Γεγονός αδιάψευστο είναι ότι ο πετρελαιάς του ΠΑΟ, εδώ και χρόνια,βρήκε το μάστορή του στο πρόσωπο του τηλεπιχειρηματία του ΟΣΦΠ που όχιμόνο μπουζούριασε τα πρωταθλήματα, αλλά έκανε ευτυχισμένη τη μισήοπαδική χώρα παίζοντας άνευ ετέρου. Το κόκκινο χρώμα έγινε δικτατορικόκαθεστώς, ταυτίστηκε με την επιτυχία, νοικοκυρεύτηκε σε μοντέρνογήπεδο, άλωσε εφημερίδες, κανάλια -ακόμα και τη Βουλή-, με αποτέλεσματο αντίπαλο δέος να συρρικνωθεί σε χέρια ατάλαντων διαδόχων του«καπεταν-Γιώργη». Μεγάλη υπόθεση ο ανίκανος αντίπαλος!
Να όμωςπου ο πράσινος κοσμάκης, που μόνο το μήνα Αύγουστο δεν έπαιρνε χάπιαγια την κατάθλιψη, εξεγέρθηκε κατά των αφεντικών, σήκωσε παντιέρα μετην ενθάρρυνση του Βγενόπουλου, με συνέπεια το «μαύρο κουτί» της ομάδαςνα ανοιχτεί επιτέλους. Η επιτροπή σωτηρίας είναι γνωστή (τουλάχιστονγια την οικονομική της επιφάνεια) και τα ονόματα του Πατέρα, του Βωβού,του Γιαννακόπουλου και της ΜΑΡΦΙΝ άρχισαν να ακούγονται συστηματικά. Οιοπαδοί σπαζοκεφαλιάζουν: Τόσα χρόνια γιατί το «ξένο» χρήμα δεν μιλούσε;Δεν υπήρχε μήπως; Του έλειπε η μεγάλη γλώσσα; Η κατάλληλη ευκαιρία;
Ωστόσουπάρχει και η αντίθετη ματιά: Τώρα που το χρήμα πάτησε πόδι και βρήκεσκληρές μουτσούνες για να δηλωθεί, τι μέλλει γενέσθαι; Όποιος πιστεύειότι με το νέο πράσινο χρήμα όλα τα προβλήματα θα σαρωθούν ως διάμαγείας και θα έχουμε νέα πράσινη περίοδο πλανώνται, για τον απλούστατολόγο ότι από μόνο του, ακηδεμόνευτο, το πρόθυμο χρήμα είναι ψόφιο,ατζαμίδικο, φιγουρατζίδικο, ασυγκίνητο, χώρια που ενδέχεται να φέρει τααντίθετα αποτελέσματα, μακράν του αναμενομένου. Ας δούμε λοιπόν ποιαείναι η πραγματική εικόνα της ομάδας - μια και οι παίκτες κάνουν τοΣύλλογο και όχι οι μέτοχοι.
Η ομάδα πήρε την κατιούσα από τηστιγμή που η διοίκηση δεν δέχθηκε τριετή συμβόλαια παικτών καιπροτίμησε να τους αποστρατεύσει εκδικητικά. Από τότε άσπρη μέρα δενείδαμε. Ο Γεωργιάδης του Σάββα έκοψε την μπάλα, ο ΠΑΟΚ βασίστηκε επίχρόνια στον Μαραγκό και στον Φρατζέσκο, ο Καλιντζάκης πήγε στηνΚαισαριανή, ο Ουζουνίδης στη Χάβρη, γενικά διαλύθηκε το δυναμικό τηςομάδας για να αρχίσει η αγορά «κρέατος» που συνεχίζεται ως σήμερα. Όσογια την εποχή του Κυράστα, ο οποίος ξεντρόπιασε την ομάδα στο εξωτερικό(αφού το εσωτερικό πρωτάθλημα παρέμενε «παγιδευμένο»), υπέστη και οίδιος την ίδια διοικητική ποινή. Πρώτο συμπέρασμα: Αν η νέα διοίκησηδεν δημιουργήσει οικογενειακό κλίμα όπου ο ψυχικός παράγων θαπροηγείται και το χρήμα θα μένει πίσω, χωριό δεν γίνεται. Οι παίκτεςείναι παιδιά, ανήλικα, αν λοιπόν βλέπουν μπροστά τους ανώνυμη εταιρείαχωρίς πρόσωπο, σχέσεις στοργής αποκλείονται. Ποια ομάδα στον κόσμο θαείχε τον καλύτερο στόπερ της χώρας και θα τον εξόριζε με απανωτάδικαστήρια; Πώς πουλήθηκε ο Γιούρκας; Ο Καραγκούνης; Ο Μπασινάς; ΟΝικοπολίδης; Ο Γκέκας;
Σοβεί η εντύπωση ότι ο βαρδινογιαννισμός,ως πατριαρχική οικογένεια, μεταφύτευσε σούμπιτο το κλίμα τουαυταρχισμού και της παθητικής υποταγής στο Σύλλογο. Η ιδεολογία ότι οιπαίκτες έρχονται και φεύγουν αλλά η ομάδα μένει, δεν έχει βάση - είναιολέθρια. Άλλο τα τσιμέντα, άλλο οι αθλητές. Η διοικητική στυγνότητα,λένε οι «καλές» γλώσσες, άφησε τραυματικά ίχνη σε όσα παιδιά έπαιξανστον ΠΑΟ. Στον ΟΣΦΠ, δυστυχώς για την «οικογένεια», ισχύει το αντίθετο.Άρα το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι η επανίδρυση της ποδοσφαιρικήςομοψυχίας. Όπως έκαναν οι Γιαννακόπουλοι στο μπάσκετ. Χωρίς αυτή τημαγιά, ό,τι κι αν κάνουν οι μεγιστάνες θα φάνε τελικά τα μούτρα τους.
Όσο,δε, για το ζήτημα των μεταγραφών, εξίσου κρίσιμο κι αυτό, πολύφοβούμαστε ότι είναι παγίδα. Αν γίνουν δυο τρεις πανάκριβες μεταγραφέςγια να σφίξουν δήθεν οι ξένοι κώλοι, αλλά όχι και οι γραμμές τηςομάδας, η αποτυχία θα είναι συντριπτική. Οι τριαντάρηδες διάσημοι τουεξωτερικού που έχουν ξεθυμάνει και αποζητούν χώρα ανεπίσημων διακοπών(οι μόνοι που έρχονται), θα είναι καταστροφή. Ας μην ξεχνάμε ότι τομοιραίο πρόσωπο τη τελευταίας δεκαετίας ήταν ο Τζόρτζεβις, ένα παιδάριο20 ετών (που το χάσαμε από καθαρή τσιγκουνιά). Δεν τίθεται δηλαδήζήτημα αυτόματης ανάστασης· θέλει υπομονή, σύνεση, ποδοσφαιρικό μυαλό -και η συζήτηση με το παλαιό δυναμικό του Συλλόγου δεν βλάπτει!
Στοσημερινό ρόστερ υπάρχουν κάποιες μονάδες. Μάτος (ναι), Μόρις (όχι),Σιμάο (ναι), Σαλπιγγίδης (ναι), τερματοφύλακες (ναι), Τζιώλης (όχι),Παπαδόπουλος (όχι), Καραγκούνης (ναι), Ίβανσιτς (ναι), Νίλσον (όχι),Νίνης (ναι), Σπυρόπουλος (ναι), Σέριτς (όχι), Βύντρα (ναι και όχι).Έτοιμοι παίκτες δεν υπάρχουν. Γίνονται, τους φτιάχνει η ομάδα. Και οπροπονητής βέβαια.
Επ' αυτού η νέα διοίκηση θα την πατήσει χοντράαν φέρει κανέναν διάσημο προπονητή στην Αθήνα. Το παράδειγμα του Δώνηλέει πολλά. Η μόνη ομάδα που έβγαλε μάτια μέσα στη Λεωφόρο ήταν ηΛάρισα. Πώς λοιπόν τα κατάφερε ο άπειρος Δώνης και απέτυχε ο Πεσέιρο;Πιθανώς διότι δεν είχε δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι του. Ανφέρουν κάποιον κύριο με περγαμηνές και του πουν: πρωτάθλημα ή απόλυση,είναι βέβαιο ότι η απόλυση θα έχει τον πρώτο λόγο. Οι λεφτάδες οφείλουννα δείξουν χαρακτήρα. Και τα λεφτά τους επίσης, έστω και αν ταεκατομμύρια είναι εκ γενετής ανυπόμονα. Όποιος βάζει το τηγάνι στηφωτιά και μετά πάει να ψαρέψει τα ψάρια γίνεται καταγέλαστος. Άτομοτύπου Λίνεν θα έπρεπε να βρουν, που να θέλει να εργαστεί, έστω κι αν οιαριστεροί προπονητές δεν τους κάνουν. Ο «γαμπρός» δεν αγοράζεται·πρέπει να αγαπάει τη νύφη. Το παρακαλετό γαμήσι, άλλωστε, είναι ξινό.
Κακώςο Βγενόπουλος δήλωσε να «σηκώσουμε» το πρωτάθλημα. Αν θέλουν μακρόπνοασχέδια, πρέπει να ξέρουν ότι φέτος η ομάδα θα παρουσιάσει συμπτώματαυπερκοπώσεως ήδη από το Σεπτέμβρη.
σχόλια