Χρόνια τώρα πάω στη Θεσσαλονίκη από την κεντρική οδό. Τη συνήθισα. Αν και στο παρελθόν λίγο χαζά προέβαλλα πάνω της τη μυθολογία των μεγάλων δρόμων της Αμερικής (από τα Σταφύλια της Οργής στο Δρόμο του Κέρουακ και από το Παρίσι-Τέξας στον Απντάικ και το Two-Lane Backtop), γρήγορα συνήλθα και τον ταξίδευα με τη συνήθη νάρκωση του ανθρώπου που κάνει αγγαρεία.
Αλλά οι δυσκολίες πάντα μας εμπνέουν. Έτσι, παίρνοντας την παράκαμψη που παίρνουν όλοι από τα Τέμπη, είπα να τη γλεντήσω κάπως. Στρίβοντας από το αργό κομβόι που σκαρφάλωνε σημειωτόν τον καρόδρομο, μπήκα σε ένα αγροτικό μονοπάτι που οδηγούσε στο ποτάμι. Ποτέ δεν είχα κάτσει στην όχθη του.
Ήμουν μόνος. Και το θέαμα που αντίκρισα μοναδικό. Σταροχώραφα που στον κυματισμό του αέρα αντανακλούσαν ένα μεταλλικό χρυσό φως. Απιδιές και θεόρατα πλατάνια. Κλήματα και παπαρούνες. Ένας κήπος κλειστός, μυστικός κι αθέατος, στο πλάι της κεντρικής λεωφόρου! Περπάτησα μέσα από τα χωράφια να βρω το νερό: μια πυκνή συστάδα από παλιές λεύκες με χνουδωτά άσπρα φύλλα έγερναν πάνω από ένα τσίγκινο κανό που είχε μισοθαφτεί στη λάσπη. Άκουσα μόνο τον ελαφρό αέρα και το νερό που κυλά. Η στιγμή είχε την τελειότητα που περιγράφει ο Ίβυκος σε αυτό το ποίημα που μ' αρέσει όσο λίγα:
Την άνοιξη οι κυδωνιές ανθίζουν
ποτισμένες από τα κελαρυστά ποτάμια,
εκεί που βρίσκεται ο απαραβίαστος
κήπος των παρθένων,
και τ' άνθη της κληματαριάς
σκάνε και μεγαλώνουν κάτω απ' τα σκιερά
κλωνάρια του κλήματος.
Για μένα όμως δεν υπάρχει εποχή
που να κοιμάται ο έρωτας.
Αλλά, σαν τον βορηά από την Θράκη
μες στις φλόγες της αστραπής,
έρχεται σταλμένος απ' την Κυπρίδα με ορμή,
μαύρος κι αδιάντροπος,
με μια τρέλα ικανή να κάψει τα πάντα,
και συγκλονίζει με δύναμη την καρδιά μου
από τα βάθη της.
Πέρασα μισή ώρα ευτυχίας ξαπλωμένος στα χόρτα της όχθης. Εκ των υστέρων σκέφτηκα ότι οι πίσω δρόμοι σε οδηγούν σχεδόν πάντα σε ένα θαύμα. Ειδικά τώρα που έχουμε την αίσθηση ότι όλα τα έχουμε δει και στην κεντρική λεωφόρο συνωστίζεται σχεδόν ολόκληρο το έθνος, με πολύ άγχος και πολλή λαχτάρα.
Για τα 200 φύλλα της LifO τράβηξα αυτές τις φωτογραφίες με το κινητό μου.
Αθήνα, σ' ευχαριστούμε!
σχόλια