Χίλια εννιακόσια ενενήντα εφτά

Χίλια εννιακόσια ενενήντα εφτά Facebook Twitter
0
Παρασκευή βράδυ, 2.00π.μ., σε κλαμπ

Έχω καιρό να έρθω σετέτοιο κλαμπ, και με αυτό εννοώ κλαμππου θυμίζει την παραλιακή στα τέλη τηςδεκαετίας του '90 - όχι ότι την πρόλαβακαι πολύ, αλλά κάτι θυμάμαι. Τα συστατικάείναι όλα εδώ: μαύροι λακαρισμένοιτοίχοι, κόκκινα φώτα, σειρήνες, ουρλιαχτά,VIP section (μεκουστουμαρισμένο αγριεμένο τύπο στηνείσοδο) και ημίγυμνες χορεύτριες μεδαντελωτά εσώρουχα πάνω σε υπερυψωμένεςπλατφόρμες που χορεύουν κάτι απροσδιόριστο,που θυμίζει τα παπάκια με soundtrackτο «Αround theWorld» των DaftPunk. Θα μπορούσε να είναιτο λαμπρό έτος 1997. Άλλο ένα γεγονός πουενισχύει την πεποίθησή μου ότι έχουμε1997 είναι ότι γύρω μου όλοι είναι μεταξύ17 και 20. Το μόνο που έχει αλλάξει είμαιεγώ, που περιφέρομαι σαν τη γριέτζωανάμεσα στα αλαλάζοντα πιτσιρίκια. Eίχαξεχάσει πως σε αυτή την ηλικία πας ωςκοπάδι - βγαίνετε μαζί δεκαπέντε άτομαμπουλούκι και όλα τα αγόρια γουστάρουντο ίδιο ξανθό κοριτσάκι που τα ‘χει μεκάποιον μεγαλύτερο. Είναι ωραία αυτάτα χρόνια: oι άνθρωποι δενέχουν χωριστεί σε ζευγάρια ακόμα, ούτετα 'χουν φτιάξει με σπαστικούς ανθρώπους,τους οποίους δεν γουστάρεις αλλά πρέπεινα ανέχεσαι, μπαίνετε όλοι μαζί, εφτάάτομα, σε ένα αυτοκίνητο και στριγγλίζετεστην παραλιακή σαν γουρουνάκια έτοιμαγια σφάξιμο. Συναντάω και το φίλο μουτον Στάθη, που φοράει παπιγιόν. «Είμαστεεδώ γιατί γιορτάζουμε το δίπλωμα οδήγησηςτου φίλου μου του Μπίλυ. Έχουμε κλείσεικαι τραπέζι». «Πόσων χρόνων είναι οΜπίλυ;». «Τριάντα». «Δεν αισθάνεσαι λίγογέρος εδώ μέσα, ρε Στάθη;». «Μπορεί ναείμαι γέρος. αλλά φοράω τον ωραιότεροφιόγκο».

Τaxitalk 2

Απόψεπετυχαίνω μια μοναδική περίπτωση: τονταξιτζή ντίβα. Πρόκειται για ένα λαμπρόταλέντο εγκλωβισμένο σε ένα καταθλιπτικόταξί. «Το ξέρεις ότι κάποτε είχα κάνειοντισιόν για να παίξω στο ελληνικόGrease;». «Όχι». «Μουδώσανε το ρόλο της αδερφής της Σάντυ,αλλά έλεγα μόνο μια ατάκα: "Σάντυ, Σάντυέλα"». «Μα η Σάντυ δεν έχει αδερφή».«Έχει χρυσό μου, έχει». Φημισμένοισκηνοθέτες κι άνθρωποι του θεάματοςυπέκυψαν στη μαγεία του ταξιτζή με τοτζόκεϊ καπέλο παραλλαγής, αλλά είπε όχισε όλους («Δεν πήγα ποτέ, δεν έχουνποιότητα αυτοί. Ούτε μου δίνανε κανάρόλο της προκοπής».) «Εξάλλου, αν θα μεήθελε κάποιος για κάτι, είναι γιατίβγάζω μια σεξουαλικότητα». Τον κοιτάωαπό τον καθρέφτη - μοιάζει με φαλακρόκαγκουρό.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Λόφος Φιλοπάππου: Ξερά δέντρα, παραίτηση και παρακμή

Αθήνα / Λόφος Φιλοπάππου: Ξερά δέντρα, παραίτηση και παρακμή

Ένα άψυχο φυσικό τοπίο με ξερά δέντρα και κομμένους κορμούς είναι η δυσάρεστη έκπληξη που αντικρίζει κανείς ανεβαίνοντας στον λόφο του Φιλοπάππου. Ποια είναι η ευθύνη του δήμου, τι καταγγέλλουν οι πολίτες, τι λέει το υπουργείο Πολιτισμού και τι δηλώνει η Αγνή Πικιώνη, πρόεδρος της ΑΜΚΕ «Δημήτρης Πικιώνης».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Athens Talks»: Μια πλατφόρμα διαλόγου για τη βιωσιμότητα και τη συμπερίληψη

Αθήνα / «Athens Talks»: Μια πλατφόρμα διαλόγου για τη βιωσιμότητα και τη συμπερίληψη

Η Περιφέρεια Αττικής δημιούργησε μια νέα πλατφόρμα, μέσω της οποίας υποστηρίζει ότι θέλει να φέρει κοντά ανθρώπους και πρωτοβουλίες που έχουν κοινό σημείο προβληματισμού τη βιωσιμότητα του Λεκανοπεδίου.
LIFO NEWSROOM
Δεν πεθαίνουν μόνο οι μουριές στην Αθήνα. Tώρα πεθαίνουν και οι όμορφοι συριακοί Ιβίσκοι

Αστικό πράσινο / Δεν πεθαίνουν μόνο οι μουριές στην Αθήνα. Tώρα πεθαίνουν και οι συριακοί ιβίσκοι

Εκατοντάδες δέντρα της Αθήνας πεθαίνουν. Είναι συριακοί ιβίσκοι που ξεραίνονται ο ένας μετά τον άλλο, από μια ασθένεια που πρώτη φορά επελαύνει στο αστικό πράσινο. Η LiFO έμαθε ποια είναι η μυστηριώδης ασθένεια που αποδεκατίζει τους ιβίσκους και ρώτησε τον δήμο τι κάνει γι' αυτό.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ