Πόσο τυχαία είναι η απόφαση να γυριστεί στις μέρες μας μια σειρά για τη ζωή και το έργο του Αγίου Παϊσίου; Γιατί η εποχή μας κυοφορεί την ανάγκη κινηματογραφικών και τηλεοπτικών σειρών που βασίζονται σε πρόσωπα της εκκλησίας και της χριστιανικής πίστης;
Η τηλεοπτική σειρά που ασχολείται με την εμβληματική φυσιογνωμία του μοναχισμού, του οποίου η φήμη τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει αξιοσημείωτες διαστάσεις λόγω μιας σειράς προφητειών που του έχουν αποδοθεί και έχουν γίνει δημόσιο κτήμα μέσα από ευτελή αναγνώσματα μαζικής κατανάλωσης, σημειώνει υψηλή τηλεθέαση.
H σειρά «Άγιος Παΐσιος, από τα Φάρασα στον Ουρανό» προβάλλεται από το Mega και είναι μια παραγωγή του Ινστιτούτου Μάξιμος Γραικός. Την υπογράφουν ο σεναριογράφος Γιώργος Τσιάκκας και ο σκηνοθέτης Στάμος Τσάμης, ενώ τους κεντρικούς ρόλους ερμηνεύουν σημαντικοί ηθοποιοί.
Ο Άγιος Παΐσιος, κατά κόσμο Αρσένιος Εζνεπίδης, γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Η πολυμελής οικογένεια του, μαζί με το υπόλοιπο χωριό και τον ιερέα της ενορίας Αρσένιο, που του έδωσε το όνομά του κι αργότερα ανακηρύχτηκε Άγιος, αναγκάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1924 να εγκαταλείψει τον τόπο της λόγω της ανταλλαγής πληθυσμών και να έρθει στην Ελλάδα.
Αφού για ένα διάστημα διέμειναν σε προσφυγικό καταυλισμό στον Πειραιά, αργότερα μετέβησαν στην Κέρκυρα όπου τους εγκατέστησαν προσωρινά για ενάμιση χρόνο στο Κάστρο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Ηγουμενίτσα για να καταλήξουν στην Κόνιτσα. Εκεί, ο μικρός Αρσένιος πήγε δημοτικό σχολείο, ωστόσο έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στους βίους αγίων.
Η τηλεοπτική σειρά ακολουθεί την πορεία της οικογένειας Εζνεπίδη –ο αρχηγός της οποίας Πρόδρομος ήταν στα Φάρασα πρόεδρος του χωριού– στον ξεριζωμό και στην προσφυγιά μέχρι την εγκατάστασή της στην Κόνιτσα όπου και μεγαλώνει ο μικρός Αρσένιος σε ένα περιβάλλον διαποτισμένο από τη χριστιανική πίστη.
Ποια ανάγκη εξυπηρετεί σήμερα η δραματοποίηση της ζωής ενός ανθρώπου που η εκκλησία ανακήρυξε Άγιο μόλις το 2015; Μήπως επειδή είκοσι ένα χρόνια μετά τον θάνατο του, ο λόγος του έχει αποκτήσει δημοφιλία περισσότερο για παραφιλολογικούς και μεταφυσικούς λόγους παρά για μια προσδοκώμενη στοχαστική εμβάθυνση;
