Αγάπη σαν μωσαϊκό

ADVERTORIAL

Οργανωτικοί, μεθοδικοί, λάτρεις των post-it και των calendars, η Ελένη και ο Νίκος είναι από εκείνα τα ζευγάρια με τα χιλιάδες χαρτάκια στην πόρτα του ψυγείου. Δουλεύουν πολύ, λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι και το μεσημεριανό το τρώνε συνήθως χώρια. Απαραίτητα τα σπιτικά ταπεράκια, γεμάτα με λαχανικά εποχής, θρεπτικά όσπρια, ελαφριά σνακ και το κατιτίς για την απογευματινή λιγούρα, πάνε πακέτο με το υγιεινό και πλήρες πρόγραμμα διατροφής που προσπαθούν να διατηρήσουν, με πολύτιμο σύμμαχο τα Lidl. Συνήθεια απλή, τίμια κι αγαπημένη, εδώ και χρόνια. Το φουλάρισμα των προμηθειών γίνεται μια φορά την εβδομάδα και τη μαγειρική αναλαμβάνει πότε ο ένας και πότε ο άλλος, αφού κανένας από τους δύο δεν επιδίδεται ιδιαίτερα στο άθλημα, ενίοτε και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, της κουζίνας.

Στη γνώριμη, γλυκιά καθημερινότητα, η οργάνωση της κουζίνας και των καθημερινών γευμάτων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Καθόλου μάλιστα. Θέλει χρόνο και χώρο στην καρδιά σου για υπομονή και όρεξη, είναι πρότζεκτ δύσκολο και -για τους περισσότερους, να τα λέμε κι αυτά- μη ρεαλιστικό. Κι όταν έχεις πλέον τη δική σου σειρά στην κουζίνα, τις μισές μέρες τις εβδομάδας είσαι υπεύθυνος για το ταπεράκι του άλλου, αλλά και παράλληλα κάπως πρέπει να μανατζάρεις και το πορτοφόλι σου καλύτερα, ξεκινάς να έχεις αλλιώς τα στάνταρ σου. Πρωινά, σνακ και εύκολα μεσημεριανά μπαίνουν σε σειρά και εναλλάσσονται αυτόματα. Γιατί τα πιάτα που σου δίνουν αυτήν τη σπίθα της δημιουργίας το Σάββατο -στα καθιερωμένα Lidl ψώνια της εβδομάδας-, συνήθως όταν φτάνει Τετάρτη βράδυ, βαριέσαι να τα φτιάξεις. Κι ας είναι το μόνο ευχάριστο, προγραμματισμένο γεγονός που αξίζει τη θέση του στις μέρες που είσαι «off» – κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Αυτά τα ξέρουν καλά η Ελένη και ο Νίκος, τα ζουν εδώ και καιρό και το έμαθαν το έργο! Και κάτι έπρεπε άμεσα να τους αφυπνίσει. Να τους τραβήξει από τον βαρετό κόσμο των τάπερ και της καθημερινότητας. Να τους βγάλει από το γραφείο και τις πολλές φορές άχαρη ρουτίνα, βάζοντας τους, αληθινά αυτήν τη φορά στην κουζίνα. Με έμπνευση και αγάπη για το καλό φαγητό. Που είναι πάντα αποτέλεσμα θέλησης και αυθορμητισμού, κι όχι απλώς λίστας και προγράμματος. Και έτσι συνέβη μια μέρα. Πάνω σε μια κοινή τους κουβέντα, με τις αναμνήσεις να ξεπηδούν παρέα με τα σαββατιάτικα ποπ-κορν της χαλάρωσης. Η συνταγή της γιαγιάς της Ελένης για γλυκό μωσαϊκό έπεσε από το συρτάρι καταλάθος, ψάχνοντας ανάμεσα σε στοίβες με λογαριασμούς. Μια συνταγή, η χαρά της απλότητας. Εύκολη, γρήγορη και σπιτική. Απ’ αυτές που δεν βαριέσαι να ανασκουμπωθείς για να φτιάξεις. Η ιδέα φέρνει έμπνευση, όρεξη και νοσταλγία. Για γεύσεις διαφορετικές και μέρες ανέμελες, σαν εκείνες που το σκαρφάλωμα στην κατάψυξη για να φτάσεις το σοκολατένιο μωσαϊκό ήταν και παραμένει διαχρονικά η πιο τίμια σκανδαλιά.

Το ζευγάρι μπαίνει στην κουζίνα παρέα, χωρίς άγχος και κλεφτές ματιές στο ρολόι. Καμία βιασύνη. Σε μερικές ώρες το παγωμένο αλουμινόχαρτο βγαίνει από την κατάψυξη για να τους θυμίσει το πιο σημαντικό. Η αγάπη είναι ρήμα. Που ενεργεί, που πράττει, που παθαίνει. Που ξεφεύγει καμιά φορά από το ημερολόγιο. Που δεν ακολουθεί πάντα το πρόγραμμα. Που δεν σταματά ποτέ. Ακόμη και στα ψώνια του σούπερ μάρκετ. Αλλά και στο τραπέζι που στρώνεται. Ή και στο τάπερ που κουμπώνει. Και μετά ξεκουμπώνει. Όποιος κι αν το δημιουργεί. Κι αυτό είναι ένα μάθημα που αρκεί και θα μείνει. Με διάρκεια στον χρόνο. Ανάμεσα στο πάντρεμα των μπισκότων και της σοκολάτας. Εκεί που η μαγειρική μπορεί να αναμιχθεί με τη ζαχαροπλαστική, ξεφεύγοντας από το πλαίσιο της αναγκαιότητας. Με το μωσαϊκό να περιμένει στο ψυγείο, αψεγάδιαστο και γευστικό, μέχρι να το αναζητήσει κάποιος σε εκείνη τη μοναδική στιγμή της λιγούρας. Στην πιο αυθόρμητη στιγμή που παγώνει στιγμιαία τον χρόνο.

Το επόμενο Σάββατο τα ψώνια δεν γίνονται την προκαθορισμένη ώρα και η λίστα ξεχνιέται στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου. Η βόλτα έχει Lidl. Συνήθεια που κερδίζει, δεν αλλάζει. Μια βόλτα με σκοπό μεν, χωρίς πλάνο δε. Ακούγεται ξεκούραστο; Είναι. Ισχύει. Και όπως αποδεικνύεται, ακούγεται και ως ο πλέον σωστός τρόπος για να γίνονται τα ψώνια. Ποιοτικά, απροσχεδίαστα και budget-friendly. Από δροσερές μακαρονοσαλάτες με φρέσκα λαχανικά, τυλιχτά wraps, τεμπέλικα σάντουιτς, έως και έναν ελαφρύ μουσακά με γιαούρτι (κι όμως!), όλα μπαίνουν στο εβδομαδιαίο μενού του Νίκου και της Ελένης χωρίς φόβο και με αρκετό πάθος. Αλλά και χωρίς πρόγραμμα. Γιατί μπορεί μια μέρα κάποιος απ’ τους δύο να ξυπνήσει με όρεξη επίδοξου σεφ για μπλε τυριά, deluxe αλλαντικά, ριζότα και εκλεκτά ζυμαρικά. Και καλό είναι να τα βρει όλα στα συρτάρια του ψυγείου. Και θα τα βρει. Γιατί αυτά τα συρτάρια έχουν γεμίσει με έμπνευση, για στιγμές δημιουργίας. Γέμιση ζωντάνιας ένα πράγμα. Και αυτή η ελευθερία είναι που κάνει το «εκτός προγράμματος» διασκεδαστικό. Γιατί σήμερα, δεν είναι σειρά κανενός να μπει στην κουζίνα. Σήμερα, όπως και κάθε μέρα από δω και πέρα, μαγειρεύει η αγάπη. Και είναι αυθόρμητη, όπως ακριβώς της αξίζει.