Το φετινό καλοκαίρι καταρρίπτουμε τα στερεότυπα γύρω από τη γυναικεία μασχάλη

ADVERTORIAL

Η πρώτη φορά που ένιωσα άβολα με τις μασχάλες μου, ήταν στα 11 μου χρόνια. Βρισκόμουν σε μία ομολογουμένως άχαρη φάση της ζωής μου, με την τριχοφυΐα να έχει μόλις κάνει την καθόλου διακριτική της εμφάνιση και τη μητέρα μου να μη με αφήνει ακόμη να ξυριστώ γιατί «οι τρίχες κάποιο λόγο έχουν που φυτρώνουν εκεί πέρα». Κι ενώ όλες οι συμμαθήτριές μου αντιμετώπιζαν την ίδια κατάσταση, καμιά μας δεν ένιωθε άνετα με αυτό. Τα αγόρια, δε, μας σχολίαζαν ακατάπαυστα, κάθε φορά που φορούσαμε τιραντάκι.

Ξυρίστηκα για πρώτη φορά το καλοκαίρι που τελείωσα το Δημοτικό και, για λίγο, αισθάνθηκα άλλος άνθρωπος – σαν να μεγάλωσα. Σήκωνα τα χέρια μου περήφανα, φορούσα ό,τι ήθελα και περπατούσα γεμάτη αυτοπεποίθηση. Γρήγορα, όμως, μία συνομήλική μου με προσγείωσε απότομα. Θεώρησε καλή ιδέα να μιλήσει για τις μασχάλες μου μπροστά σε όλους, γεμίζοντάς με ανασφάλειες. Παρότι έκανα αποτρίχωση, οι μαύροι πόροι εξακολουθούσαν να φαίνονται στο πολύ λευκό δέρμα μου, οπότε το αποτέλεσμα δεν ήταν αψεγάδιαστο. Και από τότε, μέχρι να μεγαλώσω αρκετά για να κάνω λέιζερ, σκεφτόμουν προσεκτικά τις κινήσεις μου ώστε να μη δει κανείς ότι, τελικά, δεν έμοιαζα με μοντέλο σε διαφήμιση για ξυραφάκια.

Όταν, πια, ξεφορτώθηκα τις τρίχες μου μια και καλή, συνειδητοποίησα πόσος ντόρος γίνεται για πράγματα τόσο απλά, επειδή έχουμε μάθει να θεωρούμε τον εαυτό μας πιο ελκυστικό όταν μπαίνει σε συγκεκριμένα καλούπια και ικανοποιεί πρότυπα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Από πάντα, μας καλλιεργείται η ιδέα πως η γυναίκα πρέπει να έχει άτριχη, λεία επιδερμίδα, κατάλευκα δόντια και δροσερή αναπνοή το πρωί, λαμπερό δέρμα όταν ξυπνά και επιμελώς ατημέλητα μαλλιά. Μόνο έτσι θα αρέσει στους άνδρες, μόνο έτσι θα την αποδεχτούν οι γύρω της. Γιατί το μόνο που έχει σημασία, είναι να θεωρείται ελκυστική – σωστά; Μάλλον όχι.

Η τριχοφυΐα δεν αποτελεί ατέλεια. Είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, που δεν επηρεάζει θετικά ή αρνητικά την εικόνα μας. Κι οι μασχάλες είναι ένα μέρος του σώματος σαν όλα τα άλλα, κι όχι αντικείμενο κριτικής. Αυτό ακριβώς απέδειξε το Dove, με μια έκθεση φωτογραφίας διαφορετική από τις άλλες. 

Στην «Artpit Collection», που παρουσιάστηκε στο μετρό του Συντάγματος τις τρεις πρώτες ημέρες του Ιουλίου, 8 καταξιωμένοι Έλληνες φωτογράφοι ένωσαν τις δυνάμεις τους με το Dove, δημιουργώντας έργα που αναδεικνύουν την γυναικεία μασχάλη, μέσα από την ξεχωριστή καλλιτεχνική τους ματιά. Με αυτόν τον τρόπο, έστρεψαν την προσοχή μας σε αυτό το τόσο παρεξηγημένο και παραμελημένο μέρος του σώματος, αλλά και στις ιστορίες που έχει να μας πει.

Κάθε φωτογραφία, αποδεικνύει πόση ομορφιά μπορεί να κρυφτεί σε ένα σημείο που είτε επιλέγουμε να αγνοούμε, είτε καλύπτουμε απλώς επειδή δε θεωρείται τέλειο. 

 

Ζώντας σε μία εποχή κατάρριψης στερεοτύπων, ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω όλα εκείνα που αφορούν το σώμα μας. Η τριχοφυΐα, για παράδειγμα, δε συνεπάγεται τη δυσοσμία. Σύμμαχος σε αυτή την αλλαγή είναι η σειρά αποσμητικών Dove, η οποία προσφέρει μία ξεχωριστή εμπειρία φροντίδας, περιποίησης και προστασίας. Χάρη στα πλούσια ενυδατικά στοιχεία της σειράς, η περιοχή της μασχάλης διατηρείται απαλή, κι εμείς νιώθουμε, επιτέλους, άνετα.

 
Αυτό το καλοκαίρι χαρακτηρίζεται από μία λέξη: Απελευθέρωση. Σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά και δεν ενδιαφερόμαστε για την άποψη των άλλων. Με τρίχες ή χωρίς, με «παχάκια» στο σημείο που ξεκινά το σουτιέν, με ουλές – όπως κι αν είμαστε, αγκαλιάζουμε την εικόνα μας και πορευόμαστε με αυτήν. Φέτος, δε θα προσαρμοστούμε εμείς σε μη ρεαλιστικά πρότυπα – εκείνα θα έρθουν στα μέτρα μας.