Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος για ζητήματα χιούμορ και «πληγωτικών αστείων» ο stand-up κωμικός Δημήτρης Δημόπουλος εξηγεί τι τον έκανε να απαλείψει από κείμενο παράστασής του ένα αστείο που ναι μεν έκανε το κοινό να γελά, ωστόσο, ήταν σεξιστικό και πληγωτικό.
Ο ίδιος αναλύει –πάντα με χιούμορ και καλοπροαίρετη διάθεση– τη μακρά διαδρομή που απαιτείται πια για να γραφτεί ένα κείμενο, το οποίο καλείται να μας ψυχαγωγήσει, να μας κάνει να γελάσουμε, όμως δεν στηρίζεται σε ύβρεις, σεξιστικά, ρατσιστικά ή χονδροφοβικά αστεία.
Άραγε είναι πάντα στο χέρι του δημιουργού; Παίζει ρόλο και το κοινό στο οποίο απευθύνεται ή είναι μια πολύ πιο σύνθετη διεργασία που απαιτεί κόπο, αναστοχασμό, συμπεριληπτικότητα, ώστε να γελάμε όλοι με το ίδιο αστείο, χωρίς να πληγώνεται κανείς;
