«To ιδιωτικό απόρρητο πέθανε». Πόσο σύµφωνο σε βρίσκει η διακήρυξη του Zuckerberg για τη νέα εποχή της online κοινωνικής δικτύωσης;
Iσχύει εν μέρει: οι τοίχοι των σπιτιών έχουν γίνει πιο διάφανοι, οπότε ας δουν όλοι ότι αφήνω το κρεβάτι μου ξέστρωτο. Ας με δουν και γυμνό – σιγά το θέαμα. Ωστόσο, τα αληθινά μου μυστικά, τα όντως απόρρητα και εσωτερικά, παραμένουν απόρρητα ακόμα και στην εξομολογητική αλάνα του Facebook. Τα social media απενοχοποίησαν το φαίνεσθαι μέσα από την εκκωφαντική του φωταγώγηση, αλλά επ' ουδενί δεν κατάργησαν το κομμάτι του ιδιωτικού απορρήτου που έχει σημασία: όσα νιώθουμε, φοβόμαστε ή επιθυμούμε. Αντιθέτως, τώρα όλοι υποκρίνονται περισσότερο και με πιο εφευρετικούς τρόπους.
Θεωρείς ότι το Facebook αλλάζει τις ζωές μας;
Ούτε όλες οι φιλίες διαμορφώνονται στον κυβερνοχώρο ούτε το δικαίωμα της ιδιωτικότητας είναι νεκρό – για πλείστους, είναι ζωντανότατο. Μπορεί να γνωρίζεις κόσμο και να κάνεις chat με τις ώρες, αλλά η αληθινή φιλία γεννιέται όταν αρχίζεις να έχεις εμπειρίες ζωής με τον άλλον· όταν περάσεις από την επικοινωνία στα γεγονότα, από το φλερτ στην εξάρτηση του έρωτα. Το Facebook αλλάζει τις πόζες μας, τους κοσμικούς τρόπους μας, το lifestyle μας, αλλά δεν αλλάζει τη ζωή μας· κι ακόμα περισσότερο, δεν αλλάζει τις ριζικές ανάγκες της ύπαρξής μας. Πάντα θα θέλουμε έρωτα, χρήμα, κρασί και τριαντάφυλλα...
Έχουµε φτάσει σε µια εποχή που τα αισθήµατα κυκλοφορούν όπως κυκλοφορεί το χρήµα και ο συναισθηµατικός µας κόσµος είναι κεντηµένος από µικρά µηνύµατα βαλµένα σε ένα διαφηµιστικό περιβάλλον. Ωστόσο, επειδή οι ιδέες ακόµα κυκλοφορούν µόνες τους, ποια αναγέννηση φαντάζεσαι ότι µπορεί να αλλάξει την πορεία του καλωδιωµένου ανθρώπινου είδους;
Πάντα οι ποιητές ήταν λιγότεροι από τους μεροκαματιάρηδες και οι κτηνάρες περισσότεροι από τους σοβαρούς ανθρώπους. Δεν νομίζω ότι το Ίντερνετ διασάλευσε την αναλογία.
Σήµερα που το Ίντερνετ έχει εισβάλει τόσο πολύ στη ζωή µας, τι είναι εκείνο που θαυµάζεις περισσότερο στον κυβερνοχώρο αλλά και τι νοσταλγείς περισσότερο από την προ του Ίντερνετ εποχή;
Μου αρέσει αυτό για το οποίο το κατακρίνουν: η άβυσσος της πληροφορίας του. Οι άπειρες στρώσεις από δεδομένα –χυδαία και υψηλά– φύρδην μίγδην. Και δεν νοσταλγώ τίποτε από την προ Ίντερνετ εποχή: ούτε το τυρί που πήζαμε στη στρούγκα, ούτε το ότι περίμενα τρεις μήνες να μου έρθει ένα βιβλίο από την Αγγλία, ούτε το ότι για να βρω να μοιραστώ τα ενδιαφέροντά μου με κάποιον έπρεπε να βγω στις ρούγες με ξέπλεκα μαλλιά (τρόπος του λέγειν· πάντα φορούσα περούκες).
Πιστεύεις ότι µπορεί να υπάρξει ισορροπία ώστε να παραµείνει κάποιος highly connected στην πραγµατική, αλλά ταυτόχρονα και στην απρόσωπη επικοινωνία του µέσω υπολογιστή;
Ναι.
Ως αυστηρός κριτής των παραδοσιακών µέσων, πιστεύεις ότι η τηλεόραση και ο Τύπος είναι πλέον περιττά;
Εκτιμώ τα παραδοσιακά μέσα όσο δεν φαντάζεσαι και πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό το Ίντερνετ είναι τόσο δυνατό χάρη στην τηλεόραση και στον Τύπο, τα οποία ενσωμάτωσε. Τι θα ήταν το YouΤube χωρίς την «τηλεόραση» και τι θα λαφυραγωγούσανε τα μπλογκ, αν δεν υπήρχαν οι «New York Times» και η «Guardian»; Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η πλατφόρμα. Μέσω του Ίντερνετ, ο Τύπος εξακολουθεί να είναι το άλφα και το ωμέγα της υπολογίσιμης δημοσιογραφίας και η τηλεόραση το απόλυτο μέσο συλλογικών ονείρων.
www.facebook.com/stathis.tsagar
σχόλια