Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων που διαμορφώθηκε μετά το 1945 βρίσκεται σε επιταχυνόμενη κατάρρευση. Αυτή την εβδομάδα, σε μια εξαιρετική σκηνή στον ΟΗΕ, οι Ηνωμένες Πολιτείες τάχθηκαν στο πλευρό της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας ενάντια στην Ουκρανία και την Ευρώπη, σηματοδοτώντας μια δραματική ανατροπή στις παγκόσμιες συμμαχίες. Ο πιθανός νέος καγκελάριος της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς, προειδοποιεί ότι μέχρι τον Ιούνιο το ΝΑΤΟ μπορεί να μην υπάρχει πια.
Το "ο δυνατότερος επιβάλλεται" τείνει να αντικαταστήσει τη διεθνή διπλωματία, καθώς οι μεγάλες δυνάμεις προχωρούν σε διμερείς συμφωνίες, εκμεταλλευόμενες και εκφοβίζοντας τις μικρότερες. Η ομάδα του Ντόναλντ Τραμπ υποστηρίζει ότι ο δικός της τρόπος διαχείρισης θα φέρει ειρήνη και θα επιτρέψει στην Αμερική, έπειτα από 80 χρόνια εκμετάλλευσης, να μετατρέψει την υπερδύναμή της σε κερδοφόρο επιχείρηση. Όμως, αντί να ενισχύσει τη χώρα, η στρατηγική αυτή κινδυνεύει να καταστήσει τον κόσμο πιο ασταθή και την Αμερική ασθενέστερη και φτωχότερη, σύμφωνα με τον Economist.

Η λογική του Ντον Κορλεόνε φαίνεται να κυριαρχεί στον τρόπο που οι Ηνωμένες Πολιτείες προσεγγίζουν σήμερα την Ουκρανία, γεγονός που αποτυπώνεται στο εξώφυλλο του εμβληματικού περιοδικού. Στην αρχή απαιτούσαν 500 δισεκατομμύρια δολάρια σε αποζημιώσεις, αλλά τελικά κατέληξαν σε μια αόριστη συμφωνία για κοινή εκμετάλλευση των ουκρανικών ορυκτών πόρων. Το αν η Ουάσινγκτον θα παράσχει εγγυήσεις ασφαλείας σε αντάλλαγμα παραμένει άγνωστο.
Η νέα προσέγγιση της αμερικανικής κυβέρνησης βασίζεται στην ιδέα ότι μετά το 1945 οι ΗΠΑ εξαπατήθηκαν, πληρώνοντας ακριβά για συμμαχίες και πολέμους. Ο Τραμπ πιστεύει ότι μπορεί να εξυπηρετήσει το αμερικανικό συμφέρον μέσω αδιάκοπων διαπραγματεύσεων. Οτιδήποτε βρίσκεται στο τραπέζι: τεχνολογία, εδάφη, πρώτες ύλες.
«Η ζωή μου είναι γεμάτη συμφωνίες», δήλωσε χαρακτηριστικά στις 24 Φεβρουαρίου, μετά από συζητήσεις με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Πρόσωπα του στενού κύκλου του, όπως ο επιχειρηματίας Στιβ Γουίτκοφ, ταξιδεύουν από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα προτείνοντας διασυνδεδεμένες συμφωνίες, που περιλαμβάνουν την αναγνώριση του Ισραήλ από τη Σαουδική Αραβία, αλλά και τη σταδιακή αποκατάσταση της Ρωσίας στη διεθνή σκηνή.
Στη νέα δομή που διαμορφώνεται, η Αμερική βρίσκεται στην κορυφή. Ακολουθούν χώρες με κρίσιμους φυσικούς πόρους, στρατηγικά συμφέροντα και ανεξέλεγκτους ηγέτες.
- Βλαντίμιρ Πούτιν επιδιώκει την αποκατάσταση της ρωσικής αυτοκρατορίας.
- Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν θέλει να μοντερνοποιήσει τη Μέση Ανατολή και να εξουδετερώσει το Ιράν.
- Σι Τζινπίνγκ είναι ένας εθνικιστής κομμουνιστής, οραματιζόμενος μια Κίνα πανίσχυρη στη διεθνή σκηνή.
Στην τρίτη βαθμίδα βρίσκονται οι σύμμαχοι της Αμερικής, τους οποίους η νέα πολιτική της Ουάσινγκτον αντιμετωπίζει όχι ως εταίρους, αλλά ως αδύναμους κρίκους προς εκμετάλλευση.
Το νέο δόγμα θέτει υπό αμφισβήτηση τα μεταπολεμικά σύνορα. Τα σύνορα της Ουκρανίας θα μπορούσαν να καθοριστούν με μια χειραψία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν. Ο χάρτης της Μέσης Ανατολής αλλάζει μετά από 17 μήνες πολέμου μεταξύ Ισραήλ, Λιβάνου και Συρίας.
Η νέα στρατηγική αφορά επίσης την οικονομία, καθώς η κρατική εξουσία και οι επιχειρήσεις συγχωνεύονται, καταργώντας την ιδέα της ουδετερότητας του εμπορίου. Συναντήσεις μεταξύ Αμερικανών αξιωματούχων και ηγετών Ρωσίας, Σαουδικής Αραβίας, Ταϊβάν και Ουκρανίας καλύπτουν τα πάντα: πετρέλαιο, κατασκευαστικά συμβόλαια, κυρώσεις, επενδύσεις της Intel, τις υπηρεσίες του Starlink του Έλον Μασκ, ακόμα και τουρνουά γκολφ στην έρημο.