Μήνυμα σε μπουκάλι στο Λιλιπέλαγος

Άλλη μια εβδομάδα πέρασε και περιέργως ο κόσμος εξακολουθεί να γυρίζει παρά τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τον πλανήτη. Εξακολουθεί να γυρίζει και το Μουντιάλ στο Κατάρ παρά το «μποϊκοτάζ» μιας μεγάλης μερίδας του κοινού. Η ιδέα του μποϊκοτάζ δεν περιστρέφεται όμως μόνο γύρω από το τρέχον Παγκόσμιο Κύπελο αλλά και από το Twitter του Έλον Μασκ. Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους εγκαταλείπει την πλατφόρμα, ο αρθρογράφος του New Yorker, Jelani Cobb γράφει πως «το πιο πιθανό είναι ότι αυτό το πείραμα θα ολοκληρωθεί με χρεοκοπία και το Twitter θα πέσει στα χέρια πιστωτών που θα έχουν τις δικές τους ιδέες για το τι πρέπει να είναι η πλατφόρμα και ποιον πρέπει να εξυπηρετεί». Όσο για το Κατάρ, υπάρχει πάντα και η αθέατη πλευρά του πλούσιου εμιράτου με τις έντονες και άγριες αντιθέσεις, την οποία κατέγραψε με τον φακό της μια Ελληνίδα φωτογράφος στα δύο χρόνια που έχει ζήσει εκεί, εστιάζοντας στις φευγαλέες αλλά πολύτιμες στιγμές ξεγνοιασιάς των μεταναστών εργατών από χώρες της Ασίας και της Αφρικής που συνήθως κάθε Παρασκευή, στο ρεπό τους, στήνονται για μια φωτογραφία μπροστά από την Πέρλα, το πολιτιστικό σύμβολο του Κατάρ. Μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα που μοιάζει να ανακαλεί τη «Λάμψη» του Κιούμπρικ, αποπνέουν οι φωτογραφίες από το απόκοσμο σκηνικό που δημιούργησε η ομίχλη στο στοιχειωμένο Σανατόριο της Πάρνηθας, έναν τόπο που έχει δημιουργήσει τον δικό του αστικό μύθο, προσελκύοντας τους ανθρώπους που ασχολούνται με την εξερεύνηση του υπερφυσικού και των ανεξήγητων συμβάντων.

«Κάθε λαϊκό τραγούδι, ας είναι σύντομο, είναι ένα πλήρες έργο τέχνης, είναι μια ολόκληρη ταινία, ένα μυθιστόρημα, μια παράσταση στο θέατρο, κάθε λαϊκό τραγούδι φυλάει ένα κομμάτι παρμένο μέσα απ’ τη ζωή, το μπουζούκι, ο ήχος που βγάζει, είναι τακίμι με τον ανθρώπινο πόνο, γι’ αυτό κολλάνε μαζί του εκείνοι που σηκώνουν κάποιο σταυρό», γράφει ο Θωμάς Κοροβίνης στο νέο του βιβλίο, μια μυθιστορηματική βιογραφία του θρυλικού βιρτουόζου του μπουζουκιού Δημήτρη Στεργίου, γνωστού ως «Μπέμπη» που έφυγε από τη ζωή στα 45 του μόλις, πριν από πενήντα χρόνια, βυθισμένος στη δίνη της αυτοκαταστροφής και της τρέλας. Μια άλλη ιδιοσυγκρασιακή μορφή της σύγχρονης μουσικής «παιδείας» στη χώρα μας, στο πεδίο της τζαζ αυτή τη φορά, έφυγε πρόσφατα. Έξω από κερδοσκοπικές αντιλήψεις και κυκλώματα που αντιμετώπιζαν την τζαζ άλλοτε ως μουσική των «καταγωγίων», και άλλοτε ως «στυλάτη» μουσική της «υψηλής κοινωνίας», ο Γιώργος Μπαράκος έδωσε στη μουσική που αγαπούσε την αληθινή λαϊκή θέση που της ανήκε, στήνοντας το περίφημο Τζαζ Κλαμπ στην Πλάκα, ένα χώρο εκ του μηδενός που λειτουργούσε σαν «σχολείο». Ένα είδος σχολείου ήταν και το Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι με κορωνίδα την Λιλιπούπολη, ένα μουσικοθεατρικό πολιτικό ακρόαμα για μεγάλους με τον μανδύα της «παιδικής εκπομπής». Διαβάστε μια συνομιλία με την δημιουργό της, την αξέχαστη στιχουργό και παραγωγό του ραδιοφώνου Μαριανίνα Κριεζή, μερικούς μήνες πριν από τον θάνατό της. Μήνυμα σε μπουκάλι στο Λιλιπέλαγος.

Επιστροφή στο δυστοπικό παρόν με την υπόθεση των περιβόητων κόκκινων δανείων που δημιουργούν δύο παράλληλες πραγματικότητες: Στη μία βρίσκονται τα χρεωμένα νοικοκυριά και στην άλλη «οι επενδυτικές ευκαιρίες» της αγοράς, κοινώς τα «κοράκια». Προχθές ήταν και η Παγκόσμια Ημέρα AIDS, που μπορεί να το ξεχνάμε μέσα σε όλα τα άλλα σύγχρονα δεινά, εκείνο όμως δεν μας ξεχνά. Πού βρισκόμαστε σήμερα με τον HIV στη χώρα μας ; Ήταν πράγματι θετική για την Ελλάδα η φετινή χρονιά, και γιατί; Πόσο έχει βελτιωθεί η εικόνα και ποιες είναι οι νέες προκλήσεις διεθνώς; Κατόπιν αυτών, ένα ψυχαγωγικό διάλειμμα ήταν απαραίτητο και ο κουλός αντιπερισπασμός της εβδομάδας υπήρξε σίγουρα η «εργαλειοποίηση» ενός δίστιχου του Ντίνου Χριστιανόπουλου που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια οικουμενικό σλόγκαν διά πάσα χρήση από τη Δούκισσα του Σάσεξ, κατά κόσμον Μέγκαν Μαρκλ, που το τσιτάρισε στο φινάλε του τελευταίου της podcast. Θα μπορούσε ίσως, αν ζούσε, ο ποιητής να της είχε αφιερώσει ένα άλλο ποίημά του: Τι άνθρωπος είσαι εσύ / τι σκοτεινό μουτράκι / έλπιζα στην αγάπη σου / μα βγήκες κουμασάκι.

Facebook Twitter

Στα δύο κτίρια της Πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων στεγάζεται από τις 30 Νοεμβρίου 2022 έως τις 29 Ιανουαρίου 2023 η μεγάλη αναδρομική έκθεση του ζωγράφου Γιώργου Ιωάννου, ενός αθόρυβου πρωτοπόρου-παραμυθά με σπάνιες αφηγηματικές ικανότητες. Κάθε έργο του είναι μια πυκνογραμμένη σελίδα στην οποία επιχειρεί να αποδώσει την περίληψη του προσωπικού του κόσμου, ενός κόσμου παράλογα λογικού.

Αυτό το είχες δει;

«Μα που ακόμα δε χαράζει...»: Στις 23 του Νοέμβρη ήταν τα γενέθλια του Άλκη Αλκαίου ενώ σε λίγες μέρες, στις 10 του Δεκέμβρη, συμπληρώνεται μια δεκαετία από τον θάνατο αυτού του σπουδαίου Έλληνα ποιητή και στιχουργού. Είχε δημοσιευτεί τότε στη LiFO ένα κείμενο για την «χαμένη παρτίδα του Άλκη Αλκαίου στο ελληνικό τραγούδι» ενώ εδώ μπορεί κανείς να δει την μοναδική του τηλεοπτική εμφάνιση σε μια εκπομπή του 1990.