Μου πήρε έξι κύκλους για να εκτιμήσω και το «Girls» και τη δημιουργό του, την αμφιλεγόμενη Lena Dunham. Στο επεισόδιο που μόλις προβλήθηκε, η Dunham εκθέτει με τρόπο αριστοτεχνικό όσα της προσάπτουν για τον ψευδοφεμινισμό της εποχής μας. Το φινάλε του επεισοδίου σε πείθει για το μέγεθος της δημιουργού και για τις προθέσεις της. Υπέροχο!
Μιχάλης Μιχαήλ
O Sjon είναι μέλος μιας παρέας underground καλλιτεχνών και μουσικών της Ισλανδίας που γέννησαν τους Sugarcubes, το συγκρότημα στο οποίο τραγουδούσε η Björk το δεύτερο μισό των '80s. Όλοι μαζί σημάδεψαν την αισθητική της σύγχρονης Ισλανδίας, ένα μείγμα μοντερνιστικών πειραματισμών και της ανάλαφρης πλευράς της παράδοσης που περιέχει ξωτικά, το τραγούδι της φάλαινας και παιδικά κουτιά με χρυσόμυγες. Ο Sjon είναι συγγραφέας και το νέο του βιβλίο είναι απολαυστικό: η ιστορία ενός 16χρονου παιδιού που κάνει σεξ με κυρίους επί πληρωμή σε μια κοινωνία συντηρητική, όπου η ομοφυλοφιλία είναι πέρα από τα όρια της λογικής. Στο Ρέικιαβικ του 1918, με την ισπανική γρίπη να θερίζει και το νεοφερμένο σινεμά να είναι ο μόνος τρόπος διαφυγής του καταπιεσμένου πιτσιρικά, έστω και προσωρινά. Ο φανταστικός κόσμος που δημιουργεί αναπληρώνει την πραγματικότητα που τον απορρίπτει βάναυσα και χωρίς έλεος. Έχει τίτλο Moonshine και υπότιτλο The boy that never was...
M. Hulot
Μου άρεσε αυτό που έγραψε ο Στρατής Μπουρνάζος στο Facebook με αφορμή την απόφαση της οικογένειας του Κούνδουρου να μη δεχτεί να γίνει η κηδεία δημοσία δαπάνη: «Ανέλαβαν τα έξοδα, για να μην επιβαρυνθεί το δημόσιο ταμείο αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Προφανώς, το δημόσιο ταμείο δεν "σώθηκε" από αυτήν τη χειρονομία. Ωστόσο, αυτή η απόφαση σώζει πολλά: ένα ήθος που σπανίζει στον δημόσιο βίο, ένα ήθος αριστερής αρχοντιάς (χρησιμοποιώ και τις δύο λέξεις μαζί, γιατί νομίζω ότι αυτό ήταν ο Κούνδουρος οικογενειακά: αρχοντάνθρωπος και αριστερός). Και νομίζω ακόμα ότι πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι, μαθαίνοντάς το, χαμογέλασαν, καθώς αισθάνθηκαν μια ζεστασιά, ένα νοιάξιμο. Όχι επειδή η απόφαση αυτή επηρέασε την τύχη τους στο ελάχιστο, αλλά επειδή είναι μια κίνηση με μεγάλο συμβολισμό, τόσο μεγάλο, που παύει να είναι συμβολική και γίνεται πράξη: άγγιγμα και συμπαράσταση».
Άρης Δημοκίδης
Το φιάσκο στο φινάλε των φετινών Όσκαρ άφησε εμβρόντητους όλους όσοι παρακολουθούσαμε ζωντανά εκείνη την ώρα την τελετή. Η αντίδραση του Τζόρνταν Χόροβιτς, του παραγωγού του La La Land που έβγαλε το φίδι από την τρύπα, βγήκε μπροστά και παρέδωσε το βραβείο που κρατούσε, τη στιγμή που όλοι τρέκλιζαν και κανείς δεν αναλάμβανε την πρωτοβουλία να μιλήσει στο μικρόφωνο για το επικό λάθος, είναι μάλλον η πιο αξιομνημόνευτη στιγμή του θεσμού εδώ και πολλά χρόνια.
Αλέξανδρος Διακοσάββας
Η ανακάλυψη επτά νέων εξωπλανητών παρόμοιων με τη Γη στον σχετικά γειτονικό αστερισμό του Υδροχόου, του οποίου την εποχή ήδη διανύουμε κατά τους μυστικιστές, ίσως επιβεβαιώσει κάτι που μοιάζει οντολογικά αναπόφευκτο, αν όχι αυτονόητο, ότι δηλαδή η ζωή στο Σύμπαν δεν είναι η εξαίρεση. Μένει να αποδείξει ότι, εν τέλει, αξίζει τον τόσο κοσμικό κόπο για τη δημιουργία της, τουλάχιστον στο μόνο μέρος όπου γνωρίζουμε ως τώρα με βεβαιότητα ότι ευδοκιμεί.
Θοδωρής Αντωνόπουλος
Οι φωνές, τα ουρλιαχτά, το στριμωξίδι και η ένταση στις ουρές που δημιουργήθηκαν την Καθαρά Δευτέρα έξω από το Πολιτιστικό Κέντρο της Τούμπας από πολίτες που περίμεναν για να πάρουν ένα πιάτο φασολάδα. Τα τελευταία χρόνια όλο και πληθαίνουν παρόμοιες εικόνες, οι οποίες πρέπει να προβληματίσουν τους κυβερνώντες, για να μην ακούγεται ως βλακώδες αστείο το πανηγύρι για το τέλος της λιτότητας.
Γιάννης Πανταζόπουλος
Ένα τριήμερο Αποκριάς το οποίο συνειδητά απείχε από κάθε καρναβαλική διάθεση και διασκέδαση αποδείχτηκε πολύ ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό με τον τρόπο του. Μια όμορφη εκδρομή, ένα καινούργιο μωρό, μια επεισοδιακή απονομή Όσκαρ, ένα χαρούμενο, αν και πρωινό, κυριακάτικο ξύπνημα κι ένα καταπληκτικό κριθαρώτο με γαρίδες από τον καλύτερο σεφ, που ισοφάρισε την έλλειψη ύπνου. Και του χρόνου!
Μαρία Δρουκοπούλου
Τα τελευταία βράδια παρακολουθώ μια ολόφρεσκη σειρά ντοκιμαντέρ για το design στο Netflix. Ονομάζεται «Abstract, The art of design» και μέσα απ' αυτήν παρουσιάζονται διάφοροι τομείς: από αρχιτεκτονική, γραφιστική και illustration μέχρι design αθλητικών παπουτσιών και αυτοκινήτων. Οκτώ επεισόδια για οκτώ ξεχωριστές περιπτώσεις ανθρώπων. Ένας από αυτούς είναι και ο ελληνικής καταγωγής φωτογράφος Πλάτων Αντωνίου, ο αποκαλούμενος και «βασιλιάς των πορτρέτων». Ακόμη δεν έχω δει το δικό του επεισόδιο, αλλά όσα έχω παρακολουθήσει μέχρι τώρα είναι σκέτη έμπνευση. Εγγύηση αποτελεί το ότι ο δημιουργός τους είναι ο Scott Dadish, που είναι και ο διευθυντής του περιοδικού «Wired».
Μερόπη Κοκκίνη
Έχω σταματήσει να παρακολουθώ εδώ και χρόνια τα Όσκαρ. Είναι μια βαρετή τελετή και βεβιασμένα προσπαθεί να έχει λάμψη. Μου τη σπάει και η ματαιοδοξία του πράγματος και τα τόσα πλαστικά χαμόγελα. Χάρηκα φέτος με το Moonlight, αλλά δεν κάνει ένα βραβείο σπουδαία μια ταινία. Φέτος εκπληρώθηκε και μια κρυφή, σατανική μου επιθυμία. Πάντοτε αναρωτιόμουν τι θα συνέβαινε αν μπέρδευαν τους φακέλους σε μια τόσο τέλεια και στον πόντο οργανωμένη τελετή. Τώρα, πλέον, ξέρουμε. Μεταξύ μας, ο κατά τα άλλα συμπαθής Μπίτι δεν σας φάνηκε λίγο ξεμωραμένος;
Μαρία Παππά
(Μου 'κανε εντύπωση που) επιτέλους κάποιος βρέθηκε να συνδυάσει τη θεολογία με την κωμωδία, τους ύμνους και την παλιά μουσική με το stand up comedy. Ο stand up comedian (και λιμπρετίστας) Δημήτρης Δημόπουλος, μαζί με τον Δημήτρη Κούντουρα στη μουσική διεύθυνση, φέρνουν στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΚΠΙΣΝ) τη stand up... λειτουργία Διά Χριστόν Σαλοί. Εν ολίγοις, όργανα εποχής –μάλλον 15ου, 16ου αιώνα, δεν λένε πολλά από το ΚΠΙΣΝ–, μπαλαφαρτζίδικες καταστάσεις για μια stand up λειτουργία που πρακτικά θα εγκαινιάσει έναν νέο ναό τέχνης. Και θα γελάσουμε και θα ψιλο-κατανυχθούμε!
Χριστίνα Γαλανοπούλου
Ο δηλητηριώδης σχολιασμός για το πλουσιόπαιδο με την Πόρσε και οι πολεμικές πάνω στο δυστύχημα. Οι εικόνες φτώχειας και εγκατάλειψης σε ορισμένα μέρη της συνοικιακής Θεσσαλονίκης. Πολλαπλασιάζονται. Οι παλικαρισμοί Καμμένου και οι απειλές του Μπαχτσελί και των άλλων επαγγελματιών του τουρκικού εθνικισμού. Το αριστουργηματικό διήγημα Η Καφετερία στο βιβλίο του Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ, Ένας φίλος του Κάφκα και άλλες ιστορίες. Μια βόλτα με την κόρη μου στο Σέιχ Σου, όπου μισοκοιμήθηκα κάτω απ' το πεύκο.
Νικόλας Σεβαστάκης
Καταπληκτική εντύπωση μου έκανε ο μέγιστος πολυντράμερ Jim White παρέα με τον υπέροχο Γιώργο Ξυλούρη, σε μια εκστατική και εκστασιασμένη εμφάνιση. Τρεις ώρες έπαιζαν απνευστί και με πνοή μεγάλη, στο Ίλιον, ακάματοι, τίγκα στην έμπνευση. Παίκτες/ρέκτες αμφότεροι. Αυτά συμβαίνουν και μας απογειώνουν, έστω για λίγο, έστω για λίγους.
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Η ευκολία με την οποία σπεύδουμε πάντα να κρίνουμε, να καταγγείλουμε ή να καταδικάσουμε κάτι στα social media. Η λύσσα μας να υποκαταστήσουμε τη Δικαιοσύνη ή να λειτουργήσουμε ως αυτόκλητοι υπερασπιστές της ηθικής. Ξεχνάμε, όμως, πως όσα γράφουμε μένουν και πληγώνουν, γιατί δεν αφορούν άψυχα ρομπότ αλλά ανθρώπους που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, ανθρώπους που αγάπησαν και αγαπήθηκαν, ανθρώπους που αγωνίζονται, ανθρώπους που κάνουν λάθη και ενίοτε το πληρώνουν ακριβά. Λάθη σαν κι αυτά που κάνουμε κι εμείς.
Βασίλης Καψάσκης
Η συνταγή του Gâteau de Crêpes έχει 6 βήματα. Το πρώτο βήμα σε βάζει ν' αρχίσεις να μαγειρεύεις από την προηγούμενη μέρα. Εξαιρετικά αυθάδες. Φτιάχνεις μείγμα για κρέπες με brown butter (να μην το πω καμένο βούτυρο, γιατί ακούγεται σιχαμένο, αλλά, πραγματικά, ποιος είναι ο σωστός όρος;) και κρέμα ζαχαροπλαστικής με μπράντι. Μετά, για μία ώρα ιδρώνεις πάνω απ' το τηγάνι και αν είσαι τυχερός, έχεις 20 ελαφρώς καραμελωμένες, ημιδιάφανες κρέπες. Τέλος, συναρμολογείς τις 40 στρώσεις κρέπας-κρέμας και σε ημιλιπόθυμη κατάσταση πασπαλίζεις με ζάχαρη άχνη. Αυτό που με εντυπωσίασε, λοιπόν, και αυτή την εβδομάδα ήταν η υπομονή μου.
Γεωργία Παπαστάμου
Τα γενέθλια είναι μια μέρα που ποτέ δεν συμπάθησα. Σιχαίνομαι, για παράδειγμα, να σβήνω κεράκια. Το βρίσκω εντελώς καταθλιπτικό. Αν όμως περνάς αυτήν τη μέρα με τους παιδικούς σου φίλους, στο αγαπημένο σας νησί, τότε όλα μοιάζουν υπέροχα, γιατί όταν είσαι μαζί τους, νιώθεις πάντα 16 χρονών.
Νινέττα Γιακιντζή
Την Κυριακή που μας πέρασε έπαιζα μουσική με τη φίλη μου τη Ζωή σε μπαρ του Μεταξουργείου. Ήταν η μέρα του Καρναβαλιού και είχαμε ξεκινήσει το set από νωρίς. Γύρω στη μία (που υποθέτω πως δεν ήμασταν οι μόνοι που έκαναν ακόμη φασαρία) ένας άνδρας μπήκε στο μαγαζί, κατέβασε τον ήχο και κάτι είπε στη Ζωή. Μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι ο κύριος αυτός δεν ήταν θαμώνας που ήθελε να κάνει κάποια παθιασμένη δήλωση αλλά κάποιος έξαλλος γείτονας μου πήρε κάποια δεύτερα, όπως και στους ιδιοκτήτες του μαγαζιού. Έσπευσα να μας υπερασπιστώ, ήρθαν και τ' αφεντικά και ξαφνικά ο αγριεμένος άνδρας πήρε δύο ποτήρια με ποτό και νερό και τα πέταξε πάνω στην κονσόλα. Η κονσόλα κάηκε, τα «σκάγια» πήραν το laptop –που ευτυχώς τη γλίτωσε– κι εμάς τις ίδιες. Κανένας απ' όσους ήταν εκείνη τη στιγμή στο μαγαζί δεν έφυγε. Αφού στραγγίξαμε τα νερά και ηρέμησαν τα πνεύματα, ανοίξαμε μπίρες και για μιάμιση ώρα τραγουδούσαμε α καπέλα, με μια φωνή, ό,τι παλιό λαϊκό τραγούδι μας ερχόταν στο μυαλό.
Φιλίππα Δημητριάδη
Το γεγονός ότι έλκω την καταγωγή μου από κει, δεν μου αφαιρεί το δικαίωμα να θεωρώ ότι η Άρνα Λακωνίας είναι ένα από τα πιο όμορφα ορεινά χωριά της Ελλάδας.
Δημήτρης Κυριαζής
