές καρχαρίες. Η ίδια ζει πλέον στην Καλιφόρνια και, καθώς οι ΗΠΑ μετρούν καθημερινά χιλιάδες νέα κρούσματα, προτιμά τους τελευταίους μήνες ελαφρώς πιο ριψοκίνδυνες βουτιές στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο ή σε αμμουδιές του Ειρηνικού.
«Πριν την πανδημία κολυμπούσα αρκετά πρωινά στην πισίνα, θερμαινόμενη με σταθερή θερμοκρασία όλον τον χρόνο [...] Τώρα η επαφή μου με το νερό υπαγορεύεται από την φύση. Αν πνέουν θυελλώδεις άνεμοι ή υπάρχουν θέματα ποιότητας ή κάποια καταιγίδα, δεν μπορώ να μπω. Είναι μία εξάσκηση στο να αφήνω τον έλεγχο».
«Καθώς προετοιμάζομαι να πετάξω πίσω στην ανατολική ακτή, σε ένα ταξίδι με αγαπημένους σε μια φρικτή εποχή, με καταλαμβάνει το άγχος», γράφει στον Guardian. «Τόσα πολλά είναι άγνωστα. Κι όμως σκέφτομαι το κολύμπι και ειδικά το «άγριο» κολύμπι, ως μια αέναη διδαχή της αντιμετώπισης των φόβων μας».
σχόλια