Ο Στάθης Καλύβας ομολογεί ότι η λογοτεχνία είναι η πρώτη ύλη για καταλάβει τον κόσμο κι αυτή που του δίνει έμπνευση για τη δική του δουλειά ως πολιτικού επιστήμονα. Ανάμεσα στα βιβλία που συζητάει είναι η «Ορθοκωστά» του Θανάση Βαλτινού, η «Γιορτή του τράγου» του Μάριο Βάργκας Γιόσα, η «Σύντομη θαυμαστή ζωή του Όσκαρ Γουάο» του Τζούνο Ντίαζ, τα «Λιμόνοφ» και «Γιόγκα» του Εμανουέλ Καρέρ, αλλά και βιβλία της Ανί Ερνό, του Μισέλ Ουελμπέκ, του Γκαστόν Λερού, του Εζέν Συ.
Στη διάρκεια της συζήτησης διαπιστώνουμε ότι στις αναφορές του κυριαρχεί η γαλλική λογοτεχνία. Το θέμα είναι βιογραφικό: η επιρροή της Γαλλίδας μητέρας του. Στον ναυτικό πατέρα του οφείλει την εμπειρία του Γεωργίου Βιζυηνού.
