Γερμανικό δικαστήριο καταδίκασε σήμερα μια 97χρονη γυναίκα ως συνεργό σε φόνο.
Η καταδίκη σύμφωνα με το Associated Press αφορά στο ρόλο της ως γραμματέας του διοικητή των SS στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Stutthof των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το ομοσπονδιακό δικαστήριο του Itzehoe επέβαλε στην Irmgard Furchner ποινή φυλάκισης δύο ετών με αναστολή, μετέδωσε το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων dpa. Η απόφαση ήταν σύμφωνη με την εισαγγελική εισήγηση, ενώ η υπεράσπιση είχε ζητήσει την αθώωσή της. Η Φέρτσνερ κατηγορήθηκε ότι ήταν μέλος του μηχανισμού που βοήθησε στη λειτουργία του στρατοπέδου.
Φέρεται ότι «βοήθησε και υποκίνησε τους υπεύθυνους του στρατοπέδου στη συστηματική δολοφονία των φυλακισμένων εκεί μεταξύ Ιουνίου 1943 και Απριλίου 1945, ως στενογράφος και δακτυλογράφος στο γραφείο του διοικητή του στρατοπέδου».
Στην τελική της αγόρευση, η Furchner σήλωσε ότι λυπάται για ό,τι είχε συμβεί και ότι λυπάται επίσης που βρισκόταν στο Στούτχοφ εκείνη την εποχή. Η Furchner δικάστηκε σε δικαστήριο ανηλίκων επειδή ήταν κάτω των 21 ετών κατά τη στιγμή των φερόμενων εγκλημάτων.
Από τον Ιούνιο του 1943 έως τον Απρίλιο του 1945 εργάστηκε ως δακτυλογράφος στα κεντρικά γραφεία του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Μέσω της δουλειάς της, κατηγορήθηκε ότι βοήθησε τους υπεύθυνους στο στρατόπεδο στη συστηματική δολοφονία κρατουμένων. Όταν δούλευε εκεί ήταν 18, ίσως 19 ετών. Η ποινική δίκη έγινε τώρα ενώπιον του 3ου Μεγάλου Επιμελητηρίου Νέων του Περιφερειακού Δικαστηρίου Itzehoe.
Η δίκη διήρκεσε ένα χρόνο και τρεις μήνες.
Αρχικά σημείο συλλογής Εβραίων και μη Εβραίων Πολωνών που απομακρύνθηκαν από το Ντάνζιγκ, τη σημερινή πολωνική πόλη Γκντανσκ, το Στούτχοφ από το 1940 περίπου χρησιμοποιήθηκε ως το λεγόμενο «στρατόπεδο εργασιακής εκπαίδευσης» όπου εργάτες σε καταναγκαστικά έργα, κυρίως Πολωνοί και Σοβιετικοί πολίτες, στέλνονταν για να εκτίσουν ποινές και συχνά πέθαιναν.
Από τα μέσα του 1944, δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι από τα γκέτο της Βαλτικής και από το Άουσβιτς γέμισαν το στρατόπεδο μαζί με χιλιάδες Πολωνούς πολίτες που αντιμετώπισαν την άγρια ναζιστική καταστολή της εξέγερσης της Βαρσοβίας.
Άλλοι που φυλακίστηκαν εκεί ήταν πολιτικοί κρατούμενοι, κατηγορούμενοι ως εγκληματίες, άτομα ύποπτα για ομοφυλοφιλική δραστηριότητα και Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν εκεί με θανατηφόρες ενέσεις βενζίνης ή φαινόλης απευθείας στην καρδιά τους, με πυροβολισμούς ή με λιμοκτονία. Άλλοι αναγκάστηκαν να βγουν έξω το χειμώνα χωρίς ρούχα μέχρι να πεθάνουν από την έκθεση στο κρύο ή θανατώθηκαν σε θάλαμο αερίων.