Μετάτο τεύχος του SummerLifO,παραδοσιακά, ένα αόρατο καμπανάκιχτυπάει στα γραφεία μας προαναγγέλλονταςτο τέλος της σεζόν. Όλοι σαν να υπνοβατούνλιγάκι. Και να περιμένουν το μεγάλοζεστό κύμα του Αυγούστου να τους πάρεικαι να τους σηκώσει. Κάτι χαλαρό σταμέλη, κάτι ασύνδετο στα κείμενα. Μεγάλεςπαύσεις, αδικαιολόγητες...
Ητελευταία παράσταση που είδα ήταν ο Άμλετ της Σαουμπίνε. Το άνισο καιανταριασμένο πορτρέτο του πιο σημαντικούπρίγκιπα της παγκόσμιας δραματουργίας- αυτού του ευγενικού πνεύματος πουαηδίασε από την ανθρώπινη κατάσταση(από τον τρόπο που βλέπει τους ανθρώπουςνα κυβερνιούνται από τις ορμές τους),φτάνοντας στην αντίθετη άκρη, την άκρητης γελοιότητας, του αυτοοικτιρμού καιτου θανάτου. Σωστά προσπάθησε ο Όστερμαϊερνα δέσει το παλιό spleenμε τη μοντέρνα απάθεια -τον αστικόμηδενισμό της γενιάς του ίντερνετ- αλλάνομίζω συχνά έπεφτε σε ξέρες καιχονδροειδείς γραφικότητες. Ήταν όμωςτίμια προσπάθεια.
Είδααρκετές παραστάσεις φέτος μετά τηνάρνηση που παθαίνει κανείς μετά από μιακουλτουριάρικη νεότητα και την ελαφράναυτία που τον πιάνει όταν συναντάεπιληπτικά τον ίδιο σκληρό πυρήνα«φιλότεχνων» στις παρδαλές συνάξειςτου Λεκανοπεδίου. Αργά ή γρήγορα νιώθεισαν το ιδρυματοποιημένο κοινό τουΔελφινάριου και προσπαθεί να ξεκόψειγια λίγο φρέσκο αέρα. Μάταιες επαναστάσεις...Από μιαν άποψη είναι θαυμάσιο να βλέπειςΓούστεργκρουπ και Σάουμπινε πίσω απ'τη μάντρα όπου ο Κουρής εκδίδει την«Αυριανή» - αν είναι μια φορά μάταιηη αγελαία περιφορά στα «καλλιτεχνικάδρώμενα» (να και μια έκφραση τηςνεοελληνικής που μοιάζει με λουμπάγκο), είναι εκατό φορές πιο μάταιος οεστετισμός και η σνομπαρία. Μηνξεχνιόμαστε, ο Μπίθουλας είναι λίγο πιοκατω.
Πηγαίνωλοιπόν συχνά στην Πειραιώς. Κι απολαμβάνωσπουδαίες και λιγότερο σπουδαίεςπαραστάσεις. Μετά οι μικρές τελετουργίες-η παράκαμψη στην αλάνα για να βγούμεανάποδα στο δρόμο, τα σκυλιά που γαβγίζουν,δυο ψησταριές, πολλά τροχαία , αχνόφεγγάρι στον ουρανό της φωτορύπανσης(αλλά μου αρέσει), κρασί στην ταβέρνατου Μόσχου, και μετά στα μπαρ μια επίσηςασπόνδυλη συζήτηση που σέρνεται γιακάτι ασήμαντο που η ζαλάδα το κάνει ναφαίνεται θεμελιώδες. Και από μακριά τοίνδαλμα του καλοκαιριού, νησιά,ημερομηνίες, κρατήσεις...
Όπωςπερίπου τώρα στο γραφείο. Κλείνουμεμαζί δυο τεύχη (κυκλοφορεί μεθαύριο καιη αγγλική LifOforVisitors)και έχω την εντύπωση ότι πίσω από τηνπόρτα του μπάνιου είναι οι Μάντρες τηςΑνάφης, με τον ανεμόδαρτο DJκαι τους Tuxedomoonπάντα και ξανά.
Όλαθα γίνουν. Και όλα θα ξεγίνουν. Υπομονήμόνο.Thereadiness is all.
σχόλια