Ανθρωποκυνηγητό έχουν εξαπολύσει οι τουρκικές Αρχές στις περιοχές του Δικελί, απέναντι από την πόλη της Μυτιλήνης, και στη χερσόνησο της Ερυθραίας απέναντι από τη Χίο. Στόχος είναι να αποτρέψουν το πέρασμα χιλιάδων μεταναστών, κυρίως από τη βόρεια Αφρική, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Ιράν που εναγώνια ζητούν μέσο να μεταβούν στην Ελλάδα. Δίνοντας ταυτόχρονα εξετάσεις προς την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι μπορούν να ελέγξουν το τεράστιο κύμα της μετακίνησης εξαθλιωμένων οικονομικά πληθυσμών προς τις αναπτυγμένες χώρες της βόρειας Ευρώπης.
Την ίδια ώρα οι Τούρκοι κυρίως μεταφορείς υπερασπίζοντας ό,τι μπορούν να υπερασπιστούν από τα τεράστια κέρδη τους, που το 2015 υπολογίζεται ότι ξεπέρασαν τα οκτώ δισεκατομμύρια ευρώ, κι αυτά μόνο από τη διαχείριση του περάσματος από τις τουρκικές ακτές στα νησιά, έχουν επιδοθεί σε ένα κρυφτούλι με τις τουρκικές Αρχές, ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι.
Προσπαθώντας να περάσουν «απέναντι» όσους περισσότερους μπορούν, φορτώνονται στις πλαστικές βάρκες, που μέχρι πρόσφατα μετέφεραν τον απίστευτα μεγάλο αριθμό των 50 ατόμων, περισσότερα από 70 μερικές φορές και 80 άτομα. Η τιμή για κάθε έναν που θα περάσει έχει πέσει, σύμφωνα με τις μαρτυρίες όσων τελικά τα καταφέρνουν και φτάνουν στα νησιά, στα 250 με 300 μόλις δολάρια. Και φυσικά η μεταφορά συνοδεύεται από την υπόσχεση πως μετά το πέρασμα στα νησιά και μια μικρή ταλαιπωρία στη διαδικασία της καταγραφής, ο δρόμος για την Ευρώπη είναι ανοικτός.
Χωρίς Σύρους
Από την άλλη μεριά, οι πληροφορίες που φτάνουν ιδιαίτερα στους Σύρους πρόσφυγες από την Ελλάδα και την άλλη Ευρώπη, όπου ή στη μια περίπτωση έχουν εγκλωβιστεί ή στην άλλη περίπτωση έχουν περάσει και ζουν, φίλοι και συγγενείς τούς λένε πως τα σύνορα έχουν κλείσει οριστικά και η σύλληψη τους ισοδυναμεί με κράτησή τους και στη συνέχεια με απέλασή τους. Αυτό αποτρέπει από το να περάσουν στην Ελλάδα Σύροι με οικογένειες και γενικότερα πρόσφυγες.
Η ενημέρωση όμως δεν φτάνει στους εκατοντάδες χιλιάδες μοναχικούς ταξιδιώτες, μετανάστες κυρίως από το Πακιστάν. Η ελπίδα για αυτούς, πεθαίνει τελευταία. Και σε αυτή την ελπίδα επενδύουν οι μεταφορείς αυτών των ανθρώπων, κυριολεκτικά απομυζώντας τους οικονομικά. Ο τουρκικός Τύπος μιλά για κύμα μεταναστών κυρίως Πακιστανών που κατεβαίνουν προς τα παράλια. Ένα καινούργιο κύκλωμα μετακίνησης αυτών των ανθρώπων γεννιέται.
Οι Πακιστανοί συγκεντρώνονται σε περιοχές της Κωνσταντινούπολης και κατά εκατοντάδες μεταφέρονται σε δασικές περιοχές απέναντι από τη Λέσβο και στη χερσόνησο της Ερυθραίας, όπου και περιμένουν να τους περάσουν. Στο παλιό κύκλωμα έχουν ενταχθεί και παλιοί πρόσφυγες και μετανάστες που επέλεξαν να ζήσουν στην Τουρκία και συνεργάστηκαν όλο το 2015 με το κύκλωμα που πέρασε στην Ελλάδα 800.000 ανθρώπους. Ξέρουν το πώς θα δουλέψουν, έχουν χαμηλά τον πήχη των κερδών τους και μαζί και την αξία της ανθρώπινης ζωής. Ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών στέλνουν στη θάλασσα υπερφορτωμένες βάρκες. Με παλιές ξαναχρησιμοποιημένες εξωλέμβιες μηχανές. Ακόμα και με ελάχιστα καύσιμα με αποτέλεσμα να σβήνουν οι μηχανές στο μέσον του ταξιδιού.
Ολόκληρες ομάδες εξαθλιωμένων ανθρώπων που δεν έχουν στην τσέπη τους τίποτα, ούτε καν άλλα ρούχα εκτός από αυτά που φορούν, χωρίς τις περισσότερες φορές ένα χειμωνιάτικο πανωφόρι περνάνε τη θάλασσα. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα… οι λάσπες!
Πολλοί το τελευταίο διάστημα αναρωτιούνται γιατί οι εκατοντάδες Πακιστανοί στην πλειονότητά τους μετανάστες που περνάνε στα νησιά είναι στην κυριολεξία βουτηγμένοι μέσα στη λάσπη. Μια αυτοψία στη μικρασιατική ακτή έδειξε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν πριν περάσουν στην Ελλάδα. Τόσο στην περιοχή του Τσεσμέμ όσο και στην περιοχή του Δικελίμ εκατοντάδες, χιλιάδες Πακιστανοίμ αλλά και βορειοαφρικανοί και Αφγανοί και Ιρανοίμ ζουν μέσα στο δάσος, ανάμεσα στα σκουπίδια, κάτω από δέντρα, δίπλα από θάμνους σε παλιότερους υποτυπώδεις καταυλισμούςμ όπου κρύφτηκαν το περσινό καλοκαίρι άλλοι πριν πάρουν το δρόμο για τα νησιά. Νέοι, άνδρες στη συντριπτική τους πλειονότητα, πολλοί έφηβοι για την Ευρώπη, άνδρες για την πατρίδα τους που ψάχνουν την τύχη τους, ελάχιστες οικογένειες. Ελάχιστες σε σχέση με ότι είχαμε συνηθίσει ως τα τώρα. Που και που κανένας Σύρος, αλλά και αυτός μοναχικός…
Κι ανάμεσα τους τα «κοράκια». Πουλάνε κομμάτια ψωμί, ελάχιστο φαγητό και τα πιο φτηνά τσιγάρα. Έναντι ό,τι μπορεί να πουληθεί. Ό,τι έχει την παραμικρή αξία.
Κάπως έτσι, βουτηγμένοι στη λάσπη, μοναχά με τα ρούχα που φοράνε φτάνουν οι Πακιστανοί κι οι άλλοι μετανάστες στη Χίο και στη Μυτιλήνη. Στο άγνωστο για αυτούς σημείο εκκίνησης ενός ταξιδιού, όπως αποδεικνύεται, επιστροφής σε αυτό που θα ήθελαν να ξεχάσουν πως κάποτε ήταν η πατρίδα τους.
Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ
