Η ζωή στο Εμιράτο κυλάει πολύ πιο γρήγορα απ' ότι είχα στο μυαλό μου και η αλήθεια είναι πως τα πράγματα είναι αναπάντεχα πιο ωραία από όσο τα είχα προγραμματίσει.
Και οι φωτογραφίσεις πιο ωραίες είναι. Και πιο σπάνιες βέβαια, άλλα πρέπει να πάρουμε τα ρίσκα μας και τους χρόνους μας.
Είναι ωραίο να ξεκινάς από την αρχή. Στην Αθήνα όταν ξεκίνησα τις φωτογραφίσεις ήταν σαν να ήμουν η πρώτη που κάνει μια βουτιά σε νερά ανεξερεύνητα. Όχι πως έπιασα λαβράκι για τους άλλους. Για εμένα όμως το έπιασα. Έτσι και εδώ, σε λευκή κόλλα ψάχνω να βρω τους ανθρώπους που πραγματικά κάνουν την διαφορά σε αυτή την πόλη. Το οποίο είναι απογοητευτικό και δύσκολο πολλές φορές, αλλά το εύκολο πάντα το βαριέσαι. Και είναι απαίσιο να βαριέσαι.
Δεν περίμενα, για να είμαι ειλικρινής, να φωτογράφιζα ντόπιο. Μάλλον επειδή τους έχω στο μυαλό μου κάπως πιο απρόσιτους. Είναι οι τύποι με τις λευκές κελεμπίες και τη σαγιονάρα με το τακουνάκι που περιφέρονται βαριεστημένα στα mall και συνοδεύονται από τις κυρίες που η μόνη εντύπωση που σου αφήνουν είναι το βαρύ τους άρωμα όταν ήδη έχουν φύγει από το οπτικό σου πεδίο – γιατί η εμφάνιση δεν μπορεί να σου αφήσει και πολλές εντυπώσεις, πέραν του μαύρου.
Ο Khalid τελικά είναι φίλος φίλων, από Ελλάδα και από Ντουμπάι και περπατώντας στην παλιά γειτονιά του Ντουμπάι συμφωνήσαμε πως ο κόσμος είναι όντως μικρός. Είναι γραφίστας και εικονογράφος, λίγο πριν τα 30 και μου παραδέχτηκε πως οι φίλοι του έχουν ήδη όλοι παντρευτεί – ναι το Εμιράτο και ο Αραβικός κόσμος είναι πιεστικός για κορίτσια – αγόρια και το ρολόι χτυπάει , τικ τοκ τικ τοκ. Ο ίδιος είναι τυχερός γιατί έχει πλήρη υποστήριξη από την οικογένειά του να ασχολείται με τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις.
Η συνάντησή μας έγινε μέρα Παρασκευή, που είναι η μοναδική μέρα που έχω άδεια (εξ ου και οι αραιές φωτογραφίσεις) και είναι κάτι σαν την Κυριακή μας. Δεν είχα ξαναδεί την γειτονιά αυτή τόσο ζωντανή. Βόλτες και χαζολόγημα σε κάθε γωνία, κούρεμα α λα Ινδικά και εστιατόρια από κάθε γωνιά της Μέσης Ανατολής, επαγγελματικές πόζες μπροστά στο φακό και άλλα τέτοια πολλά.
Ο Khalid με πήγε στην πηγή της έμπνευσης του, αφού τα σχέδια του αποτελούν συγχρόνους επαναπροσδιορισμούς παραδοσιακών ή τοπικών εικόνων: την καρδιά μου την έκλεψε ο Εμίρης πυγμάχος. Στο τέλος με κέρασε χυμό μάνγκο μπανάνα, μου έδειξε τα σημειωματάρια του και αποχωριστήκαμε μέχρι το επόμενο ραντεβού.
Ναι, ο Khalid είναι σαν σούπερ σταρ εικονογράφος στην περιοχή. Αλλά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου που ελπίζω να ανακαλύψω εδώ στην έρημο.
Ινσαλα.
σχόλια