Football factory

Football factory Facebook Twitter
0

» Το αστείο ήταν μάλλον κακό. Η παρατήρηση, όμως, πιο εύστοχη και από πυροβολισμό του Ράμπο. Καλοκαίρι του 2004, στο γαλάζιο ΟΑΚΑ. Μια Ελληνίδα πρωταθλήτρια -που διαφημίζει πλέον αλουμινένια παράθυρα, άγνωστο με ποιον διαφημιστικό συνειρμό ενός κακού brainstorming- είχε μόλις πάρει ένα χρυσό μετάλλιο. Οι νοικοκυραίοι, έτοιμοι να πανηγυρίσουν ακόμα και νίκη στο υποβρύχιο τάβλι, ήταν σε τρανς. Οι δημοσιογράφοι, κυνικοί όπως πάντα. «Δεν πανηγυρίζεις;» ρώτησε ένας πριν ανάψει ένα τσιγάρο που έκανε τον Αμερικανό συνάδελφο να μονολογήσει «fucking Balcans». «Όχι» είπε ο άλλος. «Θα πανηγυρίσω μετά από δυο μέρες, όταν βγει το ντόπινγκ κοντρόλ». Κακό χιούμορ, καλό ένστικτο.

»Υπάρχουν κάποιες λέξεις που, αν τις βάλεις με μια συγκεκριμένη σειρά σε μια πρόταση, το Μεγάλο Κλισέ θριαμβεύει, και συναγωνίζεσαι αρκετούς πολιτικούς στο διαγωνισμό της πιο άχρηστης παραγωγής σάλιου. Αυτές οι λέξεις είναι ο «αθλητισμός», η «αλήθεια» που φυσικά «θα λάμψει», οι «απαγορευμένες ουσίες» και τέλος η μεγάλη κενότητα του «ολυμπισμού». Κάποτε, ίσως οι λέξεις να είχαν σημασία. Κάποτε, όταν τα κεριά φώτιζαν την Αθήνα, οι χλαμύδες ήταν in και τα σανδάλια δεν έγραφαν Νike. Σίγουρα όχι σήμερα.

»Στην τηλεόραση, την ώρα που συζητούσαν πως στην άρση βαρών 11 αθλητές συνελήφθησαν ντοπέ, τα μάτια γούρλωναν. Τα ταγιέρ ίδρωναν από πλήξη. Οι ευθύνες έψαχναν να βρουν πού πρέπει να αποδοθούν. Η υποκρισία ξεχείλιζε.

»Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο απλά. Αν ο αθλητισμός δεν ήταν μια μηχανή κατασκευής ηλιθίων στο ρόλο των προτύπων. Αν μια τζούρα πραγματικότητας άγγιζε τα περισσότερα ΜΜΕ. Αν υπήρχαν όλα αυτά, τότε πολλά θα είχαμε γλιτώσει. Το ντόπινγκ ίσως να ήταν ελεύθερο. Να γνώριζαν όλοι τις συνέπειές του (ακούσιες αλλαγές φύλων, πρόωροι καρκίνοι, στυτικές δυσλειτουργίες και άλλα τέτοια όμορφα) και όποιος ήθελε να το έκανε. Να βλέπαμε αγώνες μεταξύ ετοιμοθάνατων ρομπότ μιας χρήσης, να πανηγυρίζαμε για την καλύτερη φαρμακοβιομηχανία και να μην είχαμε ούτε ατυχήματα με μοτοσικλέτες ούτε κάτι θλιβερούς τύπους που φωνάζουν φτύνοντας στις 12 το μεσημέρι πως «είναι νύχτα», λες και είναι τρωκτικά. Θα ζούσαμε σε έναν πολύ πιο κυνικό κόσμο από αυτόν των δελτίων ειδήσεων. Θα κερδίζαμε όμως πόντους σε ειλικρίνεια. Αξία ανεκτίμητη. Και σημαντικότερη από τον ολυμπισμό.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί οι κορυφαίοι οδηγοί στον κόσμο δε φτάνουν στη Formula 1

Αθλητισμός / Γιατί οι κορυφαίοι οδηγοί στον κόσμο δεν φτάνουν στη Formula 1

Το άθλημα είναι πιο δημοφιλές αλλά και πιο ακριβό ποτέ, με τους γονείς των επίδοξων πιλότων της F1 να πρέπει να ξοδέψουν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια μόνο για τα παιδιά τους να αρχίσουν να τρέχουν σε αγώνες καρτ
LIFO NEWSROOM