Οιοικονομικοί μετανάστες που πουλούσανβρόμικα σάντουιτς στο Πεδίο του Άρεωςαγνοούσαν τις ειρωνικά μπερδεμένεςιδεολογίες που περνούσαν μπροστά τους.Τον Άδωνη -ο νονός μου έχει χιούμορ-Γεωργιάδη και άλλους πολλούς που φόρεσαντις πράσινες μπλουζίτσες τους καιμπλέχτηκαν ψηφοθηρικά ανάμεσα σεπραγματικά οργισμένους εφήβους πουζητούσαν αλλαγή ιδιοκτησίας για κάτιπου δεν τους ανήκει νομικά αλλάσυναισθηματικά.
»Τοαδιέξοδο είναι προφανές: Σε ποιον ανήκειμια ποδοσφαιρική ομάδα; Ιδανικά, στολαό της. Ρεαλιστικά, στο καπιταλιστικόαφεντικό της. Και το συναίσθημα; Ανσυνδυάζεται με την κατάλληλη εμπορικήανοχή, έχει καλώς. Διαφορετικά ο μόνοςδρόμος είναι η αποχή και η ποινικοποίησητου ενδιαφέροντος. Ο σίγουρος δρόμοςκαταστροφής (καλύτερα σμίκρυνσης) μιαςομάδας. Πρόκειται για τη σύγχρονη ιστορίατου Παναθηναϊκού, ενός συλλόγου ο οποίοςμίκρυνε τόσο πολύ σε τόσο σύντομοδιάστημα, που δεν αποκλείεται αυτό ναέγινε κατόπιν σχεδίου. Αν έγινε κατάλάθος, πράγματι ο ιδιοκτήτης του κάτιδεν κάνει ανησυχητικά καλά: «Τίποτα!»φωνάζει ο όχλος, κι έχει και τα δίκιατου.
»Τηνίδια ώρα, στο λιμάνι ετοιμάζονται γιαμια φιέστα γεμάτη ενοχές. Την Κυριακή,την ώρα της επικίνδυνης μελαγχολίαςπριν τη Δευτέρα, ο Ολυμπιακός λογικά θαείναι πρωταθλητής: Όχι μέσα στο γήπεδο,αλλά επειδή πήρε με (τίμιους) δικονομικούςτρόπους ένα παιχνίδι που είχε χάσει στογήπεδο. Αν μιλούσαμε απλά για μιαεπιχείρηση, όλα θα ήταν σεβαστά. Μιλάμεόμως για απλή μπάλα. Για κάτι που κανονικάθα έπρεπε να σε κάνει να εξεγείρεσαι,να φωνάζεις, να νιώθεις, να ζεις. Αν ηέννοια του Ολυμπιακού είναι χιλιάδεςάνθρωποι να πανηγυρίζουν τίτλους έξωαπό αίθουσες δικαστηρίων, κάτι, κάπου,κάποιος έχει πάει εντελώς στραβά. Γιατίμια ομάδα εκτός από αποτυχίες, μπορείνα μικρύνει και πανηγυρίζονταςκαιροσκοπικά επιτυχίες που δεν δικαιούται.Και αυτό ίσως να είναι ακόμα χειρότερο.Γιατί γίνεται ερήμην σου. Κάποια στιγμήξυπνάς και συνειδητοποιείς το μέγεθοςτης κυνικότητας. Είτε το δέχεσαι καισυνεχίζεις να πληρώνεις τον στυγνόιδιοκτήτη ή κάνεις συλλαλητήρια.Αδιέξοδο. Η ιστορία του ελληνικούπρωταθλήματος σε μια λέξη.
σχόλια