Η εβδομάδα μου στη LiFO: Οι πρώην και οι νυν

Μετά τις γιορτές, είναι πάντα δύσκολη η προσαρμογή στην πραγματικότητα. Νέα (εκλογική) χρονιά, νέες προοπτικές, νέα σκάνδαλα. Ή όχι και τόσο νέα, που όμως τώρα αποκαλύπτεται το (δεκαόροφο) μέγεθός τους, όπως εν προκειμένω το ξενοδοχείο του κυρίου Coco-Μat, του χαλαρού κυρίου με τα ξύλινα ποδήλατα και τα σανδάλια στο Προεδρικό Μέγαρο, που εμποδίζει την κοινή θέα στην Ακρόπολη, από το roof garden του όμως, μπορείς, όπως διαφημίζουν οι ιδιοκτήτες του, να αγγίξεις τον Παρθενώνα. «Αντιφατική πολυνομία, χαοτική πολεοδομική νομοθεσία, ειδικά διατάγματα και αρχαιολογικοί νόμοι»: Μέσα σ' αυτό το πολεοδομικό αλαλούμ κρύφτηκαν οι πολιτικές και διοικητικές ευθύνες, όπως λένε στη LiFO όσοι γνωρίζουν καλά την υπόθεση.

Αυτές τις μέρες όμως, κρατά το ενδιαφέρον του κοινού και στρέφει τους διεθνείς προβολείς προς τη χώρα μας και μια άλλη ντροπιαστική υπόθεση, «η μεγαλύτερη υπόθεση ποινικοποίησης της αλληλεγγύης στην Ευρώπη», όπως χαρακτηρίστηκε, με κεντρικό πρόσωπο τη Σύρια πρωταθλήτρια της κολύμβησης Σάρα Μαρντίνι που ενώ έχει ανακηρυχτεί διεθνώς ως ηρωίδα, βρέθηκε να δικάζεται στη Λέσβο για κατασκοπεία και διακίνηση μεταναστών.

Τα πάντα όμως φάνηκαν να επισκιάζονται από τον θάνατο του Τέως. Πολύ κακό για το τίποτα, για έναν πρώην που εδώ και δεκαετίες εμφανιζόταν μόνο σαν έκτακτος προσκεκλημένος, σαν επιφανής ομογενής, σαν επίμονος αναχρονισμός. Ήταν πάντως ο μοναδικός από τους πρωταγωνιστές των δραματικών γεγονότων της δεκαετίας του ’60 που ήταν ακόμα εν ζωή. Ένας αρνητικός πρωταγωνιστής που «ταυτίστηκε με την ιστορία της μετεμφυλιακής Ελλάδας, αλλά το όνομα του έμελλε να γίνει συνώνυμο πολιτικής ίντριγκας, αντιδημοκρατικών ενεργειών και εσφαλμένων αποφάσεων που πυροδότησαν πολιτικές εξελίξεις και κρίσεις». Τουλάχιστον, όπως μας λέει ο καθηγητής Αριστείδης Χατζής, «διευκόλυνε, με τα λάθη του, την κατάργηση ενός αναχρονιστικού θεσμού, ενός άχρηστου θεσμού, ενός θεσμού που κόστισε πολύ ακριβά στην Ελλάδα». Υπήρξε πάντως μια εποχή, πριν από τα Ιουλιανά και την πορεία καθόδου προς τη χούντα, που ο Κωνσταντίνος Β΄ απολάμβανε μια κάποια ποπ δημοφιλία, είτε ως Ολυμπιονίκης ιστιοπλόος είτε ως πρωτοπόρος του καράτε.

Στο μεταξύ, ανάρπαστα γίνονται και στη χώρα μας τα απομνημονεύματα ενός άλλου «τέως», του Πρίγκιπα Χάρι, που κυκλοφορούν ήδη με τον τίτλο «Spare» (ή «Ρεζέρβα» όπως είναι ο τίτλος της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου). Εκεί, ανάμεσα σε άλλα αποκαλυπτικά, μας περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την πρώτη φορά που έκανε σεξ σε ένα χωράφι πίσω από μία πολυσύχναστη παμπ, με μια γυναίκα που «της άρεσαν τα άλογα και μου φέρθηκε σαν έναν νεαρό επιβήτορα. Μετά μου έριξε ένα χαστούκι στα οπίσθια και με έστειλε στο καλό».

Δεν ξέρουμε τι λέει για όλα αυτά η σύζυγός του, μια άλλη Μέγκαν όμως («Μ3gan» για την ακρίβεια), η μοχθηρή ΑΙ κουκλίτσα που πρωταγωνιστεί στην ομώνυμη ταινία τρόμου φαίνεται να κατακτά όλο και περισσότερους οπαδούς από τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Δεν μπορεί να συγκριθεί φυσικά με κάποια σαν την κορυφαία ποιήτρια της αρχαιότητας, τη Σαπφώ, που 2.600 χρόνια μετά τη γέννησή της, είναι ένα διαχρονικό, παγκόσμιο, φεμινιστικό και queer σύμβολο. Το γεγονός ότι εξακολουθούν να ανευρίσκονται ποιητικά της σπαράγματα αναζωπυρώνει διαρκώς το λογοτεχνικό και όχι μόνο ενδιαφέρον γι’ αυτή, με νέα άρθρα, μελέτες και συγγραφικά πονήματα να προστίθενται στη μακρά βιβλιογραφία για τη σαπφική ποίηση.

Πέρα από την «M3gan» όμως, που προσελκύει κοινό μικρών και μεγάλων αυτές τις μέρες στα σινεμά, ήταν μετά από πολύ καιρό μια θριαμβευτική εβδομάδα για τις δοκιμαζόμενες ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες, με αποκορύφωμα την πορεία της ταινίας του Ντάρεν Αρονόφσκι, «Η φάλαινα», και τη μεγαλειώδη επιστροφή του πρωταγωνιστή της, Μπρένταν Φρέιζερ. Μαζί με τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση, υπήρξαν όμως και κάποιες ενστάσεις σχετικά με το αν η πολυσυζητημένη ταινία είναι «χονδροφοβική» ή όχι.

Facebook Twitter

«Μήπως μας περίσσευαν ποτέ 500 ευρώ το άτομο να φάμε εκεί; Κάπου δηλαδή μας άφηνε και αδιάφορους το γεύμα των 12 πιάτων με ορεκτικό μία μεξικάνικη ακρίδα και ένα φθινοπωρινό φύκι από τη Βαλτική Θάλασσα…». Το διάσημο Νoma, το εστιατόριο που ανέδειξε την Κοπεγχάγη από το τίποτα σε #1 γαστρονομικό προορισμό και έκανε τις έννοιες «τροφοσυλλογή», «εποχικότητα», «βιωσιμότητα» κοινό τόπο στην παγκόσμια σύγχρονη υψηλή γαστρονομία από το Μεξικό μέχρι το Τόκιο, ανακοίνωσε ότι κλείνει τις πόρτες του τον χειμώνα του 2024. Τι αφήνει πίσω του;

Αυτό το είχες δει;

Χθες, 13 Ιανουαρίου του 2023, συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τον θάνατο του σπουδαίου Έλληνα πεζογράφου, ποιητή και ζωγράφου Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη. Βυζαντινός και Ευρωπαίος, πολύπλοκος και αθώος, ορθόδοξος και μοντέρνος, ο Πεντζίκης κέντησε ένα μυστικό τοπίο όπου αναδύονται οι σχέσεις του ανθρώπου με το απόλυτο. Σε μια πολύτιμη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, μιλούσε και για «τα σύμβολα της κατεστημένης βεβαιότητας», όπως ήταν άλλοτε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος. «Προσεύχομαι στα πράγματα για να με δώκουν ζωή», έλεγε τότε.