Τα 80 του χρόνια έκλεισε το νάιλον, η συνθετική ίνα που εφηύρε ο Αμερικανός χημικός Γουάλας Κάραδερς, το 1939.
Πρόκειται για ένα προϊόν που έκανε θραύση τη δεκαετία του 1950 εντυπωσιάζοντας περισσότερο με τη μορφή του γυναικείου καλσόν. Έπειτα, χρησιμοποιήθηκε για πουκάμισα και μπλούζες που έρχονταν από τις ΗΠΑ. Αλλά ο αρχικός ενθουσιασμός άρχισε να υποχωρεί γιατί «ίδρωνες και μύριζες άσχημα» θυμάται η Έρικα Τεγκτμάγιερ από το Μύνστερ, όταν αναπολεί τη νεότητά της. «Τα ρούχα κόλλαγαν πάνω σου».
Κανένας ωστόσο δεν μπορούσε να σταματήσει την ανοδική πορεία των συνθετικών ινών. Τα προτερήματα των συνθετικών ινών είναι ότι είναι πιο ελαφριά, δεν 'πίνουν' πολύ νερό, αντέχουν περισσότερο, είναι εύκολα στο πλύσιμο. Το νάιλον εφηύρε ο Αμερικανός χημικός Γουάλας Καράδερς για τον όμιλο Dupont. To 1939 η επιχείρηση ξεκίνησε με την παραγωγή γυναικείων καλσόν, τα οποία είχαν αμέσως τεράστια επιτυχία. Ο λόγος ήταν ότι έμοιαζαν με προϊόντα πολυτελείας, τα οποία μέχρι τότε μόνο οι πλούσιοι μπορούσαν να αγοράσουν.
Η Γερμανία με τη σειρά της παρήγαγε το περλόν, ένα παρόμοιο προϊόν σαν το νάιλον αλλά ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος όμως έβαλε φρένο σε όλα αυτά και τα δυο προϊόντα χρησιμοποιήθηκαν για στρατιωτικούς σκοπούς και για την παραγωγή αλεξίπτωτων.
Σήμερα το νάιλον χρησιμοποιείται και για την κατασκευή των καπό των αυτοκινήτων. Για όσους έχουν πάντως ευαισθησίες σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, οι συνθετικές ίνες θα πρέπει να αποφεύγονται, διότι βασίζονται στα ορυκτά καύσιμα και έχουν πολυεστέρα, πολυακρυλικό και άλλα υλικά που δημιουργούν προβλήματα με μικροπλαστικά. Η Επιστημονική Υπηρεσία του Ευρωκοινοβουλίου αναφερόμενη στη βιομηχανία ρούχων υποστηρίζει ότι μια μόνο πλύση με ρούχα φτιαγμένα από συνθετικές ίνες παράγουν μέχρι 700.000 μικροπλαστικά που καταλήγουν στις αποχετεύσεις.
Παράλληλα όμως μια άλλη έκθεση της ΕΕ αναφέρει ότι η βιομηχανία ρούχων που χρησιμοποιεί φυσικές ίνες επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το περιβάλλον σε σχέση με τις συνθετικές ίνες. Εν τω μεταξύ επιστήμονες και επιχειρήσεις προσπαθούν να κατασκευάζουν συνθετικές ίνες, οι οποίες θα είναι πιο φιλικές προς το περιβάλλον. Για παράδειγμα χρησιμοποιούν πολυαμίδιο, το οποίο βασίζεται σε φυσικά προϊόντα.
Η εταιρεία Dupont, που ασχολήθηκε αρχικά με το νάιλον, προσπαθεί να δείξει ένα πιο φιλικό προς το περιβάλλον πρόσωπο κατασκευάζοντας ίνες από καλαμπόκι. Ωστόσο βρίσκεται εδώ και καιρό στο στόχαστρο ακτιβιστών. Ένα κομμάτι όμως που παραβλέπεται συχνά είναι η ευθύνη των καταναλωτών. Όχι μόνο για το τι είδους ρούχα αγοράζουν αλλά και για την κατανάλωση νερού και ηλεκτρικού, όταν πλένουν. Η πιο συνειδητοποιημένη συμπεριφορά θα βοηθούσε πολύ.
Με πληροφορίες από Deutsche Welle
σχόλια