Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς «Αναγνώσεις» της LiFO ο ηθοποιός Μιχάλης Συριόπουλος διαβάζει ένα απόσπασμα από το «Ελληνικό Καλοκαίρι» του Ζακ Λακαριέρ, του Γάλλου φιλέλληνα που ταξίδεψε και κατέγραψε την Ελλάδα από το 1947 έως το 1966, εισχωρώντας βαθιά στην ελληνική πραγματικότητα της εποχής, σε μετάφραση Ιωάννας Δ. Χατζηνικολή.
Ο Λακαριέρ, που γοητεύτηκε και εμπνεύστηκε από την Ελλάδα, γράφει και για την Αλόννησο, αυτό το γαλήνιο και γλυκό νησί:
«Ναι, είναι ένα γαλήνιο και γλυκό νησί, όπου ως και οι φωνές των μανάδων, εκείνα τα Παναγιώτη, τα βρε παλιόπαιδο, τα έλα αμέσως, τα θα φας ξύλο, είναι σαν να ταράζουν λιγότερο τον κύκλο των γλάρων, τη διαφάνεια του αέρα, την ίσια φλόγα της λάμπας στις αυλές όπου ετοιμάζουν το βραδινό φαγητό. Μια ζωηρή φωτιά φωτίζει τις προσόψεις των σπιτιών, πάνω στην οποία βράζει η ψαρόσουπα ή απλώνει η τυρόπιτα τις μπιρμπίλες της από ζυμάρι. Γύρω από τη φωτιά, φερμένοι από τις εσπερινές αταξίες τους, οι Παναγιώτηδες και τα παλιόπαιδα περιμένουν να ψηθούν οι λιχουδιές. Είναι η ώρα του γάτου, η ώρα που οι γάτες ξεγλιστράνε και χάνονται μέσα στη νύχτα».
