10 πράγματα που μας λείπουν από τα 80s

ADVERTORIAL

Είτε ανήκετε στη γενιά των millennials, είτε στην Generation X ή αν απλά είστε…boomers (κυριολεκτικά), όλοι έχετε ζήσει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό τη δεκαετία του ’80 ή έστω τον απόηχό τους. Τα 80s ήταν μια δεκαετία πολύχρωμη και εκρηκτική που σε όποια ηλικία κι αν την έζησε κανείς, τη θυμάται με έντονα συναισθήματα αλλά και νοσταλγία.

Αυτό μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κανείς κι από το γεγονός ότι η αισθητική των 80s αναβιώνει και στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα, από τη μόδα μέχρι τη μουσική, αλλά και πολλά ακόμα στο ενδιάμεσο.

Για να μας θυμίσει όμως όλα όσα αγαπήσαμε στη δεκαετία του ’80, το σύμβολο της δεκαετίας, ο ηθοποιός Rob Lowe ετοίμασε μία νέα σειρά, το «Top 10 των 80s». Σε έξι επεισόδια με ισάριθμες λίστες, ο ηθοποιός και παρουσιαστής επιλέγει δέκα κορυφαίες δεκάδες με πολυσυζητημένες στιγμές, μόδα του δρόμου, διαφημίσεις, γκάτζετ, fast food και παιχνίδια που σφράγισαν την αγαπημένη δεκαετία των 80s.

Για να προετοιμαστούμε όμως για τη σειρά, που προβάλλεται αποκλειστικά στο National Geographic κάθε Κυριακή στις 21:40 (διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω Cosmote TV, Nova, Vodafone TV, Wind Vision), ανατρέχουμε σε 10 πράγματα που μας κάνουν να λέμε πως «η ανάμνηση από τα 80s θα μας μείνει για φορέβερ».

Οι Ντισκοτέκ

Η Barbarella στη Λεωφόρο Συγγρού (που λειτουργεί ακόμη). Η Dorian Gray στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, με «μασκότ» τον DJ Palmer. Η ABC στην Πατησίων. Η Boom Boom που άνοιξε αρχικά στην Καστέλα κι ύστερα μεταφέρθηκε στις Τζιτζιφιές που λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Στις ντισκοτέκ η νυχτερινή διασκέδαση των 80s φορούσε τις πιο φουσκωτές της βάτες, γκέτες, μεγάλα σκουλαρήκια, buggy παντελόνια και χόρευε σε ρυθμούς disco και new wave μέχρι το πρωί. Την ίδια βέβαια περίοδο άνοιξε και η Αυτοκίνηση στην Κηφισίας, ένα από τα πρώτα κλαμπ της Αθήνας, που έδωσε την επόμενη δεκαετία τη σκυτάλη στο clubbing που αποτελεί μέχρι και σήμερα αυτό που επιλέγουν όσοι θέλουν να χορεύουν τις μικρές ώρες.

Καρεκλάδες VS Ροκάδες

Από τη μία, ήταν οι «καρεκλάδες», αυτοί δηλαδή που άκουγαν disco και new wave και ήξεραν κάθε τραγούδι των Duran Duran απ’ έξω, έτοιμοι να το χορέψουν το Σάββατο στη ντισκοτέκ-στέκι τους. Κι από την άλλη, ήταν οι ροκάδες, που είχαν θεούς τους Led Zeppelin και τους Black Sabbath, ήταν, όπως μαρτυρά το όνομά τους πολύ «ροκ» κι όλοι οι άλλοι γι' αυτούς…ήταν φλώροι. Οι δεύτεροι έδωσαν το όνομα στους πρώτους, παρομοιάζοντας το φορτωμένο ντύσιμό τους με αυτό των τσιγκάνων καρεκλάδων που συνήθιζαν να γυρνούν στις γειτονιές. Οι δύο «φυλές» δεν τα πήγαιναν και πολύ καλά μεταξύ τους, με τον αισθητικό τους πόλεμο να οδηγούσε συχνά και σε ανοιχτές αντιπαραθέσεις.

Το Rock In Athens

Στις 26 και 27 Ιουλίου του 1985 το Καλλιμάρμαρο φιλοξένησε τη μεγαλύτερη συναυλία ξένων ονομάτων που είχε γίνει ως τότε στη χώρα μας. Ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα, το Rock In Athens χτύπησε εντυπωσιακά στον μουσικό παλμό της εποχής του: από τους Clash σε μία από τις τελευταίες τους εμφανίσεις πριν τη διάλυσή τους, μέχρι τον Boy George (που κάποιοι από το κοινό υποδέχτηκαν…με γιαούρτια) κι από τους φρέσκους τότε Depeche Mode μέχρι το ιδιοσυγκρασιακό punk της Nina Hagen, το 2ήμερο φεστιβάλ κατάφερε να συγκεντρώσει στον ίδιο χώρο από τους σκληροπυρηνικούς μουσικόφιλους μέχρι τους «περαστικούς» και να σημάνει το ουσιαστικό φεστιβαλικό βάπτισμα του πυρός στα ελληνικά εδάφη.

Το Walkman

Μπορεί πλέον το κινητό μας ή ένα μικρό mp3 να χωράει ολόκληρη τη δισκοθήκη μας την οποία μπορούμε να ακούσουμε κάθε στιγμή οπουδήποτε, όμως πριν κάποιες δεκαετίες η φορητή μουσική δεν ήταν δεδομένη υπόθεση. Την επανάσταση σε αυτή έφερε το walkman που δημιουργήθηκε από τη Sony το 1979 αλλά ουσιαστικά έζησε τις μεγάλες δόξες του στη δεκαετία του '80, δίνοντας την επόμενη δεκαετία τη σκυτάλη στο discman. Στο walkman μπορούσε ο καθένας να ακούσει από τα ακουστικά του την αγαπημένη του μουσική σε κασέτα και να τη μεταφέρει παντού μαζί του στην πόλη. Σκεφτείτε τι σήμαινε αυτό για όσους μέχρι τότε ζούσαν τη φορητή μουσική μόνο μέσω των boom boxes.

Τα Ουφάδικα

Αρκετά πριν τα video games γίνουν ιδιωτική υπόθεση, με κονσόλες όπως το Nintendo και το PlayStation, όσοι αγαπούσαν τα πρώιμα βιντεοπαιχνίδια έδιναν ραντεβού στα λεγόμενα «ουφάδικα». Πρόκειται για μαγαζιά που είχαν συνήθως μπιλιάρδα, ξύλινα ποδοσφαιράκια, φλιπεράκια αλλά και ηλεκτρονικές κονσόλες (ή για τα παιδιά των 80s, «μπλιμπλίκια») Atari και Sega με παιχνίδια όπως το Pac-Man. Χώροι στους οποίους οι πιτσιρικάδες των 80s έτρωγαν όλες τις ώρες τους -και το χαρτζιλίκι τους.

Τα Βίντεο Κλαμπ

Όσοι έχουν γεννηθεί αυτή τη χιλιετία, ίσως δεν μπορούν να συλλάβουν τι σημαίνει να περιμένεις για να δεις μια σειρά ή ταινία και να μην υπάρχει σχεδόν ανά πάσα στιγμή διαθέσιμη σε κάποια streaming πλατφόρμα στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή σου. Στη δεκαετία του ’80, λοιπόν, το «Netflix» της εποχής δεν ήταν άλλο από τα βίντεο κλαμπ, στα οποία πήγαινες και χάζευες τις βιντεοκασέτες, για να επιλέξεις αυτή που ήθελες να δεις στο VHS σου το βράδυ. Φανταστείτε πίκρα όταν και η τελευταία κόπια της νέας blockbuster ταινίας είχε νοικιαστεί ή όταν ξεχνούσε κάποιος να επιστρέψει εγκαίρως τη βιντεοκασέτα στο βίντεο κλαμπ και πλήρωνε πρόστιμο για κάθε ημέρα καθυστέρησης.

Τα Wendy's

Δύο χρόνια πριν το πρώτο κατάστημα Mc Donald's φτάσει στην Ελλάδα στο Σύνταγμα και την αρχή της Ερμού όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα, μία άλλη πολύ δημοφιλής αμερικάνικη αλυσίδα fast food ήρθε στην Ελλάδα το 1989, τα Wendy's. Το πρώτο ελληνικό κατάστημα Wendy's άνοιξε τις πόρτες του εκεί που σήμερα βρίσκεται το κατάστημα Hermès, στη συμβολή των οδών Σταδίου και Βουκουρεστίου, μένοντας στη χώρα μας για μια δεκαετία. Κάποιοι μέχρι και σήμερα θα ήθελαν να ξαναφάνε ένα Bacon Mushroom Melt...

Το Ευρωμπάσκετ του ’87

Στις 14 Ιουνίου του 1987 έμελλε να γραφτεί ιστορία για το ελληνικό μπάσκετ, μιας και η Εθνική Ομάδα, με αρχηγό τον Νίκο Γκάλη (αλλά και MVP της διοργάνωσης) κατάφερε να νικήσει τη Σοβιετική Ένωση με σκορ 103-101, σε έναν τελικό που όχι μόνο χάρισε τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης στην Εθνική Ελλάδος, αλλά έβγαλε όλους τους Έλληνες στους δρόμους, σε μια μεγάλη αθλητική γιορτή που ξαναζήσαμε μόνο το 2004 με τη νίκη της Εθνικής Ομάδας ποδοσφαίρου στον τελικό του Euro. (Προτεινόμενη μουσική υπόκρουση: Europe – «The Final Countdown»).

Τα Χελωνονιντζάκια

Μια παρέα από ανθρωπόμορφες χελώνες-νίντζα με ιδιαίτερες εικαστικές ανησυχίες στα ονόματά τους (λέγονταν Ντονατέλλο, Μικελάντζελο, Λεονάρντο και Ραφαέλ και τους ξεχωρίζαμε από το χρώμα της κορδέλας που φορούσαν στο κεφάλι τους), προπονούνταν από τον επίσης ανθρωπόμορφο αρουραίο Σπλίντερ για να αντιμετωπίσουν το έγκλημα στη Νέα Υόρκη και τρέφονταν φανατικά με πίτσα. Αυτή η ομάδα που ξεκίνησε ως κόμικ το 1984 και στη συνέχεια έγινε και animation, έμελλε να γίνει μια από τις πιο αγαπημένες σειρές μικρών -αλλά και μεγάλων- με τη δημοφιλία τους να γιγαντώνεται στην Ελλάδα τη δεκαετία του '90.

Ο Rob Lowe

Ένας από τους «γόηδες» και είδωλα της εποχής, ο Rob Lowe έκανε πολλές καρδιές να αναστενάζουν κάθε φορά που εμφανιζόταν στην οθόνη, σε ταινίες όπως το «St. Elmo’s Fire» και το «The Outsiders». Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, ο Rob Lowe επιστρέφει στις τηλεοπτικές αυτή τη φορά οθόνες μας για να μιλήσει γι’ αυτό που ξέρει καλύτερα: τη δεκαετία του ’80 μέσα από τα Top 10 της. Πολύ «σένιο».

Το «Top 10 των 80s» με τον Rob Lowe προβάλλεται αποκλειστικά κάθε Κυριακή στις 21:50 στο National Geographic. Το National Geographic είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα μέσω Cosmote TV, Nova, Vodafone TV, Wind Vision.