Ότανδιαβάζω βιβλία, νιώθω ένα είδος πληρότητας,που δεν βρίσκω αλλού. Τοσέρφινγκ με εξουθενώνει - είναι σανγλυκό κόλλημα· το σινεμά με βάζει σεδιάθεση «ηρωική» (θέλω να πιω, να βγω,να ταξιδέψω)· το βιβλίο με κατεβάζειστο βελούδινο υπόγειο του εαυτού μου.Συνέρχομαι. Βλέπω καθαρότερα. Αισθάνομαιπλήρης.
Ίσωςοφείλεται στην κοινή πεποίθησηότι το διάβασμα είναι χρήσιμο. Ότι δενχάνω ασκόπως τον καιρό μου. Ίσως όμωςείναι όντως μια λειτουργία που καθαρίζειτα σκουπίδια της εμπειρίας, αποκαθιστάτην ιεραρχία των αξιών, αποκαθιστά τησυνομιλία με αυτό που λέμε «εσωτερικήζωή» - είναι ένα στοχαστικό defragmentation τουσκληρού μας δίσκου.
Ειδικάαυτόν το μήνα, τον στυγνό καιάδειο, το διάβασμα μ' έναν καφέ, είναιό,τι πρέπει. Το λιοντάρι του χειμώναγίνεται γατάκι στα πόδια σου καιγουργουρίζει.
Όσοκι αν με κουράζει, διαβάζωάπειρα σεντόνια online. Πάντοτε όμωςαποσπασματικά. Κυρίως ειδήσεις, σχόλιακαι σχεδόν ποτέ λογοτεχνία. Μου κάνειλοιπόν εντύπωση αυτό που γράφει τοτελευταίο «Time», ότι το 80% των Ιαπώνωναναγνωστών κατεβάζουν τα βιβλία τουςστο κινητό και τα διαβάζουν στο μετρόή στο δρόμο. Το είχα πρωτοδεί γραμμένοστο πρώτο τεύχος του «Monocle» και το είχαθεωρήσει υπερβολή.
Οκ. Ψυχογιός, στη σελ. 36, προσθέτειότι στην Ευρώπη τη σχετική τεχνολογίαέχει ολοκληρώσει η Vodafone και δεν αποκλείεταισε λίγα χρόνια να κατεβάζουμε στο κινητότον νέο Χάρι Πότερ (ή πέθανε αυτός;). Ήδη,το Kindle της Amazon πάει σφαίρα και η Google έχειψηφιοποιήσει 7 εκατομμύρια βιβλία -στοχεύοντας να τα ψηφιοποιήσει όλα στομέλλον.
Όμωςτο βιβλίο, ως χάρτινο φετίχκαι ως προϊόν στοχασμού που απαιτείανάλογη προσήλωση, αποκλείεται ναξεπεραστεί. Είναι σαφώς βολικό νακατεβάζεις ένα κοφτό, σπιντάτο καισπαστό διηγηματάκι στο κινητό σου, έναλογοτεχνικό σίριαλ (όπως κάνανε παλιάοι εφημερίδες), ή κάτι του συρμού.Διαβάζεται εύκολα στο τρένο, ή εκεί πουπεριμένεις ένα ραντεβού -ιδίως τώρα, μετις μεγάλες οθόνη του i-phone. Αλλά Τολστόικαι Σελίν; Έλιοτ και Σιοράν; No way!
Θααλλάξει εντελώς το τοπίο τουβιβλίου τις επόμενες δεκαετίες. Θαεξαφανιστούν οι μικροί βιβλιοπώλες καιοι εκδότες θα δουν μεγάλο μέρος τωνσυγγραφέων τους να «αυτονομούνται» καινα διαθέτουν μόνοι τους τα έργα τουςμέσω Ίντερνετ - είτε στο στυλ «ό,τιπροαιρείσθε» των Radiohead, είτε τελείωςδωρεάν. Κατά το «Time», αυτό συμβαίνει ήδησε αξιοσημείωτο βαθμό.
Ενδέχεταινα δούμε φαινόμενα ανάλογαμε την κατάρρευση των δισκογραφικών ήτο ανελέητο παράνομο κατέβασμα τωνμπλοκμπάστερ. Θα σχηματιστεί μια πυραμίδααναγνωστών, που η βάση της θα χρησιμοποιείτην εύκολη, φτηνή τεχνολογία για νακαταναλώσει ή να ανταλλάξει τη μαζικήλογοτεχνία και τα μπεστ-σέλερ - στοκινητό της ή στο κομπιούτερ της.
Όσοανεβαίνουμε στην πυραμίδα, θασυναντάμε λιγότερους αλλά πιο στοχαστικούςαναγνώστες, που θα διατίθενται ναπληρώσουν κάτι παραπάνω για το βίτσιοτους - δηλαδή το κόστος του χαρτιού, τουςεπιμελητές, την καλαισθησία της έκδοσης,τη σπανιότητα του τίτλου. Βέβαια, στοτέλος φοβάμαι ότι κανείς δεν θα γλιτώνειαπό τους πειρατές. Τα ψηφία είναι ομαζικός φόνος του παραδοσιακού εμπορίου.Και βιάζεται να ξεμπερδεύει με τουςπαλιούς, διότι θέλει να στήσει τις δικέςτου μπίζνες.
Ξέφυγαόμως. Ήθελα απλώς να πω γιατην απαράλλακτη επίδραση των βιβλίων,μες στα χρόνια. Η νέα τεχνολογία δενέχει αφαιρέσει τίποτα απ' τη μαγείατους - την αναντικατάστατη επίδραση πουέχουν πάνω μας σαν ευεργεσία. Λίγεςσελίδες φτάνουν κι είμαι άλλος άνθρωπος.Είμαι ο άνθρωπός μου! Έχω διαβάσει καιστο Ίντερνετ Έλιοτ - όμως σαν να 'χεπάνω του μια γαλακτερή μεμβράνη!
Ησυνέχεια του θέματος στησελίδα 36.
σχόλια