«Είναι αλήθεια ότι στις επόμενες δεκαετίες η κυκλοφορία των έντυπωνεκδόσεων θα μειωθεί. Θα αυξηθεί όμως το κοινό που θα διαβάζει τιςεφημερίδες στο Ιnternet ή ακόμη και στο κινητό του. Αρκεί οι εφημερίδεςνα είναι καλές. Δηλαδή, θα αλλάξει η μορφή διάθεσης των ειδήσεων, αλλάτο κοινό που θα ενδιαφέρεται για το περιεχόμενό τους θα αυξηθεί».
Ο μεγιστάνας των media Ρούπερτ Μέρντοκ δείχνει το δρόμο για το έντυπο μέλλον.
«Δεν θα το παίξω αθώα, τα έχω τσεκάρει, αλλά είναι για να ξερνάς».
Η Jennifer Aniston εναντίον του Facebook και του MySpace, μιλώντας στο περιοδικό των «NY Times».
«Πολλές φορές έρχονταν στο Μόναχο ολόκληρες αντιπροσωπείες κρατών για να λάβουν τις μίζες τους, συμπεριλαμβανομένων και της δωρεάν διαμονής αλλά και της ένδυσής τους. Γίνονταν πραγματικές υπερβολές και εγώ υπέγραφα για να δίνονται αυτά τα ποσά».
Το στέλεχος της Ζίμενς Κάϊλ Φον Γιάγκερμαν καταθέτει στο εφετείο του Μονάχου και για τους δικούς μας «ανοιχτούς» λογαριασμούς.
«Ο καλλιτέχνης έχει και μια τρομακτική, σατανική, επικίνδυνη πλευρά. Είναι συχνά απάνθρωπος για τους γύρω του. Αν “μολυνθείς” από την αρρώστια της τέχνης και αφιερώσεις τη ζωή σου σε αυτήν, δεν αποκλείεται η επιλογή σου να αποβεί καταστροφική για τους ανθρώπους δίπλα σου. Ισως να με καταδιώκουν ενοχές για όλους εκείνους που εγκατέλειψα μέσα στα χρόνια για χάρη της δημιουργίας».
Ο σκηνοθέτης Τακέσι Κιτάνο για τη μοναξιά του καλλιτέχνη. Και ο Ρουσόπουλος κάπως έτσι τα είπε για τη δική του θητεία.
«... δεν ήταν ένας γάμος μυστικός, που μπήκα μέσα απρόσκλητος, ήταν ένας γάμος που είχε ανακοινωθεί τρεις μήνες νωρίτερα, είχαν ντυθεί νύφη και γαμπρός σε όλα τα... περιοδικά και το ξεφτιλίκι αυτής της τάξης, η οποία θέλει να διασύρει όλη της τη ζωή για να υπάρξει, είναι θέμα σάτιρας. Δεν έχει να κάνει με το γάμο, ούτε της συγκεκριμένης γυναίκας ούτε κανενός άλλου. Εχει να κάνει με την ευκολία που έχουμε να καίμε στο τζάκι και τη μάνα μας, όταν τελειώνουν τα κούτσουρα».
Ο Λάκης Λαζόπουλος για το γάμο που κρατάει μήνες, ξεχνώντας ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να εξευτελίσεις την προσωπική σου ζωή, εξαρτάται από ποια σκοπιά το βλέπεις. Ενδέχεται ο δικός του βίος να φαίνεται στα μάτια των άλλων στρεψόδικος και υποκριτικός. Τουλάχιστον…
«Τέσσερις συνάδελφοί μου φέτος και από άλλα κόμματα, και από το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο από τη Νέα Δημοκρατία, πήγανε διακοπές τις οικογένειές τους με κοινωνικό τουρισμό».
Ο Μάκης Γιακουμάτος αποκαλύπτει τα οικογενειακά δράματα που φωλιάζουν στα εβένινα έδρανα.
«Με έχει κουράσει, μ’ έχει απογοητεύσει κι έχω αηδιάσει με την πατριδολαγνεία και την εθνοκαπηλία. Γνώρισα τέτοιους ανθρώπους πολλούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια ως σύνθημα και βόλεμα. Δεν θέλω να ακολουθήσω αυτήν τη γραμμή. Προτιμώ κάποτε να μιλήσουν τα έργα και να σβήσουν τα συνθήματα».
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος για τους κλέφτες της ηθικής.
«Θα θέλαμε όλοι μας να είμαστε τόσο ηλιοκαμένοι όσο η Ναόμι Κάμπελ και ο Μπαράκ Ομπάμα».
Ο Σίλβιο επαναλαμβάνει το φθηνό χιούμορ και οδηγεί συμπατριώτες του στη δημιουργία ιστοσελίδας που φέρει το μήνυμα «Είμαι Ιταλός, αλλά ο Μπερλουσκόνι δεν μιλάει εξ ονόματός μου».
«Εμένα μου αρέσει και ο κουφός και ο μουγγός».
Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος ερωτάται στη Βουλή ποιον θα προτιμούσε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Σουφλιά ή τον Σιούφα.
«Την εποχή της πολιτικοποίησης νομίζαμε ότι ήμασταν πολιορκητές του ουρανού, δεν βλέπαμε πόσο η προσωπική ιστορία επηρεάζει τον κόσμο και θεωρούσαμε ότι είμαστε υποκείμενα της Ιστορίας. Τώρα δεν ξέρω αν είμαστε υποκείμενα ή αντικείμενα...».
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, κοιτάζοντας πίσω από τη σκόνη του χρόνου.
σχόλια