«“Μ' αίμα χτισμένο κάθε πέτρα και καημός, κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός”, ο πρώτος στίχος του πασίγνωστου τραγουδιού σε σύνθεση Μίκη Θεοδωράκη και ερμηνεία Γρηγόρη Μπιθικώτση. "Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή, εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί", συνεχίζει ο Τάσος Λειβαδίτης. Αν και γραμμένη στις αρχές τις δεκαετίας του 1960, η Δραπετσώνα αναφέρεται σε όλη σχεδόν την ιστορία της περιοχής, καθώς, όπως έχει πει ο ίδιος ο Θεοδωράκης: "Εκείνη την εποχή, η κυβέρνηση ήθελε να διώξει τους πρόσφυγες απ’ τις παράγκες τους στη Δραπετσώνα, χωρίς να τους δώσει αποζημίωση. Για εκείνους ήταν ένας αγώνας επιβίωσης, ένας αγώνας ζωής ή θανάτου, καθώς πήγαιναν οι μπουλντόζες και τους ξήλωναν τα σπίτια".
Mια μέρα, πηγαίνοντας με το αυτοκίνητο προς την Columbia, μου ήρθε ξαφνικά η έμπνευση για τη Δραπετσώνα» σημειώνει η Αγιάτη Μπενάρδου στον πρόλογό της γι αυτό το podcast που είναι αφιερωμένο σε αυτή την παραγνωρισμένη περιοχή του Πειραιά.
H φωτογραφία του εξωφύλλου «Κοκκινιά, Ταμπούρια, Δραπετσώνα, 17 Οκτωβρίου 1954» ανήκει στο Αρχείο Κώστα Μεγαλοκονόμου και αποτελεί ευγενική παραχώρηση Μουσείου Μπενάκη / Φωτογραφικά Αρχεία.
