Ποιες ήταν οι πρώτες προσλαμβάνουσες του Κωνσταντίνου Δοξιάδη και ποιες οι σπουδές που ακολούθησε;
Ήδη πριν από το Β’ΠΠ, το 1937, ο Δοξιάδης διορίζεται μηχανικός της Πολεοδομικής Υπηρεσίας της Διοικήσεως Πρωτευούσης, και κατά τη διάρκεια του Β’ΠΠ αναλαμβάνει χρέη Προϊσταμένου της Πολεοδομικής Υπηρεσίας και Προϊσταμένου του Γραφείου Χωροταξικών και Πολεοδομικών Ερευνών και Μελετών – πόσο τον καθορίζουν αυτές οι αρμοδιότητες;
Ο Δοξιάδης έγινε αρχηγός της αντιστασιακής ομάδας «Ήφαιστος» την περίοδο της Κατοχής, εξέδιδε και ένα περιοδικό αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, το «Χωροταξία – Πολεοδομία –Αρχιτεκτονική». Τι άλλα γνωρίζουμε για αυτή την περίοδο της ζωής του;
Περνώντας στην Απελευθέρωση, και στο όραμα της ανοικοδόμησης, στο οποίο πρωτοστάτησε: κατά τη λεγόμενη «ανασυγκρότηση», ο Δοξιάδης αναλαμβάνει Υφυπουργός Ανοικοδόμησης, Γενικός Διευθυντής Ανοικοδομήσεως και Συντονιστής Ανασυγκρότησης, ενώ ενεπλάκη και με τις διεθνείς θέσεις. Τι είχε τότε στο νου του;
Πότε ιδρύεται το γραφείο Δοξιάδη και πώς αναπτύσσεται; Ποια τα σημαντικότερα ή και γνωστότερα έργα του διεθνώς, αλλά κυρίως στην Αθήνα; Και ποια είναι τελικά η παρακαταθήκη του στην πόλη;
Η Μαριάννα Χαριτωνίδου είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και επιστημονική υπεύθυνη του έργου «Το όραμα ανοικοδόμησης του Κωνσταντίνου Α. Δοξιάδη και του Adriano Olivetti στην Ελλάδα και στην Ιταλία: μεταξύ συγκεντρωτικής και μη συγκεντρωτικής πολιτικής». Έχει παρουσιάσει πλήθος εισηγήσεων σε συνέδρια και έχει πραγματοποιήσει πλήθος δημοσιεύσεων. Ανάμεσα σε αυτές: «Αρχιτεκτονική, Φωτογραφία και τα κινούμενα μάτια των αρχιτεκτόνων: Η θέα από το αυτοκίνητο» (Routledge, 2024), «Επανεφεύρεση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα: Από τη συναισθηματική τοπογραφία στην τοπογραφική ευαισθησία» (Routledge, 2024)», «Αρχιτεκτονικά σχέδια ως διερευνητικές συσκευές: Το πεδίο εφαρμογής της αρχιτεκτονικής στον 20ο αιώνα» (Routledge, 2023), «Σχέδιο και εμπειρία της αρχιτεκτονικής: Η εξελισσόμενη σημασία των κατοίκων της πόλης στον 20ο αιώνα» (Transcript Publishing, 2022).
Έχει εργασθεί ως Λέκτορας στο ETH της Ζυρίχης, όπου εκπόνησε τη μεταδιδακτορική έρευνα «The Travelling Architect’s Eye: Photography and Automobile Vision» και επιμελήθηκε την έκθεση «The View from the Car: Autopia as a New Perceptual Regime», στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στην Ανωτάτη Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής Paris-Malaquais, Paris-la-Villette και de Versailles. Είναι διδάκτωρ μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, και στην Architectural Association, και αρχιτέκτων μηχανικός του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει αρχιτεκτονική σε πανεπιστημιακό επίπεδο από τον Δεκέμβριο του 2012.
