ADVERTORIAL
Πολυτελή δωμάτια και ακριβά κρασιά, δελφίνια που πετάνε πάνω από τη θάλασσα, βόλτες με τζετ σκι και εξωτικοί παπαγάλοι. Στο τηλεοπτικό σποτ του Τζόκερ, που μας ρωτά «Είναι να το φιλοσοφείς;», ο χρόνος μοιάζει να κυλάει διαφορετικά. Και ο πρωταγωνιστής του, ο μακρυμάλλης φιλόσοφος με τα μαύρα γυαλιά που έχει κατακλείσει τις οθόνες μας, πλέει μέσα του ευτυχισμένος, σε κάποιο μακρινό σύμπαν όπου τα πάντα κυλούν ρόδινα. «Η ευτυχία βρίσκεται στα απλά. Στα ταπεινά. Στον ήλιο που σου λέει καλημέρα, σε μια όμορφη μελωδία. Η ευτυχία βρίσκεται στην επαφή με τη φύση, σε μια μικρή λιχουδιά, σε ένα ποτήρι κρασί. Η ευτυχία βρίσκεται σε ένα παιχνίδι που έκανες μικρός. Η ευτυχία βρίσκεται στα απλά, στα καθημερινά, στον αέρα που σου χαϊδεύει τα μαλλιά», λέει με γαλήνιο τρόπο στο spot.
Στην πραγματική ζωή, για τον Γιώργο Φριντζήλα, τον φιλόσοφο-πρωταγωνιστή η ευτυχία βρίσκεται στο να δίνει και να παίρνει αγάπη και να είναι ευγνώμων γιατί το ζει. «Πιο ευτυχισμένο θα με έκανε μια διαδικασία αφαίρεσης. Να αφαιρέσω δηλαδή καταστάσεις που με εμποδίζουν να δίνω και να παίρνω αγάπη», λέει. Το πρώτο πράγμα που θα έκανε αν έβρισκε τους τυχερούς αριθμούς θα ήταν να ανέβει στην ταράτσα του σπιτιού του και να ουρλιάξει ενώ πιστεύει ότι για να φιλοσοφήσεις το νόημα της ζωής με τον σύγχρονο ρυθμό της, μάλλον πρέπει να έχεις κερδίσει το Τζόκερ. «Αλλά και να το φιλοσοφήσεις, που νομίζεις ότι θα καταλήξεις; Άστο λοιπόν και τρέχα, αυτό με έμαθε η ζωή, τρέχα, γιατί τα πάντα ρει - Ηράκλειτος, αλλά τρέχα με χάρη, τρέχα με αργύτητα, τρέχα κάπως chic», συμπληρώνει σε μια συζήτηση που παρουσιάζει την πορεία του από το ξεκίνημα στον χώρο της υποκριτικής μέχρι τα γυρίσματα ενός spot που είδαμε να γίνεται viral στις οθόνες μας.
— Πες μας για το παρελθόν σου, πότε ασχολήθηκες για πρώτη φορά με τον χώρο της υποκριτικής, ποια ήταν τα πρώτα σου καλλιτεχνικά ερεθίσματα;
Με την υποκριτική ασχολήθηκα για πρώτη φορά σπουδάζοντας στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Τα πρώτα μου συνειδητά καλλιτεχνικά ερεθίσματα ήταν δύο παραστάσεις που είχα την τύχη να δω όταν ήμουν ακόμη στο σχολείο. Ο «Αμερικάνικος βούβαλος» του Ν. Μάμετ, στο θέατρο Εμπρός και το «Μορφές» από το έργο του Βιζυηνού στον θέατρο Σφενδόνη. Εκεί για πρώτη φορά, άρχιζε να γίνεται πιο συγκεκριμένη μια αόριστη παρόρμηση που είχα, για τον κόσμο της υποκριτικής. Μπορώ να αναφέρω ακόμη, σαν ερεθίσματα, κάποιες εκπομπές στα κανάλι 7Χ που υπήρχε τότε, και έμοιαζαν με όαση στο άνυδρο τοπίο της μέσης ελληνικής πραγματικότητας των αρχών του 1990. Καθώς και κάποια μουσικά ακούσματα από τον ραδιοφωνικό σταθμό jazz fm που μου έδειχναν ότι υπάρχει και κάτι ακόμη πέρα από αυτό που ήδη γνώριζα μέσα στο στενό πλαίσιο της εφηβικής παράνοιας και παντογνωσίας.
— Πες μας λίγα λόγια για εσένα και για την πορεία σου επαγγελματικά. Πώς εξελίχθηκε μέχρι σήμερα και σε ποια κομμάτια πειραματίστηκες καθώς αυτή προχωρούσε;
Αποφοιτώντας από τη δραματική σχολή βρέθηκα στην ομάδα χορού «Σχεδία», της Αναστασίας Λύρα, που μου έδωσε την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με μία φιλοσοφία πιο ανοιχτή σε σχέση με τα όρια της τέχνης. Η επαφή με αυτό το σύμπαν και τους ανθρώπους του χορού δεν σταμάτησε ποτέ και με τροφοδοτεί πάντα, με αυτή την punk δύναμη που έχει όποιος τρελός τολμάει να γίνει χορευτής σε μια αγορά σαν την ελληνική. Στη συνέχεια βρέθηκα να ασχολούμαι πιο στοχευμένα με την υποκριτική, κρατώντας πάντα κάτι, από το ανατρεπτικό πνεύμα του χορού μέσα μου. Θα ήθελα κάθε βήμα μου να εμπεριέχει πειραματική διάθεση, δεν μπορώ να διαχωρίσω πιο πειραματικές δουλειές μου από άλλες. Ξαφνιάστηκα ευχάριστα, όταν δούλεψα με ανθρώπους που θεωρούσα εντός εισαγωγικών μη πειραματικούς και είδα ότι μου δίνουν στοιχεία και γνώση καταλυτική ως προς το προσωπικό μου πείραμα.
— Τι σου αρέσει να κάνεις περισσότερο στον ελεύθερο χρόνο σου, τώρα ειδικά που φαντάζομαι ότι έχεις άπλετο αφού κέρδισες το Τζόκερ
Στον ελεύθερο χρόνο μου, σίγουρα απολαμβάνω να κολυμπάω παρέα με δελφίνια. Και όταν έχω την χαρά να κρατάω αγκαλιά μου ένα μικρό δελφινάκι, βρίσκω πραγματικά τον εαυτό μου.
— Ποια η αντίδραση του κόσμου όταν σε βλέπει; Σε αναγνωρίζει εξαιτίας του spot; Αν ναι, τι σου λέει;
Η εικόνα μου στην πραγματικότητα διαφέρει πολύ από εκείνη του «φιλοσόφου», επομένως δεν γίνεται εύκολα η ταύτιση. Ίσως έχει συμβεί σε κάποιον άλλον με μακριά μαλλιά, μούσι και γυαλιά ηλίου. Συνέβη κάποιες φορές να είμαι σε παρέα, κάποιος φίλος να το πει σε κάποιον που δεν ξέρω εάν με αναγνωρίζει, να με κοιτούν ερευνητικά, ακούγοντας ότι παίζω στο συγκεκριμένο σποτ, μετά λίγο να έχουν ένα κενό στο βλέμμα, και όταν γίνεται η σύνδεση, ξαφνικά να καταλαβαίνω ότι η διαφήμιση έχει κάνει επιτυχία από την αμεσότητα της αντίδρασης που είναι πάντα ίδια - αυθόρμητο εγκάρδιο γέλιο και μια αίσθηση οικειότητας.
— Πώς ξεκίνησε η όλη συνεργασία που οδήγησε στο spot; Ποια τα μυστικά που μπορούν να σε κάνουν το πρόσωπο μιας επιτυχημένης καμπάνιας;
Η όλη ιστορία ξεκίνησε παραμονή πρωτοχρονιάς, σε ένα φιλικό σπίτι. Εγώ λόγο εξαντλητικών παράλληλων προβών και παραστάσεων για αρκετούς μήνες, ήμουν το απόγευμα της παραμονής κομμάτια. Λέω «δεν μπορώ να πάω πουθενά, θα κοιμηθώ νωρίς». Μετά έκανα ένα μπάνιο και κάτι γύρισε μέσα μου. Ντύθηκα καλά, έβαλα και παπιγιόν, πήρα ένα ποτήρι σαμπάνια και πήγα στο σπίτι των φίλων σαν bon viver και φυσικά όλοι γελάγανε. Εκεί ένας φίλος που είχε κάποια σχέση με τον κόσμο της διαφήμισης, με είδε πώς ήμουν και με σκέφτηκε για το διαφημιστικό, έκανα το δοκιμαστικό και με πήρανε. Νομίζω πως το μυστικό μιας πετυχημένης καμπάνιας εξαρτάται από την καλή προετοιμασία, τη σωστή επιλογή συνεργατών, πολλή εμπιστοσύνη και μια μικρή δόση τρέλας.
— Πόσο απόλαυσες τη διαδικασία των γυρισμάτων για το spot; Ποιο ήταν το πιο περιπετειώδες, το πιο απαιτητικό και το πιο απολαυστικό κομμάτι;
Την διαδικασία των γυρισμάτων, εννοείται ότι την απόλαυσα. Ήμουν μια βδομάδα πρωταγωνιστής, με συνεργείο και συνθήκες εργασίας hollywood, στην άλλη άκρη της Αφρικάνικης ηπείρου, στο Cape Town. Το πιο περιπετειώδες κομμάτι για εμένα, ήταν οι σκηνές με το jet ski, τόσο επειδή δεν είχα οδηγήσει ποτέ κάτι τέτοιο, όσο και γιατί σε αυτό το σημείο του ωκεανού υπάρχουν λευκοί καρχαρίες και όρκες. Ωστόσο η όλη διαδικασία ανέβαζε ψηλά την αδρεναλίνη, πιο πολύ από την ανάγκη να συντονίζομαι με το συνεργείο εν πλώ, παρά από φόβο μη δω κανένα πτερύγιο. Απαιτητική για μένα ήταν όλη η διαδικασία, εφόσον αφορούσε μια μεγάλη παραγωγή, πολλές ώρες δουλειάς, ευρεία προβολή και για να είναι λειτουργικό το αποτέλεσμα της απαιτούσε ακρίβεια.
Το πιο απολαυστικό κομμάτι ήταν οι σκηνές που είχα με τον παπαγάλο. Εφόσον επιτέλους είχα έναν παρτενέρ με τον οποίο μπορούσα να ανταλλάξω ερεθίσματα και ήταν και πολύχρωμος. Σε ένα σημείο της πλοκής του δίνω μια ρόγα σταφύλι. Σε μία από τις λήψεις μου ζητήθηκε από τον σκηνοθέτη Γιάννη Γρηπαίο, να σταθώ λίγο μπροστά πριν του δώσω την ρόγα. Ο παπαγάλος που έβλεπε να καθυστερώ να του δώσω το φρούτο, άνοιξε τα φτερά του, και προσγειώθηκε στην παλάμη μου τρώγοντας ψύχραιμα την ρόγα του, και αυτή είναι η αγαπημένη μου σκηνή. Απολαυστικό όμως ήταν και όταν μου κάνανε περιποίηση και μασάζ στα πέλματα καθώς είχαν και αυτά τα κοντινά τους. Θυμάμαι ένα πανάκριβο όπως μου είπαν έλαιο μανταρίνι που μύριζε υπέροχα.
— Με ποιο τρόπο ο χώρος της διαφήμισης και το να πρωταγωνιστήσει κανείς σε μια τηλεοπτική καμπάνια είναι κάτι ιδιαίτερο ως εμπειρία και τι χρειάζεται για να πάρεις αυτή την απόφαση; Πόσο διαφορετικό ήταν από άλλες δουλειές σου;
Αυτό που χρειάζομαι για να συμμετάσχω σε μία διαφήμιση είναι να αναγνωρίσω ότι υπάρχει ευγένεια, ικανότητα, σεβασμός προς τις τέχνες από τις οποίες χρησιμοποιούνται στοιχεία, καθαρότητα στις προθέσεις.
— Πόσο πολύ ανάγκη έχουμε το χιούμορ και το γέλιο στη ζωή μας λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλα όσα ζήσαμε τα τελευταία δύο χρόνια;
Δεν είμαι σίγουρος ότι ζήσαμε κάτι τραγικό όσο θέλουμε να το παρουσιάζουμε. Λίγο επιβράδυνε αυτός ο ιλιγγιώδης ρυθμός του σύγχρονου κόσμου. Και είδαν τα παιδιά λίγο τους γονείς τους. Μου ήρθε τώρα στο νου, ένας στίχος της Νικολακοπούλου νομίζω, «μην πας μια μέρα στην δουλειά, να δούμε αν αγαπιόμαστε». Αντέχει κανείς τον εαυτό του και τον διπλανό του; Αυτό χρειάζεται πολύ χιούμορ νομίζω. Σταματώ εδώ, άρχισα να φιλοσοφώ και νομίζω εκτίθεμαι.
— Ποιο θα ήταν το ιδανικό μέρος για να φιλοσοφείς το νόημα της ζωής και γιατί;
Το ιδανικό μέρος για να φιλοσοφούσα το νόημα της ζωής είναι μέσα στα παπούτσια μου, καμία φορά και ξυπόλυτος.
— Τελικά η ευτυχία είναι θέμα τύχης; Ή περνά από το χέρι μας;
Η τύχη μου έχει πει ένας μοναχός στο Άγιο Όρος είναι το άλλο όνομα του θεού. Σίγουρα πάντως κάτι θα περνάει και από το χέρι μας. Επίσης, είναι στο χέρι μας να πιέσουμε την τύχη μας.
