Λυπάμαι που το επαναλαμβάνω, αλλά όλη η αγριάδα και τα σπασμένα πεζοδρόμια και τα δακρυσμένα μάτια εναντίον του διεφθαρμένου κράτους μού φαίνονται τζάμπα και βερεσέ, όσο δεν φυλακίζονται οι πρωταίτιοι του πλιάτσικου. Ένας φίλος από την Αργεντινή που ξεχειμωνιάζει στην Κύπρο μού έλεγε τις προάλλες ότι του φαίνεται εξωφρενικό πώς το παρακάμπτουν αυτό έτσι ελαφρά οι Έλληνες: «Στην Αργεντινή οι υπεύθυνοι βρίσκονται στη φυλακή και κάθε λίγο και λιγάκι η τηλεόραση δείχνει σκηνές από τη ζωή τους εκεί μέσα, τις γυναίκες τους στο επισκεπτήριο κ.λπ. Εδώ είναι σαν την κλοπή να την έκανε ένα playmobil, όχι συγκεκριμένα, διαβόητα πρόσωπα, με συγκεκριμένο lifestyle και συγκεκριμένη διεύθυνση».
Τα ίδια ισχύουν στην Αίγυπτο: δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί και επιχειρηματίες που έχουν μπει στη φυλακή - για διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, απάτες και πολιτικά εγκλήματα.
Καθώς η μάχη των «Αγανακτισμένων» φτάνει στην κορύφωσή της, το αίτημα της απόδοσης δικαιοσύνης εναντίον συγκεκριμένων αφρόνων που οδήγησαν τη χώρα στο τελευταίο σκαλί του πλανήτη υπάρχει περισσότερο από ποτέ.
Ποιοι; Πώς; Πόσα; Πού;
Πρέπει να πέσει φως στη Μεγάλη Ληστεία.
YΓ.: Εν τω μεταξύ, προχθές καταδικάστηκαν τρεις δημοσιογράφοι που είχαν γράψει ότι ο Θοδωρής Ρουσόπουλος έγινε πλούσιος μέσα από την πολιτική.
σχόλια