ADVERTORIAL
Δεν αποφασίζουμε πώς και πότε θα έρθουμε στη ζωή, κάποτε όμως, έστω και μέσα στην ατυχία μας, μπορούμε να επιλέξουμε τον τρόπο που θα φύγουμε. Μια τέτοια είναι η περίπτωση της Μόλι, μιας γυναίκας που διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού, ακολούθησε όλη την απαραίτητη, επίπονη διαδικασία και ενώ η έκβαση της θεραπείας φαινόταν θετική, πληροφορήθηκε ότι ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση στα οστά της και, δυστυχώς, δεν θεραπεύεται. Αποφάσισε, λοιπόν, να φύγει από τη ζωή έχοντας πρώτα εξερευνήσει τις σεξουαλικές της επιθυμίες κι ολοκληρώσει τη bucket list της στον χρόνο που της απομένει.
Το πρώτο επεισόδιο μας δίνει το στίγμα της σειράς που θα παρακολουθήσουμε. Η Μόλι βρίσκεται με τον σύζυγό της σε σύμβουλο γάμου, με ένα επίμονο αίτημα για σεξουαλική αποδοχή και δραστηριότητα- τα έχασε αμφότερα, όταν ασθένησε και ο άντρας της μετατράπηκε από εραστής σε φροντιστή. Εμβόλιμα πλάνα από μια νεανική, παθιασμένη σεξουαλική εμπειρία, που επανέρχεται στο μυαλό της επίμονα, διακόπτουν τη συνεδρία, όταν το τηλέφωνο χτυπά, μαζί με τα δυσάρεστα μαντάτα. Ένα μικρό αφηγηματικό άλμα βρίσκει τη Μόλι στο απέναντι ψιλικατζίδικο, να κατεβάζει μια δίλιτρη γκαζόζα και να συναντά τη φίλη της, Τζένι, η οποία στο άκουσμα της ολικής (και ανεπίστρεπτης) επαναφοράς του καρκίνου, ουρλιάζει και κλαίει με κωμικά υπερβολική δραματικότητα– «είναι ηθοποιός και τα συναισθήματά της ζουν πολύ κοντά στην επιφάνεια», λέει η Μόλι, σε μια σπαρταριστή ατάκα που «έγραψε»- αναγκάζοντας τον ψιλικατζή να βγει και να τους κάνει παρατήρηση.
Ήδη, λοιπόν, από αυτά τα πρώτα λεπτά, οι δημιουργοί υποδεικνύουν μια δημιουργία που θα συνδυάσει το δράμα, την (κάποτε φαρσική) κωμωδία και τον ερωτισμό. Είναι ένας δύσκολος συνδυασμός και οριακά θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για επίτευγμα, δεδομένου ότι το θέαμα δεν προκύπτει τονικά ανισόρροπο. Η σειρά κατορθώνει να μας κάνει να γελάσουμε, χωρίς ποτέ να ωραιοποιεί τις συνέπειες μιας σοβαρής ασθένειας, όχι μόνο για τον ασθενή, αλλά και για τους οικείους του.
