Κυριαρχεί η τάση να θεωρούνται υπεύθυνοι για την αύξηση του πληθυσμού της γης, όχι εμείς, αλλά οι άλλοι. Πότε οι Αφρικανοί και οι Ασιάτες που κάνουν «περισσότερα παιδιά από όσα μπορούν να αναθρέψουν», πότε οι μετανάστες στην ίδια μας τη χώρα που έχουν «μεγάλες οικογένειες» και πότε οι ανύπαντρες μητέρες.
Κι όμως, το πληθυσμιακό πρόβλημα αφορά εμένα, εγώ είμαι υπεύθυνη γι' αυτό, εγώ μια λευκή, Αμερικανίδα της μεσαίας τάξης. Το φταίξιμο δικό μου.
Πολλοί μου λένε ότι θα γινόμουν η ιδανική μητέρα, ότι είμαι το κατάλληλο άτομο για να κάνει παιδιά. Αντιθέτως, είμαι ακριβώς το άτομο που ΔΕΝ θα έπρεπε να κάνει παιδιά.
Το πληθυσμιακό δεν έχει να κάνει μόνο με αριθμούς. Οι επιπτώσεις του υπερπληθυσμού στο περιβάλλον, ο αντίκτυπος της ανθρωπότητας στο οικοσύστημα στο οποίο ζει δεν καθορίζεται μόνο από το πόσοι είμαστε αριθμητικά, αλλά από το πόσα πράγματα χρειαζόμαστε, πόσο καταναλώνουμε και πόσο χώρο πιάνουμε. Και ως Αμερικανίδα που έχω μια οικονομική άνεση, χρησιμοποιώ πολλά πράγματα και πιάνω πολύ χώρο.
Τα επίπεδα εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα που μου αναλογούν ως άτομο είναι 200 φορές πιο πάνω από τα επίπεδα μιας γυναίκας από την Αιθιοπία, 12 φορές πιο πάνω από αυτά μιας Ινδής και 2 φορές αυτά μιας Βρετανίδας.
Όταν μια φτωχή γυναίκα στην Ουγκάντα γεννήσει ένα ακόμα παιδί, μπορεί να μειώνει τις προοπτικές της οικογένειας της για μια πιο άνετη οικονομικά ζωή ή να επιβαρύνει την κοινότητα με ένα ακόμα στόμα που χρειάζεται καθαρό νερό και ασφαλή τροφή, αλλά δεν αποτελεί μεγάλο βάρος για το παγκόσμιο οικοσύστημα.
Αν όμως κάποια σαν και μένα αποκτήσει παιδί – προσοχή κόσμε! Αξεσουάρ, μπιχλιμπίδια, εξαρτήματα, κούνιες, μεγαλύτερο σπίτι, μεγαλύτερο αυτοκίνητο, πετρέλαιο από τη Μέση Ανατολή, κάρβουνο από την Κολομβία, coltan από το Κογκό, σπάνια ορυκτά από την Κίνα, Αιγυπτιακό βαμβάκι γεμάτο παρασιτοκτόνα, γενετικά τροποποιημένη σόγια από τη Βραζιλία. Και όταν το παιδί μου κάνει με τη σειρά του δικά του παιδιά, φτου κι από την αρχή, για να μη μιλήσω για την κατανάλωση ζεστού νερού.
Χωρίς να προσπαθούμε και πολύ, εμείς οι Αμερικάνοι καταπίνουμε ασταμάτητα φυσικούς πόρους και πρώτες ύλες από κάθε γωνιά του πλανήτη και μετά «φτύνουμε» το 99% αυτών έξω στο περιβάλλον, μολύνοντας το.
Το καλύτερο που μπορώ να κάνω για ένα καθαρότερο περιβάλλον είναι να μην φέρω στον κόσμο άλλη μια μίνι έκδοση του εαυτού μου. Έρευνα του 2009 βρήκε πως το να έχεις ένα παιδί λιγότερο στην Αμερική έχει 20 φορές μεγαλύτερο (θετικότερο) αντίκτυπο στο περιβάλλον από τον αντίκτυπο που θα είχε αν έπαιρνες μια σειρά από μέτρα φιλικά προς το οικοσύστημα, αν δηλαδή οδηγούσες υβριδικό αυτοκίνητο ή αν έκανες ανακύκλωση για ολόκληρη τη ζωή σου.
Κι έτσι για προσωπικούς και περιβαλλοντικούς λόγους, αποφάσισα να μην κάνω παιδιά. Είμαι μια GINK (green inclinations, no kids).
Διαβάζω στον Guardian. Από την Lisa Hymas.
σχόλια