Πάνω από 3.000 βρέφη και παιδιά στάλθηκαν για υιοθεσία στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την δεκαετία του 1950 και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960. Η πλειοψηφία τους ήταν ορφανά, εξώγαμα, έκθετα και εγκαταλελειμμένα.
Το «κίνημα» των υιοθεσιών είχε πολιτικά, ανθρωπιστικά και οικονομικά χαρακτηριστικά. Κάποια στιγμή η οικονομική πλευρά έγινε πιο σημαντική από τις άλλες έτσι ώστε το «κίνημα» να παίρνει διαστάσεις κανονικού εμπορίου παιδιών.
Οι βασικοί πρωταγωνιστές στις υιοθεσίες ήταν Ελληνες και Ελληνοαμερικανοί δικηγόροι αλλά και τα ιδρύματα «τροφοδοσίας», κυρίως τα Βρεφοκομεία Πατρών και Αθηνών και το ίδρυμα Άγιος Στυλιανός της Θεσσαλονίκης. Ο Άγιος Στυλιανός συνδέθηκε με μεγάλο σκάνδαλο εμπορίας, που ξέσπασε το 1962 και άλλαξε την κατεύθυνση των υιοθεσιών: όχι πια προς την Αμερική αλλά προς την Ευρώπη, ιδιαίτερα την Ολλανδία.
Αυτό το άγνωστο κεφάλαιο της μεταπολεμικής ιστορίας φέρνει για πρώτη φορά στο φως η Γκόντα φαν Στιν, η κάτοχος της έδρας Κοραή στο King's College του Λονδίνου, με το βιβλίο της «Ζητούνται παιδιά από την Ελλάδα: Υιοθεσίες στην Αμερική του Ψυχρού Πολέμου».
