O Πάνος Δημητρόπουλος μιλάει με τη μουσική των Steams. Θα το έκανε και με τον κινηματογράφο ή τις μοτοσικλέτες.

Στην συλλογή της Φθινόπωρο ’21, η Calvin Klein, ένα brand που έχει χτίσει εδώ και χρόνια το χαρακτηριστικό της μινιμαλιστικό στυλ, θέλησε να γράψει το επόμενο κεφάλαιο του #mycalvins: το «The Language of Calvin Klein» («Η γλώσσα της Calvin Klein»). Στην καμπάνια της πρωταγωνίστησαν ξεχωριστοί δημιουργικοί άνθρωποι -από τον μουσικό Moses Sumney μέχρι την κόρη του Martin Scorsese, την ηθοποιό Francesca Scorsese- καθένας από τους οποίους αρθρώνει τη δική του γλώσσα μέσα από τον εκφραστικό δρόμο που έχει επιλέξει.

Η LiFO σε συνεργασία με την Calvin Klein και με αφορμή το νέο e-shop του brand, φέρνει την ιδέα στην Ελλάδα και δίνει το βήμα σε 3 ανθρώπους, τον μουσικό Πάνο Δημητρόπουλο (The Steams), τη χορεύτρια Νεφέλη Θεοδότου και τον DJ Bobito για να εξηγήσουν τι σημαίνει να εκφράζεσαι με μία γλώσσα που πάει πέρα από τις λέξεις.

Οι Steams εμφανίστηκαν στην εγχώρια, εναλλακτική πλευρά των μουσικών πραγμάτων το 2018, σε μια περίοδο δηλαδή που, όπως λίγο πολύ και τώρα, η ψυχεδέλεια σε κάθε της έκφανση ήταν ένα από τα πλέον αγαπημένα είδη του κοινού.

Από την κυκλοφορία του ανεξάρτητου ντεμπούτου τους «Wild Ferment» έχουν περάσει 3 χρόνια, μια πανδημία, πολλά lockdowns και ανακατατάξεις στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πάντα γύρω μας. Σε αυτό το διάστημα, έγραψαν και τον δεύτερο δίσκο τους, «Mild Conquest» που θα ακούσουμε σύντομα.

Ως τότε, ο frontman τους, Πάνος Δημητρόπουλος, μιλάει για τον ρόλο που παίζει η μουσική στη ζωή του, πώς μιλάει τη γλώσσα των ήχων αλλά και με ποιον τρόπο θα εκφραζόταν σήμερα, αν πριν αρκετά χρόνια δεν είχε δει την Cate Blanchett να υποδύεται τον Bob Dylan.  

— Ποια είναι η πρώτη μουσική ανάμνηση που μπορείς να ανακαλέσεις;

Το «Στη Ρωμαϊκή Αγορά» του Μάνου Χατζιδάκι είχε παίξει ουκ ολίγες φορές στο αυτοκίνητο. Οικογενειακές εκδρομές, πίσω κάθισμα, αποστήθιση εικόνων, φύσης και στίχων.

— Ποια ήταν πάντως η στιγμή που κατάλαβες ότι θέλεις να γίνεις μουσικός;

Είδα σε ευαίσθητη ηλικία το «I’m Not There» (Todd Haynes, 2007). Oι ερμηνείες των 6 ηθοποιών στον ρόλο του Bob Dylan, με πιο αγαπητή αυτή της Cate Blanchett, με πρόσταξαν να πάρω μια φθηνή κιθάρα και να μάθω το «One More Cup of Coffee».

— Το να είναι κάποιος ανεξάρτητος μουσικός έχει πολλές δυσκολίες. Με ποιον τρόπο επιλέγεις να κάνεις αυτές τις δυσκολίες ευκαιρίες;

Με το να επιλέγει κάποιος να είναι ανεξάρτητος μουσικός, επιλέγει και τις δυσκολίες αυτού. Οι δυσκολίες είναι αναγκαίες και χωρίς καν τις ευκαιρίες στη συνάρτηση. Καλλιτεχνικά, τις μετουσιώνω σε τραγούδια, αλλά επαγγελματικά, ο «τρόπος» που αναφέρεις, για μένα είναι καθαρά η αέναη προσήλωση. Ίσως το πραγματικά δύσκολο είναι να βρεις μια ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο.

— Ποια είναι εκείνα τα πράγματα που μπορεί να πει η γλώσσα της μουσικής που δεν μπορούν να πουν οι απλές λέξεις;

Οι πιο απλές λέξεις μπορούν να πουν τα πάντα αν τις βάλεις στη σωστή σειρά. Η μουσική μπορεί να πάρει την παραπάνω σειρά και να την κάνει πολυδιάστατη, με αποτέλεσμα να διεγείρει τα κατάλληλα συναισθήματα πολύ πιο άμεσα. Φαντάσου τι μπορεί να κάνει ο κινηματογράφος. 

— Είσαι frontman των Steams. Όταν είσαι σε μια μπάντα πόσο διαφορετικά εκφράζεσαι/εκφράζεται ο καθένας σας, εφόσον υπάρχουν πολλές διαφορετικές «φωνές»;

Οι Steams είμαστε 4 φίλοι από αλλιώτικα backgrounds. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο έκφρασης και προσέγγισης είτε είναι η δημιουργία μουσικής, είτε η συζήτηση για τις κινήσεις της μπάντας. Έχουμε συνηθίσει πολλά πράγματα «αλλιώς», αλλά ταυτόχρονα, έχουμε και πολλά χρόνια τριβής. Αυτές οι τριβές μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους και αποτέλεσαν στο να γίνουμε μια δεμένη ομάδα. Όλα ξεκινάνε από το να υπάρχει καθαρότητα. Το να είναι ξεκάθαροι οι ρόλοι και οι αρμοδιότητες του καθενός λύνει και τα περισσότερα προβλήματα. Απόλυτη δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχει σε μια μπάντα, αλλά κάθε καραβάνι χρειάζεται οδηγό. Κι ο οδηγός είναι άξιος όταν ακούει τους συνοδοιπόρους του.

— Η μουσική που κάνεις «μιλάει» μέσα και από τον ήχο αλλά και τον στίχο. Νιώθεις πως κάθε στοιχείο εξυπηρετεί διαφορετικές εκφραστικές ανάγκες ή απλά δίνουν τα χέρια για να πεις αυτό που θες;

Το ένα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του άλλου στην έκφραση των Steams. Δεν έχω κάτσει ποτέ να γράψω στίχους χωρίς η στιγμή να συνοδεύεται από κιθάρα ή πιάνο. Όμως η πραγματική μαγεία συμβαίνει όταν τζαμάρουμε στο στούντιο μπαίνοντας «in the zone». Εκεί, μουσική και στίχοι γεννιούνται μαζί και έτσι έχουν γραφτεί πραγματικά τα αγαπημένα μας κομμάτια.

— Κινείστε μουσικά στο ηχητικό πεδίο της ψυχεδέλειας, όμως δε μένετε στα στενά όρια αυτής -για παράδειγμα, στο κομμάτι «Perfect Storms From Afar» συνεργαστήκατε με τον Ψαραντώνη. Πόσο ανοιχτοί είστε επομένως να μιλήσετε άλλες μουσικές «γλώσσες»;

Η μουσική μας είναι ένα κράμα των αγαπημένων μας ρευμάτων. Όταν ξεκινήσαμε να παίζουμε το ’13 ο ένας άκουγε rock, ο άλλος punk, ο τρίτος metal και ο τέταρτος jazz. Τώρα μπορεί στα διαλείμματα της πρόβας να ακούσει κανείς κομμάτια από Yma Sumac, Turnstile, Parcels και Πάνο Κόκκινο. Το πόσο έχουν αλληλοεπηρεαστεί τα γούστα μας είναι και σημάδι της μουσικής μας εξέλιξης και μας βρίσκει 100% ανοιχτούς στο να δοκιμάσουμε ποικίλα genres. Σίγουρη προοικονομία για τον ερχόμενο δίσκο.

— Το κοινό σας γνώρισε ως Steams το 2018 με το ντεμπούτο σας «Wild Ferment» ενώ τώρα έχετε προ των πυλών τον δεύτερο δίσκο σας, «Mild Conquest». Τι συνέβη στο σύμπαν των Steams ανάμεσα στους δύο δίσκους;

Το «Wild Ferment» έριξε τη μανιβελιά για ένα μακρύ ταξίδι για το οποίο μπορώ να γράψω τόμους. Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν, ρισκάραμε, γελάσαμε πολύ, τσακωθήκαμε, αλληλοδιδαχτήκαμε, ξεπεράσαμε φόβους και αγκαλιάσαμε άλλους, πιστέψαμε, γίναμε ένα με αυτούς που τραγούδησαν τα κομμάτια μας αλλά κυρίως, γίναμε οικογένεια και αυτή η οικογένεια είναι μεγαλύτερη από τα βασικά μέλη των Steams. Το στενάχωρο είναι πως δε θα ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο «για πρώτη φορά». Αν θέλετε μια γεύση από τον δρόμο, δείτε στο κανάλι μας στο YouTube το «Wild Fragment: a Fragmented Narrative of the First Journey» σε σκηνοθεσία Ανδρέα Κοκοβίκα. Το «Mild Conquest» πήρε σάρκα και οστά με τον ερχομό της πανδημίας, άντλησε πνοή από την οργή, τον πόνο και την ανάγκη. Κοιτώντας πίσω, μπορώ με σιγουριά να πω πως άξιζε μια τέτοια αναμονή. Το «Wild Ferment» μας ζύμωσε, το «Mild Conquest» μας ωρίμασε.

— Αν έπρεπε να περιγράψεις το «Mild Conquest» με 5 λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν.

— Αν δεν υπήρχε στη ζωή σου η μουσική, τι θα ήταν αυτό που θα επέλεγες για να εκφραστείς και να πεις αυτά που δεν λέγονται αλλιώς;

Τα κομμάτια των Steams είναι σε μεγάλο βαθμό αφηγητικά και εικονοληπτικά. Εάν δεν ήμουν μουσικός, θα επέλεγα τον κινηματογράφο. Αν δεν υπήρχε ούτε ο κινηματογράφος, θα ανακατασκεύαζα μοτοσικλέτες.

— Για σένα τι σημαίνει στυλ; Με κάθε έννοια: στη μουσική αλλά και σε κάθε άλλη πιθανή πτυχή της ζωής σου.

Το να πάρεις κάτι, οτιδήποτε, είτε αυτό είναι ένα μουσικό ύφος, ένας τρόπος γραφής, μια συνταγή για ριζότο ή το κάδρο σε μια φωτογραφική λήψη, να εντρυφήσεις σε αυτό και να το αναπαραγάγεις με τον τρόπο που ευχαριστεί περισσότερο εσένα. Αυτό είναι στυλ: το να το κάνεις δικό σου.

Όλα τα ρούχα του Πάνου Δημητρόπουλου είναι Calvin Klein.

Styling: Παρή Ακριτίδη 

Η νέα συλλογή Calvin Klein υπάρχει διαθέσιμη στο ολοκαίνουριο calvinklein.gr, στα ομώνυμα καταστήματα στο Golden Hall και The Mall Athens στην Αθήνα, στο Mediterranean Cosmos στη Θεσσαλονίκη και σε επιλεγμένα σημεία πώλησης.