Η ιστορία της οικογένειας του Ακύλλα Καραζήση ξεκινάει από την Οδησσό και το Κίεβο και μοιάζει με οικογενειακή σάγκα. Ίσως γι'αυτό ο ίδιος δεν διστάζει να πει ότι αν έχει διαλέξει ανάμεσα στην αναγκαστική πραγματικότητα και στην αυθαίρετη μυθοπλασία προτιμάει την δεύτερη. Μόλις σκηνοθέτησε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος τους «Ληστές» του Σίλερ και η ερώτηση αν ταυτίζεται με την εποχή του ρομαντισμού έρχεται αυθόρμητα. Ναι, αναγνωρίζεται στην εποχή πριν και μετά τη Γαλλική Επανάσταση και σε συγγραφείς όπως ο Γκαίτε, ο Σίλερ ή ο Γκέοργκ Μπίχνερ. Αναγνωρίζεται όμως και στα πρώτα χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, εποχή εκρηκτικής δημιουργικότητας.
Η «Λευκή Φρουρά» του Μπουλγκάκοφ είναι από τα αγαπημένα του βιβλία. Βρίσκει ακόμη συναρπαστικό οτιδήποτε αφορά τον Στάλιν, πώς φτιάχνεται και λειτουργεί μια προσωπικότητα σαν αυτή του Σοβιετικού δικτάτορα. Διαβάζει πολύ Κλάιστ και Μπολάνιο, Μάριο Βάργκας Λιόσα και Αμος Οζ, Θανάση Βαλτινό και Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη, Σεφέρη και Έλιοτ. Κλαίει με την ποίηση. Κι αν έπρεπε να καλέσει συγγραφείς, θα ήταν ο Σεφέρης, ο Έλιοτ, ο Πεντζίκης. Όχι όμως για φαγητό αλλά για ποτό και τσάι.
